Falling Inevitably

20th Fall

20th Fall

"I can manage," Madiin na sabi ko.

Pero parang wala siyang narinig. Nauna siyang bumaba sa akin sa kotse ay inalalayan niya agad ako sa pagbaba. Wala naman akong nagawa nung muling pumulupot ang isang braso niya sa bewang ko.

Sinalubong kami ng isang kasambahay at kinuha ang bag ko sa kamay ni Rigo. He still holding me until we reach the second floor where my room is. Nilakasan ko na talaga ang loob para makawala sa kanya. He was caught off guard so I finally distanced myself from him.

Dumilim lalo ang pagkakatingin niya sa akin. Hindi ko kaya siyang tingnan sa mga mata. Ayoko nang makipagtalo sa kanya kaya minabuti ko nang talikuran agad siya. I was half way in front of my door when he spoke.

"You kept on running away from me..."

I stop at my stance. Nanatili ako sa kinatatayuan habang nakatalikod pa rin sa kanya. Tama siya. I always run away because I don't know what to do. I am coward as always.

"I'm starting to get tired, Amara,"
I heard him sighed heavily.

What is he saying?

"Baby, please..."

Unti unti kong naramdaman na pumulupot sa akin ang mga braso niya. He hugged me from behind. Lalo akong nanigas sa kinatatayuan ko.

Sobrang gulo niya. What is he trying to imply by his actions? What are the meaning of his words? I can't understand at all.

"You're getting married with my sister, Rigo," Ani ko sa mahinang boses na alam kong narinig niya kaya lalong humigpit ang pagkakayakap niya sa akin.

Fuck. Even if it's wrong, it felt so damn right.

Sa pagkakataong ito ay dinama ko na lang ang yakap niya. I felt so warm. Hindi ako nagpumiglas. Inabot ng kamay ko ang kamay niya sa magkabilang bewang ko. I touched his hands.

My love for him is making me weak. It's taming the hell out of me. Lahat ng tamang desisyon ay hindi ko napipili. I know it's stupid already. Sobrang katangahan na pero wala talaga akong magawa. I'm being controlled by this feelings and emotions.

At kung pwede nga lang ibalik ang oras ay gagawin ko. I would take the risk and be brave that time he indirectly confessed to me. I would've stay and be with him. I would tell him how much I love him. Ipaglalaban ko ang nararamdaman ko para sa kanya. Hindi na sana umabot sa puntong ito ang buhay ko. Kasalan ko rin naman. It is my damn fault.

"Ikakasal ka na sa k-kapatid k-ko..." My voice broke as I blurted it out. He immediately hush me. I felt him kiss my hair.

It is too late now. Hind pwede ibalik ito kahit sa nararamdaman namin. Hindi na pwede kasi kasal na ako kay Tobias at ikakasal naman siya sa kapatid ko. Hindi ko na pwede unahin ang nararamdaman ko para sa kanya dahil may iba pang importanteng bagay akong dapat gawin.

"You should've let me explain... hindi yung tumakbo ka agad," He said in a deep voice. He even chuckled a bit.

What to explain more? Malinaw naman na sa akin ang mga nangyari. Nagkaroon siya ng relasyon kay Ate Amanda tapos ngayon ay ikakasal na sila. Ano pang ipapaliwanag niya?

"What do you mean?" Tanong ko at naguguluhan pa rin sa sinasabi niya.

Hindi niya agad ako sinagot. Bumitaw siya mula sa pagkakayakap sa akin. My hands fell down. Matapos ay hinarap niya ako sa kanya.

"Just wait, baby. Be patient, hmm?" Malambing na sabi niya.

Lumapit siya sa akin kaya bahagya akong napaatras. I then felt his lips touch my forehead. My heart instantly react to this sweet gesture.