Falling Inevitably

21st Fall

21st Fall

I immediately notify the staff that handled my admission in MIA New York. I sent them a message before I got to the plane. I already have a dorm in the campus ready for my stay. Pwede pa naman daw ako pumili kung gusto ko sa labas ng campus tumira. But their offer is so good. Hindi na ako mag aabala pa.

After the 17 hours flight, I finally had the chance to step out of the plane. I inhaled the cold air of New York. Iba ang simoy ng hangin dito. I can already see a lot of tall and magnificent towers around the airport.

I am bit scared of the foreign area. Pero nilakasan ko na lamang ang loob. I have to do this. Nakaabang na sa akin ang staff sa airport.

Everything was a blur afterwards. Sobrang bilis ng pangyayari. Hinatid agad ako nito sa dorm ko sa MIA. Hindi ko naman masyado napagmasdan ang campus nung pumasok kami kasi gabi na rin at sobrang pagod na ako sa haba ng biyahe. They let me settled in for a day. Pagkatapos ay sumunod ang orientation sa akin, I even meet the dean of the department. The staff was with me for about two days. Inaayos niya lahat ng kailangan ko bago ako hinayaan na mag isa na.

My first Monday came in. Ito ang opisyal na araw ko sa MIA New York. I was checking everything inside my bagpack. My ipad, which was the preferred notebook here, my laptop, my schedule and the map of the campus.

Believe me, this campus is thrice larger than the MIA back in the Philippines. Nung sinuri ko ang mapa nung ibinigay sa akin ay medyo nahilo ako. Wala ata akong nasaulo na direksyon duon.

But luck is probably with me, I found my first class instantly. Kaya inagahan ko rin ang alis sa dorm, kung sakaling mawala ako. Ilang mga mata ang napabaling sa akin pagkapasok ko ng room. Ofcourse, I'm new and I gained their attentions. Siguro ay nagtataka sila kung bakit may nag-transfer sa gitna ng semester.

Tumungo na lamang ako at naghanap ng bakanteng upuan. Narinig ko naman ang patuloy na bulungan nila. Isang grupo rin ng mga lalaki ang nagtatawanan habang nakatingin sa akin kaya lalo akong tumungo.

"Albrecht, right?"

Inangat ko ang ulo para matingnan kung sino ito. It was a girl with dark red hair. I can instantly felt the power and superiority in her aura. Nahagip agad ng aking mga mata ang salitang 'PRESIDENT' sa suot nitong jersey jacket. Nung makabawi ay tumango ako ng marahan para sagutin siya.

"Welcome to MIA New York, Engineering department. I'm Olivia Prior, the council president." Agad na lintanya niya bago inilahad ang kamay sa akin.

Mabilis ko namang tinanggap ang kamay niya.

"I'm Amara Vallerie Albrecht... 19... uhm,"

I felt really awkward. Hindi ko kasi alam ang sasabihin. We shake our hands a bit. Binigyan niya ako ng tipid na ngiti. It's like a politician smile, you can't say if it's genuine or not.

"You can approach me anytime. Have a good time here!" Sabi pa nito bago umalis.

Okay. That was really awkward. Sobrang dali lang sa kanya na kumausap ng hindi kakilala. Maybe because she's not socially awkward like me. At tsaka president siya, she should be confindent all the time.

Pero at least may mapagtatanungan na ako kung sakali. I would just find the council room if ever. Napalingon ako sa babaeng katabi ko. She gave me a smile so I did the same.

The students inside the room went quiet. Nakita ko na pumasok ang isang middle aged woman sa klase. She's probably the professor for this subject.