Susanne's p.o.v
Ik ga rechtop zitten en mijn ogen worden groot. Hij ziet er verschrikkelijk boos uit, dit gaat niet goed komen. Je gaat NU boodschappen doen, alles is op. Ik staar hem aan, kan het niet straks? Ik wil iets kijken. Kijken kan later ook nog zegt Pieter (alcoholiste) boodschappen doen kan ook wel even wachten, het is maar een half uurtje! Een half uur te lang! Ik staar hem aan, dan ga je zelf toch even? 5 minuten lopen en je bent bij de winkel. Luister! Pieter pakt me bij mijn arm en knijpt mij hard, je gaat nu boodschappen doen! Kom voor jezelf op! Zegt een stemmetje in mijn hoofd. Nee zeg ik, ik ga geen boodschappen doen. Hij trekt me van het bed en gooit me tegen de muur, wat zij jij? Dat ik geen boodschappen ga doen zeg ik zo hard als ik kan, mijn keel word dichtgeknepen door hem, zijn arm gaat omhoog en de eerste klap komt op mijn achterhoofd. Ik duik in elkaar en bescherm mijn hoofd, ik krijg een trap in mijn maag, tegen mijn rug en overal waar je maar kunt komen. Vuisten overal, hij blijft maar slaan. Ik probeer ergens anders aan te denken, in de verte hoor ik Justin zijn stem, het interview is begonnen. Ik probeer mij te concentreren op wat hij zegt, maar het lukt niet. Ik krijg overal trappen en word overal geslagen. Ik hoor applaus en gegil, volgens mij is het afgelopen. Mijn mobiel hij gaat af en niet veel later nog een keer. Ik ben nog hier met mijn gedachten, maar mijn lichaam is ver weg. Hij trekt me omhoog, en nu naar beneden. Hij trekt me mee naar de gang en ik hou de trapleuning stevig vast. Alles doet zo'n pijn. Volgens mij ben ik niet meer op de wereld, maar in de hel. LOPEN! Ik voel een duw in mijn rug en dat gaf het zetje, de trapleuning glipt uit mijn handen en ik val naar beneden. Boem, boem, boem. Ik kom met mijn hoofd op de keiharde vloer terecht en alles is zwart. Dit was het dan, dit is het einde, hier stopt het
Justin's P.o.v
Ik spring de auto uit en ren naar de deur, maar wordt tegengehouden door een politieagent. Sorry je mag niet naar binnen. Is het Susanne?! Leeft ze nog?! De politieagent kijkt me aan, en jij bent? Een vriend van Susanne zeg ik, alsjeblieft zeg dat alles goed met haar is. Loop maar mee zegt hij en ik loop achter hem aan, in de hal staat het vol, overal politie en ambulancemedewerkers . Door de mensen heen zie ik een lichaam, roerloos op de grond. L-leeft ze N-nog? Zeg ik zacht en de politieagent knikt, ze is er slecht aan toe, maar ze leeft nog. W-wat is e-er ge-gebeurd? Ik staar naar Susanne, ze is in elkaar geslagen en daarna van de trap afgeduwd of ze is gevallen. Ik kijk op, door wie? Mijn stem klinkt hard, wie was het? Voor zo ver wij weten was het haar vader, die had bloed op zijn handen. Het is niet haar vader haar ouders zijn overleden toen ze 4 was, had ze me verteld. Ze word al langer mishandeld door deze man. Ik denk dat we jou nodig hebben voor het verhoor zegt de agent het lichaam word op de brancard gelegd en eindelijk zie ik haar hoofd, haar ogen zijn open en ze ziet er verschrikkelijk uit. Bond en blauw, overal bloed, maar nog het ergste is die blik in haar ogen, pijn en verdriet. Ik duw iedereen aan de kant en pak haar hand, Suus? Justin? Zegt ze zo zacht. Ssst niet praten zeg ik zacht, ik ben bij je, het komt goed. Jongeman? Het spijt me maar we moeten haar meenemen, je kan meerijden in de ambulance. Ik knik en loop achter ze aan, Shawn staat nog steeds buiten, gaat alles goed? Justin volgens mij heb je een hoop uit te leggen aan mij. Ik knik, later. Ik moet mee naar het ziekenhuis. Shawn knikt, bel me. Ik ren naar de ambulance en ga voorin zitten. Met sirenes rijden we naar het ziekenhuis waar ik in de wachtkamer word gedropt, we komen je halen zodra we klaar zijn. En dan zit ik alleen in een ziekenhuis, zonder bewaking of wat. Ik ga op een stoel zitten en staat voor me uit. Mama, mama Justin Bieber is daar! Mag ik een foto? Laten we maat doorlopen lieverd, ik denk dat we hem beter met rust kunnen laten. Alles gaat langs me heen, het enige wat ik zie is Susanne.......
