•𝒸𝒽𝒶𝓃ℊ𝒾𝓃ℊ 𝓉𝒽ℯ 𝒹𝒶𝓉𝒶•

Πάθος Σε Καιρούς Πισίνας!

" She's changed.. you can see it in her eyes, feel it in her touch, hear it in
her tone ...

She's not the same and she's never
coming back..."

•book: soft

Ήταν μεσημέρι όταν αποφάσισα να σηκωθώ από το υπέροχο κρεβάτι μου..

Ο πονοκέφαλος από το προηγούμενο βράδυ είχε κάνει ήδη την εμφάνιση του μέσα στο όμορφο κεφαλάκι μου..

Κατέβηκα τα σκαλιά του σπιτιού μου με προορισμό την κουζίνα..

Καθώς μπήκα παρατήρησα την Εμμα με τον Ντάνιελ να κάθονται με μια κούπα καφέ στα χέρια τους...

Η καφεΐνη με γλυκοκοιτάζε από μακριά..

Έπιασα μια κούπα καφέ ρίχνοντας μέσα το ζεστό καφέ υγρό που θα με βοηθούσε να ξεπεράσω την ζαλάδα...

"Νιωθω σκατα" αναστέναξε η Εμμα δηλώνοντας την γνώμη της...

Ποιος την ρώτησε είπαμε?

"Είμαι πιασμένος γαμω" απάντησε ο αδερφός μου τεντονοντας όλο το κορμί του αφηνωντας ένα χασμουρητό..

Κάι τι χασμουρητό...

Απλα άνοιξε το στόμα του σαν την τρύπα του όζοντος βγάζοντας παράξενους ήχους...

"Αλις τι θα κάνουμε σήμερα?" με ρώτησε η κολλητή μου πίνοντας ένα ντεπον..

"Έλεγα να λιαζομασταν έξω μπας και κάνω το μαύρισμα που τόσο θέλω" είπα πίνοντας λίγο από το περιεχόμενο της κούπας μου...

Η κολλητή μου συμφώνησε με ένα νεύμα του κεφαλιού της....

Η απόλυτη σιγή είχε πέσει στην κουζίνα με κανέναν να είναι πρόθυμος να μιλήσει...

Ολοι ειμασταν απορροφημενοι στον πονοκέφαλο και στις σκέψεις μας...

Αλλά κύριος στον πονοκέφαλο...

Ενα γυναικείο ουρλιαχτό με έκανε να πιάσω τον δεξιό κρόταφο μου...

Δυο αδύνατα χέρια με έσφιξαν στην αγκαλια τους με το πυκνό ξανθό μαλλί να εμποδίζει το οξυγόνο μου...

"Μαμα οξυγόνο" είπα με δυσκολία...

Με άφησε κοιτάζοντας με με μάτια γεμάτα συγκίνηση...

"Κοίτα την πόσο μεγάλωσε.. Μια κούκλα παρέμεινε.. Και τι είναι αυτά? Κόκαλα? Θα τον σκοτώσω τον πατέρα σου έτσι και δεν σε τάιζε" είπε τόσο γρήγορα που δεν κατάλαβα τίποτα...