Hoofdstuk 20

155 11 0
                                    

Susanne's P.o.v

Ik pak mijn tas van mijn bed en storm naar beneden. Ik hoor gemompel in de kamer, vast een vriend. Waar ga je heen? Ik schrik en kijk op, Justin leunt tegen de muur en slaat zijn armen over elkaar. Buiten zeg ik en ik trek mijn jas van de kapstok. Luister Susanne, Justin komt naar voren en ik zie zijn rode ogen van het huilen, hij pakt mijn arm vast en kijkt me recht in mijn ogen aan, ik ben dan misschien een arrogante klootzak, maar ik geef wel om je. Ik zie de pijn in zijn ogen als hij dat zegt, hij kijkt me even aan, draait zich om en loopt de kamer in. Ik open de deur en ik loop naar buiten. Ik loop en loop, geen idee waar naar toe maar ik Wil alleen zijn, en nadenken. Ik koop een milkshake en ga ergen op een bankje zitten en staar voor me uit. Alles oke? Ik kijk op en Zie een jongen voor me staan. Ik glimlach, alles oke. Mag ik? Hij wijst naast me en ik knik. De jongen gaat naast me zitten en ik kijk vanuit mijn ooghoeken naar hem. Ik ben Jason by the way. Susanne, ik schud zijn hand die hij uitsteekt. Weet je zeker dat het gaat? Huh? Ik word uit mijn gedachtes geschud en kijk hem aan, wat zij je? Of je zeker weet dat het gaat, je ziet er verdrietig uit. Ik haal mijn schouders op, ruzie met een vriend, mijn leven is gewoon een puinhoop op dit moment zucht ik en ik kijk hem aan. Jason knikt, als je iets kwijt wil, ik luister. Ik glimlach en neem een slokje van mijn milkshake. Het is raar, dat mijn ouders nog leven zeg ik vanuit het niets en Jason kijkt me aan, ik zucht, en leg hem het hele verhaal uit. Is het raar dat ik nu gelijk op zoek wil naar mijn ouders? Zeg ik als ik klaar ben met vertellen. Nee eigelijk niet, hoezo? Dat is de reden waarom ik ruzie heb, ik wil naar Australië om te zoeken maar hij zegt dat ik beter nog even kan wachten om te herstellen. Ik rol met mijn ogen als ik weer aan het gesprek met Justin denk. Ik denk dat hij, wie het ook is, gelijk heeft. Ik bedoel als je nog niet helemaal hersteld bent kun je iets oplopen in Australië en dan zit je daar. Jason kijkt me aan en ik zucht, waarom snapt niemand me?!

Justin's P.o.v

Wat ga je doen? Ik zet de laptop op tafel en klap hem open, tickets boeken zeg ik en ik typ mijn wachtwoord in. Is dat verstandig? Shawn legt zijn hand op mijn schouder. Ik wil haar niet kwijt oké?! Ik draai me om en kijk Shawn aan. Je bent verliefd op haar! Shawn lacht, ik wist het! Ik zucht en klap mijn laptop dicht, ik probeerde het te verbergen, voor iedereen. Wat ga je doen? Shawn gaat op tafel zitten, het haar vertellen? Ik schud mijn hoofd, ik ben niet gek. Waar is de stoere Justin gebleven? Die alles durfde en.....Stop!
Ik sta op en kijk hem aan, stop gewoon oké!? Ik loop een rondje door de kamer en blijf voor het raam staan waar ik voor me uit staat. Je moet haar geen gelijk geven zegt Shawn, je bent sterker, je hebt een zwak voor haar omdat je verliefd bent, daar moet je je overheen zetten en haar overtuigen. Ik lach zacht, dat lukt ook echt, overtuigen. Ik kijk naar buiten, ik ga in de vensterbank zitten en staar naar de straat. Ik glimlach als ik Susanne zie, maar mijn glimlach is snel weg als ik zie dat ze niet alleen is. Ben thuisss! Hoor ik haar roepen, de deur gaat open en een lachende Susanne komt binnen. Hiii zegt ze vrolijk en ze gooit haar tas op de bank. Dit is Jason. Ze slaat een arm om hem heen en ik kijk naar Shawn die opstaat en hem een hand geeft, ik ben Shawn en dat is Justin en hij wijst naar mij. Ik knik en kijk naar buiten. Alles oke jus? Ik kijk op en Susanne kijkt me lachend aan, nou sorry maar daar kan ik zo niet tegen. Ik sta op en loop boos langs haar heen naar boven waar ik me op mijn bed laat vallen. Eerst kwaad weglopen en dan lachend binnenkomen en doen alsof er niks aan de hand is, nee dankje. En wie the hell is Jason?! Ik zucht, waarom moet ik ook verliefd op haar worden? Er zijn zoveel meisjes maar nee, ik word verliefd op haar. En er word op de deur geklopt en Shawn komt binnen, ik ga weer, wil je mee dat we langs de studio gaan of blijf je hier? Ik denk na, het is mijn huis, maar Susanne is niet van mij, en dat zal ze nooit worden...... Ik heb geen zin om haar zo blij te zien terwijl er iets is. Ik ga mee zeg ik, even iets anders aandoen. Ik wacht in de auto en weg is Shawn. Ik kleed me om en loop naar beneden. Ik ben weg zeg ik en pak mijn laptop en mobiel. Justin? Ik blijf in de deuropening staan, wat? Het uhm....je mobiel ging net. Ik knik, loop het huis uit en stap in. Ik pak mijn mobiel en zie dat ik een bericht heb.

Onbekend; ik weet je gevoel, hmm zal ik het doorvertellen aan uhm, de hele wereld? Haha -O

Our friend Justin BieberWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu