Justin's p.o.v
"Als jij niet kijkt doe ik het zelf wel." Ik sla de dekens van me af en stap uit bed. "Justin blijf liggen!" Julia trekt aan mijn arm maar ik trek los en loop de gang op. Mijn benen trillen omdat ik amper iets heb gegeten deze dagen, weken. Hoe lang lig ik hier al? Op de gang is het leeg op een persoon na Nienke. Ik zoek steun bij de muur en loop langzaam vooruit. Stapje voor stapje. Ik blijf voor een deur staan en kijk naar binnen. Er is een wedstrijd op, Brazilië - Colombia ik loop verder naar de volgende kamer en kijk naar binnen.
Weer voetbal, en geen Susanne. Net op dat moment komt Neymar in beeld, Susanne's favoriete speler. Ik zucht en loop verder. Een steek gaat door mijn buik en ik leg mijn hand op mijn buik. Ik leg mijn hoofd tegen de muur en haal langzaam adem, maar de pijn gaat niet weg en word alleen maar erger. Mijn benen trillen en als ik onderuitzak wordt ik opgevangen. "Justin!" Ik zie een vaag gezicht. "ZUSTER HELP!" Ik knijp mijn ogen dicht en weer open en ik zie Nienke. Julia komt aanrennen en helpt haar mij omhoog te krijgen. "Ik zij toch dat je moest blijven." Ze brengen me naar mijn kamer en leggen mij weer in bed. En daar lig ik dan weer. "Alsjeblieft ga op zoek naar Susanne. "Zeg ik zacht en Julia kijkt op. "Ga maar, ik let wel op hem." Ik kijk op en Nienke staat in de deuropening. Ze was de kamer uitgelopen zodra ik weer op bed lag.
Ze gaat op een stoel zitten en Julia loopt de kamer uit. Ik til mijn arm op en wijs naar het glas op het kastje. "Wil je water?" Ik knik en ze pakt het glas omdat mijn handen zo trillen helpt ze me. "Het spijt me Justin...." Zegt ze zacht zodra ze het glas weer op het kastje heeft gezet. "Voor wat?" Zeg ik zacht. Bang dat als ik te hard praat ik mij zelf pijn doe. "Alles, ik moest hem geloven. Ik wou dat ik de tijd nog terug kon draaien." Ze sluit haar ogen en er ontsnapt een traan die over haar wang glijd. Ik pak haar hand en ze kijkt op. "Het spijt me dat ik zo reageerde toen ik je zag, het is al goed." Ze glimlacht, "over Shawn...." Ik laat haar hand los. "Daar wil ik het niet over hebben." Ik draai mijn hoofd en kijk naar buiten. "Ze is uit de operatie kamer." Julia komt de kamer inlopen. "Ze komt er wel bovenop. Hoe graag ik haar wil geloven, haar blik zegt iets anders. Iets wat een nachtmerrie is als het uitkomt.
