Volgende dag
Ik word wakker van geschreeuw, ik kijk op de wekker en zie dat het pas 10 uur is Uuugh, ik laat me weer achterover in de kussens vallen en zet de tv aan. Na de break, Justin Bieber in de studio! Tot zo. Ik ga rechtop zitten, dit mag ik niet missen. Ik pak mijn mobiel en zie dat ik een bericht heb van een onbekend nummer......
Onbekend; ha ha ha, voel je je nog veilig? Ik zie je, ik ruik je, ik hoor je, pas maar op :) -O
Ik staar naar het berichtje, en nu? Ik kan Justin niet bellen. Ik kijk bang om me heen, en kijk dan naar de tijd dat het gestuurd is, 4 uur. Is....... Is hij binnen geweest? De deur gaat open en alcoholiste stormt binnen,
Justin's P.o.v
Ik loop de zaal binnen en iedereen begint te klappen. Ik glimlach en ga zitten, wat een plezier om weer een interview te doen, not. Laat mij maar buiten al die interviews en Award shows, ik doe dit voor mijn beliebers. Zonder hun was ik al lang gestopt. Ik geef Ellen een knuffel en ga zitten. Een beetje nep glimlachen en iedereen gelooft het, wat een makkie. "Welkom Justin, hoe gaat het met je?" "prima" zeg ik en glimlach. "Weet je het zeker?"
Een paar dagen geleden leek het anders niet zo" Ze wijst achter zich en ik draai mijn hoofd, er staat een foto dat ik tegenover Susanne sta, tranen in mijn ogen, shit hoe ga ik hier nou op reageren? Ik staar naar de foto, Susanne, ze leek zo anders de eerste keer, maar toen wist ik haar verhaal nog niet alleen de keiharde buitenkant, zoals de wereld van mij weet, ze weten niet hoe ik me voel, en dat willen ze ook niet weten, wat maakt hun het uit? Weer iemand depressief gemaakt ze zijn trots, en kunnen met toch alleen maar uitschelden, ze wachten op de volgende grote fout die ik ga maken zodat ze me weer uit kunnen lachen, "Soms heb je slechte dagen, ik voelde me gewoon niet goed die dag" ik hoop dat ze mij geloven, wat een leugens weer, Ellen glimlacht, ik denk dat de hele wereld dit wel wil weten, wie is het meisje? Dit was de eerste keer dat wij haar zagen in je leven, maar we zien haar steeds vaker. "Susanne "Susanne, haar naam is Susanne, ik ontmoeten haar op school en ja, we zijn vrienden geworden." Ik glimlach, en deze keer is hij echt, het voelt fijn om over haar te praten, nee ik ben niet verliefd, maar ik weet gewoon dat ze een goede vriendin is en ik ben blij als ik haar ergens mee kan helpen. "Justin, vertel ons eens, hoe denk je over de wereld waar jij in zit? Ik denk dat het een kut wereld is, waar je niet in terecht wil komen, ik snap niet dat mensen beroemd willen worden want het is vreselijk, ze late de slechte jij zien en je gaat kapot, ik wil niks liever dan stoppen, me afsluiten van de wereld en opnieuw beginnen maar ik doe het niet. Ze maken me depressief en ik weet niet meer wat ik moet doen, ik wou dat mensen konden zien hoe ik me voel, en me helpen. Dat wou ik zeggen, maar ik doe het niet " een paar meisjes begonnen te gillen. Ze stelt nog een paar vragen en dan neem ik afscheid. Eindelijk. Ik haat interviews. Backstage pak ik mijn mobiel en ik kijk of ik nog een bericht van Susanne heb, niks. Maar wel van onbekend.......
Onbekend; he, wie past er nu op dat kleine meisje? ;) ik zie niemand, alleen Susanne, en ze kijkt heel mooi tv. -O
Suus. Ik bel haar maar ze neemt niet op, shit. Shawn we moeten nu naar Susanne! Roep ik en ren naar buiten,ik probeer haar weer te bellen, maar ze neemt niet op.
SNELLER! roep ik en bel Susanne nog een keer, geen geluid. De studio was niet ver van mijn huis vandaan dus ook niet van Susanne. Eindelijk rijden we de straat in. Shawn stopt voor het huis en ik staat naar de ambulance voor me, een traan rolt over mijn wang? Ik ben te laat, het is mijn schuld, ik had haar moeten beschermen.
