Tell Me More Lies [Completed]

Chapter 12

"ဟြန္႔...."

သူ႔ဟာသူ ထိုင္ေနသည့္ Sehun ကို ျမင္ေတာ့
Luhan က အျမင္ကပ္ၾကည့္မရလြန္းတာမလို႔
မ်က္ေစာင္းထိုးပစ္လိုက္ပါသည္။

မေန႔ကအျဖစ္ကို ျပန္စဥ္းစားမိတိုင္း Luhan က
ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားမလိုအားမရေတြျဖစ္ၿပီး
ရွက္သလိုပင္ ခံစားေနရတာမလို႔ အဲ့ဒါေတြအတြက္
Sehun ကိုပဲ အျပစ္ေတြပံုခ်လို႔ အျမင္ကပ္ေနျခင္းပါေလ။

Sehun သာ စကားကို ရွင္းေအာင္ ေျပာခဲ့လ်ွင္
Luhan တစ္ေယာက္က အထင္ေတြမွားၿပီး
ဟိုေျပာ ဒီေျပာေတြလုပ္ခဲ့မိမွာ မဟုတ္ဘူးေလ။

အခုေတာ့ ဘာတဲ့။
Sehun က Luhan တင္ပါးေလးေတြကို ကိုင္ၾကည့္ၿပီးမွပဲ
ႀကိဳက္မိေတာ့မယ္တဲ့။

အလကား...အသားယူတဲ့ လူႀကီး။

"ဘယ္လဲ အဲ့ဒါ။"

Sehun က သတင္းစာ ဖတ္ေနရာက လွမ္းၾကည့္လို႔
ထပ္မံေမးခြန္းထုတ္သည္။

Luhan က ေဆာင္းထားတဲ့ ဦးထုပ္ေလးကို
နည္းနည္းျပင္ေဆာင္းလိုက္ၿပီး
Sehun ထိုင္ေနသည့္အနားသို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း
ေလ်ွာက္လာသည္။

"သြားစရာရွိလို႔..."

"ဘယ္သြားမွာလဲ။"

Sehun က သတင္းစာဆီပဲ
သူ႔အၾကည့္ေတြကို ျပန္ပို႔ထားျပန္၏။

ဒါက Luhan ကို အနည္းငယ္ ဝမ္းနည္းေစသည္။

Sehun က Luhan ကို မႀကိဳက္ဘူး။
ဘယ္ေတာ့မွလည္း ႀကိဳက္လာမွာမဟုတ္ဘူး။
ဒီအေၾကာင္းအရာကို အမူအရာနဲ႔ ျပေနသည္ဟု
Luhan ထင္မိသည္။

မေန႔ကလို Luhan အထင္လြဲမွာ စိုးလို႔ေပါ့။

ဒီလိုေတြးမိေတာ့ Luhan မွာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရာက
Sehun ကိုပဲ စိတ္ဆိုးမိရသည္။

မေန႔ကေတာ့.....ဘာတဲ့။
ႀကိဳက္လို႔မရဘူးလား ႀကိဳက္ခေပးရဦးမွာလားတဲ့။

Luhan အထင္လြဲေအာင္ တမင္ႀကီး မလြတ္မကင္းေတြ
ဆိုလိုက္ကာ Luhan ေျပာသမ်ွ ေပါက္ကရေတြကိုက်ေတာ့
Sehun က နားေထာင္ၿပီး
စိတ္ထဲက ေလွာင္ေနတာေနမွာေပါ့။

"ဘယ္သြားမွာလဲလို႔....။"

သတင္းစာကို ခ်ထားလိုက္ကာ Luhan ဆီၾကည့္လို႔
Sehun က ထပ္ေမးလာတာေၾကာင့္
ေပေစာင္းၾကည့္ေနမိသည့္  အၾကည့္ေတြကို
Luhan ျပန္ရုတ္သိမ္းလိုက္ရသည္။