"ကြၽန္ေတာ္ ျပန္လိုက္ပါဦးမယ္ ေယာကၡမႀကီး။
ထမင္းေကာင္းေကာင္းစားခဲ့ရပါတယ္။""ဟုတ္ၿပီ.....ေမာင္ရင္ ကားကို ဂရုစိုက္ေမာင္းဦး။"
"ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်။"
"ကိုကို...ကိုကိုႀကီးကို အိမ္ေရွ႕ထိ လိုက္ပို႔လိုက္ဦးေလ။"
မီးမီးက အနားတိုးကပ္ကာ လက္ကုပ္ သတိေပးလာမွ
စူပုပ္မႈန္ေတေနတဲ့ Luhan က
အသာကေလးေရွ႕တိုးလာပါ၏။ေနာက္ သံုးရက္ေနရင္ လက္ထပ္ေတာ့မွာကို
ဦးေလးႀကီးက သက္သက္ ဇီဇာေၾကာင္ အဆန္းထြင္ၿပီး
Luhan ကို ေဖေဖတို႔နဲ႔ အိမ္မွာ ျပန္ေနခိုင္းေသးတယ္။မေက်နပ္ပါ။
အိမ္ကို ျပန္ေ႐ြးေပးလိုက္တာကိုလည္း မေက်နပ္ခ်င္ပါ။
အခုေတာ့ Luhan မွာ ေဖေဖတို႔နဲ႔ အိမ္မွာျပန္ေနရေလၿပီ။သူကေတာ့ Luhan ဖုန္းဆက္မွ ျပန္ေျဖၾကားတတ္ၿပီး
လက္ထပ္ခါနီး သတို႔သားေလာင္းကို ပစ္ထားခ်င္၏။ဒီေန႔ေတာင္ Luhan က တမင္ဂီ်က်ၿပီး
ေဖ့ေဖ့လက္ရာကို အမ်ားႀကီးခ်ီးက်ဴ းျပကာ
အိမ္မွာ ထမင္းစားဖို႔ ေခၚလို႔သာ သူလာတာျဖစ္သည္။ေျပာေသးတယ္....ေဖေဖ့ကို အားနာလို႔တဲ့။
တကယ္ဆိုရင္ ဘာအားနာစရာရွိလို႔တုန္း။Luhan တို႔ အေႂကြးေတြကိုလည္း ဆပ္ေပးတဲ့အျပင္
အိမ္လည္း ျပန္ေ႐ြးေပးေသးတယ္။
ေယာကၡမကိုလည္း ရိုရိုေသေသဆက္ဆံတယ္။ေဖေဖကလည္း သူ႔ကို သမက္ဆိုေပမယ့္
သူ႔ဂုဏ္ပုဒ္ရွိသေလာက္ကို
လိုက္ေလ်ာစြာ ဆက္ဆံတာပါပဲ။ဒါကို သူက ဘာအားနာမွန္းကိုမသိဘူး။
ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီ ၃ရက္အတြင္း Luhan စိတ္ေတြ
မၾကည္မလင္ ေနာက္က်ိၿပီး စိတ္ဆိုးေနရတာေပါ့။Sehun က နည္းနည္းေရွာင္ဖယ္ဖယ္ လုပ္ခ်င္လာတိ္ုင္း
ေဖေဖ ဦးေလးႀကီးကို ဘာေျပာထားေသးလဲဆိုၿပီး
မသကၤာေတြျဖစ္ သံသယေတြနဲ႔ အေဖျဖစ္သူကို
Luhan စြပ္စြဲေမးလြန္းလို႔ မတည့္အတူေန
၁၅မိနစ္တစ္ခါ ရန္ျဖစ္တဲ့ သားအဖက
အခုေတာ့ ၅မိနစ္တစ္ခါ ျငင္းၾကခုန္ၾက ဆူေဆာင့္ၾကနဲ႔။