Błazen

Szlama

- Harrison Riddle — Uścisnąłem jego dłoń. Jego oczy się rozszerzyły.

Moje usta ozdobił kpiący uśmiech — Czyżbyś znał kogoś o takim nazwisku? - Moja brew podniosła się do góry. Słyszałem, jak połyka głęboko ślinę.

- Tylko nieliczne osoby wiedzą, że, że takie nazwisko nosił Sam-Wiesz-Kto.

- Bardzo dobrze, niech to zostanie między nami. Dobrze Draco?

- Oczywiście — Lekko drga. Podoba mi się — Jeśli mogę spytać — Uniosłem brew w znaku zapytania — Kim jest dla ciebie Czarny Pan? - Uśmiechnąłem się pobłażliwie.

- Tylko nie zejdź na zawał — Oburzył się, no to wracamy do maski, jak na arystokratę przystało — Jest moim ojcem.

- Cz-Czarny Pan ma syna? - jego głos przez chwilę się zawahał.

- Jak widać. A teraz Draco... Jak dużo osób wie?

- Z tego, co mówił mi ojciec.. To kilka najbardziej zaufanych osób w wewnętrznym kręgu, chociaż większość siedzi w Azkabanie... bardzo możliwe, że wie kilka osób ze starszej części kadry nauczycielskiej. O nikim więcej nie wiem.

- Tak... To bardzo prawdopodobne. No cóż, trzeba będzie sobie jakoś z tym poradzić! - I tak zaczęła nam się jakoś lepić rozmowa. Dowiedziałem się kilku istotnych faktów o Malfoy'u i jego rodzinie, jak i o Hogwarcie. Pogawędka się ciągła, dopóki ktoś nie otworzył drzwi. W progu stała dziewczyna z burzą kudłów na głowie i zębami jak bóbr.

- Nie widzieliście gdzieś ropuchy? Neville swoją zgubił.

- Jak się nazywasz? - Zapytał Blondyn.

- Hermiona Granger, a ty? To kto?

- Tak jak myślałem. Szlama.

- Jak śmiesz?!

- A widzisz, śmie. A teraz radzę odejść — Powiedziałem z pogardliwą miną. Biedna się wkurzyła i trzasnęła drzwiami. Ojoj jaka szkoda... Popatrzyliśmy po sobie i zaczęliśmy się śmiać w najlepsze. Po chwili się uspokoiliśmy. Reszta drogi minęła spokojnie do czasu, gdy prefekt przyszedł nas powiadomić, że za chwilę będziemy. Przebraliśmy się w szaty i już po chwili mogliśmy wysiadać na dworcu w Hogsmeade.

OoOoOoooo

304 słowa

Mamy podróż! Mamy kiełkującą przyjaźń z Draco! A za chwilę przydział!