Tell Me More Lies [Completed]

Chapter 10

"ဦးေလးႀကီး....ဖုန္းလာေနတယ္။"

Luhan က Sehun ေမ့က်န္ခဲ့သည့္ ဖုန္းကို
ယူလာေပးကာ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္မွာ ဝင္ထိုင္သည္။

Sehun က ဖုန္း လက္ခံေျပာၿပီးၿပီးသည္နွင့္
စားပြဲေပၚမွာ ေခါင္းကေလးေမွးတင္ေနသည့္
Luhan အနားသို႔ တိုးသြားသည္။

"ေနမေကာင္းတာကို ဘာလို႔ ထြက္လာတာလဲ။"

အုပ္က်ေနတဲ့ ဆံစေလးေတြကို အသာဖယ္ရွားလို႔
နဖူးထက္သို႔ လက္ဖဝါးျဖင့္ စမ္းၾကည့္သည္။

"အိမ္ထဲမွာ ပ်င္းတာကိုး...လို႔။"

Luhan တစ္ေယာက္ အိပ္ယာထဲ ေခြမေနနိုင္ေတာ့ဘဲ
လိုက္လာရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ပထမကေတာ့  Luhan က Sehun ကို ရွာဖို႔
စာၾကည့္ခန္းထဲသြားတာျဖစ္သည္။
အဲ့ဒီမွာမွ ဖုန္းျမည္ေနတာနဲ႔တိုးၿပီး 
Sehun အလုပ္လုပ္ေနသည့္ အိမ္ေနာက္ဖက္ျခမ္းက
ဒီဧည့္ရိပ္သာထဲမွာထိ ေရာက္လလာတာပင္။

"ေဆးေသာက္ထားလား။"

Sehun က ေနရာမွာ ျပန္ထိုင္ကာ Laptop ကို
တေတာက္ေတာက္နွိပ္ေနသည္။

"အြန္း...ေသာက္ၿပီး..."

"Luhan က ဒီမွာကိုး။"

ပန္းကန္လံုးတစ္လံုး သယ္ယူလာသည့္
အေဒၚႀကီးေၾကာင့္ လိမ္ေျပာေတာ့မည့္
Luhan ပါးစပ္ေလး ပိတ္လိုက္ရသည္။

"ဒီမွာ....ဆန္ျပဳတ္ေလး လုပ္ေပးထားတာ ေသာက္ၿပီး
ေဆးေသာက္လိုက္ဦး။"

Luhan ရဲ႕ မ်က္နွာကေလးက ရွံဳ႕တြသြားပါသည္။

"အေဒၚႀကီး....
ေစာင္ပါးပါးေလး တစ္ထည္နဲ႔
သူေသာက္ရမယ့္ ေဆးေတြ ယူလာေပးပါဦး။
ေၾသာ္...ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ခိုင္းေနာ္။
အေဒၚႀကီး မလာနဲ႔ေတာ့။"

"ဟုတ္ကဲ့...သခင္ေလးေရာ ဘာလိုအပ္ေသးလဲ။'

"ကြၽန္ေတာ္ကရၿပီ။
၁၂ နာရီေလာက္က်မွ ေန႔လည္စာစားလိုက္ေတာ့မယ္။"

အေဒၚႀကီး ထြက္သြားသည္နွင့္ Sehun သည္ Luhan အား
တစ္ခ်က္လွမ္းလို႔ ၾကည့္သည္။

ေကာ္ေဇာထက္မွာ တင္ပ်ဥ္ေခြထိုင္ကာ
စားပြဲေပၚ ေခါင္းကေလးေမွးတင္ထားသည့္
Luhan ကေတာ့ မ်က္ေတာင္ေလးေတြ စင္းခ်ထား၏။