"မၿပီးေသးဘူးလား...."
Luhan က မွန္တစ္ဖက္ျခားကေန အသံတိတ္စကားဆိုရင္း
လက္ဟန္ေျခဟန္ျပကာ သူ႔ကို ျပန္ေခၚသည္။
"ျပန္ခ်င္ၿပီ...."
ေျပာၿပီးမွ Sehunအေရွ႕ က လူကိုၾကည့္ကာ
Luhan မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ မ်က္နွာလႊဲသြားျပန္သည္။
"ျပန္ခ်င္ေနၿပီထင္တယ္။"
ဆရာက ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးဆိုရင္း မ်က္မွန္ကို လက္နဲ႔
ပင့္တင္လိုက္ေသး၏။
"တစ္လကို စိတ္တစ္ခါေျပာင္းေနတယ္ ဆရာ။
ဒီတစ္လမွာဒီတစ္ခုကို ဂ်စ္တိုက္ရင္
ေနာက္တစ္လက် ေနာက္တစ္မ်ိဳးကို စြဲလန္းျပန္ေရာပဲ။"
"အင္း.....ဆိုးလို႔ရလို႔ ဆိုးတာေပါ့။"
"ဟုတ္မလားေတာ့ မသိဘူး။
တစ္လက် အစပ္စားခ်င္တယ္...
သြားေလရာလိုက္ခ်င္တယ္။
အျပင္ခဏခဏ သြားခ်င္တယ္။
အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။အိပ္တာမ်ားျပန္တယ္။
စိတ္တိုင္းမက် ဘဲ မလိုလိုစိတ္တိုလြယ္တယ္။
သံသယမ်ားတယ္။
ေနမေကာင္းျဖစ္တယ္လို႔ ခဏခဏေျပာေသးတယ္။
ေနာက္ၿပီး....."
Sehun က Luhan ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့
စိတ္ထားအမ်ိဳးအမည္ေတြကို ေရ႐ြတ္ေနရင္း
ခဏရပ္ကာ လည္ကုတ္ကို လက္နဲ႔ပြတ္ၿပီး ရွက္ဝဲဝဲ။
"ကြၽန္ေတာ့္ကို....အင္း....အရမ္း ခ်စ္လာတယ္လို႔လည္း
ခံစားရတယ္။"
ဆရာဝန္ရဲ႕ ရယ္ခ်င္ပက္ကိ်မ်က္နွာမွ Sehun က
အျမန္ အၾကည့္လႊဲလိုက္ၿပီး
အျပင္ဘက္ခံုမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေစာင့္ေနေသာ
Luhan အား လွမ္းၾကည့္လိုက္၏။
"အင္း....ဒါေကာင္းတာမဟုတ္ဘူးလား။
သူလိ္ုခ်င္တာအကုန္လည္း
ခင္ဗ်ား ျဖည့္ဆည္းေပးနိုင္တာပဲကို။
ဘာပူပင္စရာရိွလို႔လဲ။"
Sehun က ေခါင္းအသာငံု႔လိုက္ၿပီး သက္ျပင္းရွိုက္ယူသည္
"ကြၽန္ေတာ့္ကို မုန္းသြားမလားဆိုၿပီး....ပူေနတယ္ဆရာ။"
ဆရာမွာ ၿပံဳးလက္စကိုေတာင္ ရပ္တန္႔လို႔
အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္သြားရတယ္။
"ဘယ္လို....."
"သူ႔စိတ္က အရမ္းေျပာင္းလဲလြယ္တယ္ ဆရာ။
ဒီတစ္လမွာ ဒီစကားတစ္ခြန္းကို ထပ္ခါတလဲလဲသံုးေပမယ့္
ေနာက္လက် ေနာက္တစ္ခြန္းကို ေျပာင္းေျပာတာမ်ိဳး။"
![Tell Me More Lies [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/215767569-64-k175878.jpg)