GRİ GÖZLÜM (TAMAMLANDI)

Final

Hayat ne kadar kısa değil mi? Geçmiş çok uzak geliyor bazen. Bazen yıllar öncesi dün gibi kalıyor aklınızda. Ben sadece geçmişe sünger çektim. Ama bu her lekeyi temizleyemeyecek bir süngerdi. Kalan anılar da gece aklımda dolaşırdı. En çok da Caner'in olduğu anılarım.

Babamın ölümünü düşünüyordum. En son eline sıkıştırdığı ve en sevdiği topu bana atmıştı. Sararan gözlerinde ilk kez intikam parıltısı vardı. Şimdi de oturmuş meleklerle irtibata geçmeye çalışıyordum. Beceremeyince Azrail'e seslendim.

"Bade. Görüşmeyeli na-sen iyi misin?" hafif kızarmış gözlerimi açtım. Meditasyon yapıyordum, onunla böyle iletişim kurabiliyorduk anca. Havaya kalkmış olduğumdan gözlerimi açınca yere düştüm.

"Babamı görmek istiyorum." bana şaşkınca baktı.

"Bunun imkansız olduğunu biliyorsun."

"Ama Umut da ölüydü?" bana yenilmişlik acısıyla baktı ve beni de yanına alarak babamın mezarının başına götürdü.

"Dua et en yakın arkadaşımsın." dedi ve gözlerini kapattı. Ben de aynı şeyi yaptım. İki dakika kadar sonra arkamdan babamın bana seslendiğini duydum. Gözlerimden bir parıltı geçtiğine yemin edebilirdim.

"Baba!" koşarak boynuna atladığımda gülerek karşılık verdi.

"Kız sen nasıl ben yokken evlendin!" hafifçe güldüm ve ona tekrar sarıldım.

"Korkma annemi de evlendirmedik!" küçük bir kahkaha attı ve arkasını dönüp Gizem'e kollarını açtı. O da başlığını kaldırdı ve bütün havasını söndürüp gülümseyerek geldi.

"Sen de benim kızımsın, unutma gizmo!" tekrar güldüğümde babamın gitme vaktinin geldiğini anladım. Yavaş yavaş kaybolurken bana bir kolye armağan etti ve elime bir paket sıkıştırdı. Elim boynumdaki kolyeye gittiğinde hissettiğim aslan armaasıyla mutluluk gözyaşım yanağımı ıslattı. Gizem bana döndü ve sevinçle baktı.

"Ceren'i görebilir miyim?" o böyle sorunca aklım ayyaşa gitti. Uyuyordu fakat uyanırsa ne olacaktı. Bunu kafama takmadan Ceren'i aradım.

"Bitch ayyaş uyandı nerdesin lan sen!"

"Ceren babamın mezarlığına gelsene. Ayyaşımı da getir."

"Ok ama ışınlancam."

"Banane be gel işte yeter." dedim ve telefonu kapattım. Gizmo bana mutlulukla ve aşkla baktığında olayı kavradım.

"Aa senin gözlerinde aşk var küçük şey!" dediğimde gözlerini kaçırdu ve inkaar etti.

"Ya yok öyle bişey kanka."

"Aynen beni de dayım doğurdu!"

"Ya kızım ben sizi öldüren kişiyim canını alacağım kişiyi mi sevecem?"

"Allah'ım Umut da ne yakışıklı ama! Böyle gözleri mükemmel falan hani!" kızarmaya başladığında ona dönüp yüzünü avuçladım.

"Sen mükemmelsin ve hayat sana bağlı. Onun canını aldığında hayatı olmayacak ama seninle dolaşabilecek. " bana hafifçe gülümsediği sırada cecüş geldi.

"Al lan şu sümüklüyü!" bana fırlattığı bebeğimi aldım ve sallamaya başladım.

"Hadi o zaman siz vakit geçirin sen de izin yap gizmo!" dedim ve elindeki sopayı kapıp gittim. Önce bebeğimi yatağına yatırdım. Sonra da ilk iş olarak Fransa'daki bir adamın canını aldım. Uzun bir süre kadar yurt dışında takıldıktan sonra ülkeye giriş yaptım. Biraz dışarı çık, sonra geri gel derken en son geldiğim yer bir hastaneydi. Bir odadan ağlama sesi geliyordu.