Falling Inevitably

32nd Fall

32nd Fall

"Rigo Psalm Lexington!"

Tumigil siya. Mabilis kong tinawid ang distansya namin. Hinarap ko siya na medyo humihingal pa dahil sa ginawang pagsigaw at pagtakbo.

"I... I love you!"

That's it! I said it. Nasabi ko na ang napakatagal ko nang tinatagong nararamdaman. Ang tinatakbuhan ko pero nananatili sa buong sistema ko. His eyes shift from being serious to being amuse.

"I fell for you that day in MIA's field wearing a leather jacket. You held my hand, for the first time, as we run through the heavy rain."

I breathe in again.

"Rigo, mahal kita. Mahal na mahal,"

Umiwas siya ng tingin at nakita ko na muntik na siyang ngumiti kung hindi niya lang napigilan. Aba! Ang arte naman nito! Gusto kong matawa na mairita pero ayoko naman sirain itong pagkakataon na ito.

"I even asked my father if I could work for that summer just to be with you," Dagdag ko pa.

He cleared his throat. "I know," His head turned my direction. Our eyes met. "I know, baby,"

Tuluyan na niyang pinakawalan ang pinipigilang ngiti sa mga labi. I immediate grab his collar and collide our lips together. Alam kong nagulat siya sa paghila ko sa kanya dahil bago ko maipikit ang mga mata ay nanlalaki ang kanya.

I was just going to give him a peck but his lips started to move. I can't help but response to his kisses. Ang mga braso niya ay pumulupot na sa bewang ko para lalo akong idiin sa kanya. Ako naman ay binitawan ang collar niya at niyakap ang leeg niya.

We just parted when we're out of breathe. Idinikit niya ang noo sa akin. Halos maduling na nga ako sa pagkakatitigan namin.

"Took you years to finally said it..." Hinalikan niya ang noo ko. He pulled me into a hug. Isinandal ko ang ulo sa dibdib niya. "Baby, I will surely ravish you so you could make it up to me,"

Mabilis ko naman siyang hinampas sa braso dahil sa kapilyuhan. His chest vibrate because he laughed. Bahagya akong napailing.

"It's not just me! Pati kaya ikaw! Nung gabi ng charity ball mo lang sinabi na mahal mo ako," Sabi ko na naiirita.

Tumigil siya sa pagtawa. Inangat ko ang ulo para matingnan ang mukha niya. His smile from his lips dropped.

"Speaking of that day, could you please now elaborate why you're married to that fucker,"

Nawala na rin ang mga ngiti ko. Natigilan ako at nag isip. Bumaba ang tingin niya sa akin. Mabilis niyang dinampian ang mga labi ko ng halik bago humiwalay.

I guess I really have to tell him everything. Huminga ako ng malalim. Hinila ko ang kamay niya para dalhin siya sa isang tabi ng rooftop kung saan pwede umupo. Tahimik lang siya na naghihintay ng mga sasabihin ko.

I feel really scared tho. Paano kung hindi na niya ako mahalin kapag nalaman niya ang katotohanan? Paano kung siya na ang lumayo sa akin? Paano kung tuluyan na nga siyang magpakasal sa kapatid ko?

My hand started to shake because of those thought. Hindi ko ata kakayanin. Narito na eh. Nabigyan na ako ng chance para sa kanya.

I dropped my eyes to his hands who held mine. He just gently nod as if assuring me. Bumuntong hininga ako muli. Now, I won't run anymore. I will face it and tell him the truth. Kahit pa iwan niya ako pagkatapos ko sabihin ang totoo basta nasabi ko na ito.

"I was really heartbroken when I found out about your relationship with my sister so I immediately accepted MIA New York's offer to me,"

Naalala ko tuloy nung gabing pumasok sila sa mansion ni Ate Amanda. Duon na nabuo ang desisyon ko na umalis kahit pinag iisipan ko pa lang ito.