Freedom from Seduction (COMPLETED)

Kabanata 39

Plan

Humahangos akong napahawak sa pintuan ng kulungan ni Anastasia. Agad namang binuksan ni Zeus iyon at nang pumasok ako ay natigil sa nasaksihan.

Hangging lifeliss in the dark dungeon, I found the body of Anastasia Mendoza. A girl with a promising life ahead of her is brutally murdered to death. Fresh wounds, cuts and bruises were all over her distorted body while dried tears are visible in her beautiful face.

Hindi makapasok ang hangin sa aking ilong. Pakiramdam ko ay tumigil ang mundo habang nakatingin sa batang nakasama ko habang nandidito ako.

Insanity got its way to me. Halos sabunutan ko ang sarili sa pag-alala ng pangakong tutulungan ko siyang makalabas rito. Na kahit ako ang hindi makalabas, basta siya.

Everything was a blur as I stare at her burned feet as if death isn't enough torture. Lahat ng luha ay tila naubos na habang nakatingin ako roon.

I felt numb yet I feel in pain. Hindi ko maintindihan ang nararamdaman. Para akong humihinga na hindi. The scene was ineffable, strange and out of this world. The illicit acts of the Inquierdos killed me. No, I am not yet killed. I feel dead but I also feel alive.

The burn inside me enraged. Ilang segundo ang lumipas bago ako sumigaw. I immediately felt the warm embrace of Zeus. Gusto kong kumawala roon at magwala nang magwala. I want to touch Anastasia, I want to feel her breathing. Hindi. Hindi pa siya patay! Kanina lang ay niyayakao niya ako! Kanina lang...

If only I knew that this will happen I should have hugged her tight! I should have... I should have done everything to show her my affection for her. Hindi ganito... hindi pa siya pwedeng mamatay!

I shouted once again. It was the shout of terror, grief and rage. One that I never thought would ever come out of my mouth.

Kinagat ko nang matindi ang labi ko lalo na nang ikulong ni Zeus ang mga kamay ko upang hindi masaktan ang sarili. Nagpupumiglas pa rin ako sakanya at hindi makapag-isip ng tama.

"Shh... shh, baby. I'm sorry..." His voice was husky, as if he's trying not to cry.

Dahan-dahan akong tumahan. My cries turned soundless. Parang binubuksan ko nalang ang mga bibig ko ng maluwag habang pilit na kumakalap ng hangin upang makahinga. Tears then rushed when I turned my back at Anastasia's body.

"Hindi... hindi!" I shouted, my voice breaking.

"Shh, we need to get out of here..."

"Anastas-she... her body... will rot. It will... it will. S-she won't have a proper... a proper burial!" Hindi ko na maintindihan ang sinasbai ko habang nagsusumbong sakanya.

Ang nanginginig na kalamnan ay hindi mapigil. Agad kong sinumbsob ang mukha sa dibdib ni Zeus at naramdaman ko naman ang pagbuhat niya sa akin.

"No!" I shouted and trued wriggling out of his hold.

Hindi siya nagpatalo at umiiyak lang ako habang ganoon. I heard gun shots while I cry. Bumilis ang takbo ni Zeus at nakita ko na lamang ang isang kotse na nakaantabay mula sa kabilang bahagi ng abandonadong building na iyon.

Titig ako sa mga pangyayaring hindi pumasok sa isip ko. I just saw fire, guns, people in black battling people in black. Wala akong makita o marinig. Wala akong nararamdaman.

"Take care of her." I heard Zeus say.

Wala pa ring maproseso ang utak ko habang papalayo kami. I am at the back seat, contemplating on my grief when I remembered him. Bakit... bakit wala si Zeus sa tabi ko?

My eyes widened.

Agad akong napatingin sa likod at nakita ang mahinang pagngiti ni Zeus habang papalayo ang sasakyan na kinasasakyan ko. I immediately shouted his name.