Acının Sonu

8.Bölüm

Multimedia: Naz'ın seçtiği elbise.

Yemek yedikten sonra Tuva işinin olduğunu söyledi ve odasına gitti.Ben de duş aldım ve Tuva'nın yanına gittim. Kapıyı çaldım ama açmadı. Uyumuştu sanırım , zaten çok yorgun görünüyordu.

Ben de odama tekrar döndüm ve düşünmeye başladım. Nasıl olacaktı? Burada kalacağım. Tuvayla konuşmaya çalıştım ama 'Sen artık bizim ailemizdensin ufaklık' dedi ve konuyu kapattı.Evet Melihten sonra bunları yaşamak çok garip. Yani sonuçta benim tek ailem Melihti , şimdi ise Tuva vardı. Kabul etmeliyim , Tuvada bana huzur veriyor.Gerçekten güvenilir hissediyorum yanında , sanki hep yanımdamış gibi geliyor. Evet yapamıyorum yalnız başıma. Kabul etmeli ve beni ailesinden sayan bu insanlara güvenmeliyim. Hem kim bu koca hayatta tek olabilir ki benim birilerine güvenmem gerek... Düşüncelerimle boğuşurken uykuya daldım.

...

Sabah gözlerimi Tuva'nın kapımı çalıp "Hadi bakalım ufaklık kalk." Demesiyle açtım.

Yatakta doğruldum ve "Tamam." Dedim.

Banyoda işlerimi hallettikten sonra aşağıya yemek odasına indim. Tuva ve Melek teyzeye "Günaydın"diyerek masaya oturdum.
Onlarda 'Günaydın' diyerek karşılık verdiler.

Melek teyzenin tabağıma dolduklarını yerken Tuva "Yemeğini yedikten sonra hazırlan Naz." Dedi.

"Neden ki?" Dedim.

"Seninle alışveriş yapacağız şaşkın. Ordanda ben dedemin yanına gideceğim sen ise dükkana. " dedi.

Tam ağzımı açmış bir şey diyecektim ki masadan kalktı ve yukarıya çıktı. Alışverişi çok severdim.

Hızlıca tabağımdakileri bitirdim ve " Melek teyze ben hazırlamaya gidiyorum." Diyerek yukarıya çıktım.

Dün çokta fazla olmayan eşyalarımı o muhteşem lacivert dolaba yerleştirmiştim. Dolaptan kot pantolonumu ve üstüne çok sevdiğim beyaz ceketimi giydim. Saçımı salık bırakarak aşağı indim.
Tuvada hazırlanmış ve dış kapının önünde beni bekliyor. O ise siyah bir pantolon ve mavi bir gömlek giymiş. "Hadi bakalım şaşkın." Diyerek evin kapısını açtı.

Arabaya ilerlerken "Ne alışverişi bu ? "Dedim.

"Senin için şaşkın"dedi.

"Ben mi ? İyide benim alışverişe ihtiyacım yok."dedim. Külliyen yalan toplasan 2 tane pantolon ve 4tane üstüm var. Ama alışveriş icin para gerekli ve benim kıyafete verecek param yok.

"Her kadının her daim alışverişe ihtiyaci vardır.  Hem bunu avans olarak düşün. Sonuçta dedemin yanında çalışıyorsun. "Dedi.

Haklıydı. "Peki öyleyse"dedim.

Arabaya binmiş çokta uzun sürmeyen bir yolculuk yaptıktan sonra bir AVM'nin önünde durduk. İçeriye girdik ve mağazaları gezmeye başladık...

Bu kaçıncı mağaza sayamadım. Tuva deli gibi alışveriş yapıyordu. Tamam seçtikleri güzeldi ama bir kere olsun 'Hangisini beğendin Naz?' demez mi insan ya. Peşinden kukla gibi geziyorum. Her mağazaya girişimizde "Yeter Tuva" desemde beni dinlemiyor.

Yine bir mağazada bir koltukta oturmuş Tuva'nın çalışanlara gösterip seçtiği ve eve yollattığı kıyafetlere bakıyorum. Tuva'nın sonunda aklına gelmiş olacağım ki etragina bakınıyor "Burdayim. "Dedim.
O da yanıma yaklaştı ve " Ee sen hiç birşey seçmiyorsun ama küçük hanım. "Dedi.

"Allah aşkına bana fırsat mı bıraktın Tuva ? Herşeyi sen seçtin zaten. Hem yeterince kıyafetim oldu. Lütfen gidelim artık. "Dedim.

"Sen seçmeyince ben kaptırdım kendimi , üzgünüm. İstersen iptal edelim hepsini ve sen seç en baştan. "Dedi.

"Hayır! Sakın tam 3 saatir buradayız. Bir 3 saat daha kaldıramam. Sadece gidelim. "Dedim.

"Tamam dediğin gibi olsun. Ama bir kıyafet seç bari. Kötü hissetim şimdi kendimi hepsini ben seçtim resmen."Dedi.

"Önemli değil. Tamam seçecegim ama sadece bir elbise"dedim.

"Tamam. Bir elbise seç dene burada bekliyorum" dedi.

Etrafıma baktım büyük ve kalabalık bir mağazaydı. Bir elbise seçmiştim ama nasıl deneyeceğim ?  Onca insan ve Tuva'nın karşısına nasıl çıkacağım ben utanırım.

"Hadi şaşkın beğendiysen denesene"dedi Tuva.

Ve bende mecburen kabine doğru ilerledim.  Kabine girdim üzerimdekileri çıkardım ve kalın askılı dizlerime kadar gelen beyaz kırmızı işlemleri olan elbiseyi giydim.  Tamam giydim giymesinede nasıl çıkacaktım buradan. Derin bir nefes aldım ve utanarak başım aşağıda çıktım kabinden.
Bir kaç saniye Tuva'dan ses gelmedi ve bir ıslık sesi duydum. Tuva mı yapmıştı bunu ? Hemen başımı kaldırdım ve Tuva'nın gözlerinden alev çıkıyordu. Ama bana bakmıyor başka bir yöne bakıyordu. Baktığı yöne kafamı çevirdiğimde tanımadığım bir adam bana bakarak "Sen nasıl bir şeysin öyle"dedi.
Demesiyle Tuva resmen gürleyerek "Ne diyosun lan sen!!"dedi.

Adam da "Sen kimsin? Ne karışıyorsun."dedi.

Tuva beni arkasına alarak. "Abisiyim lan var mı ? Benim kardeşime kimse laf atamaz"dedi. Ve sinirle adama ilerleyerek yüzüne bir yumruk geçirdi.

Sonra elbisemi çıkarmama fırsat vermeden bileğimden tuttu ve arabaya doğru ilerledi.
İşin garibi tek kişi , Tuva dur ! Ne yaptın sen? Ödeme yapamadan gidemezsin demedi.

Araba geldik ve eve doğru yola çıktık. Başım eğik ellerimi izliyordum. Tuva ; o abisiyim demişti değil mi ? Abi gerçekten bir abi gibi korudu beni. Bu his güzeldi. Birinin sizi koruma hissi çok güzeldi. Hele benim gibi korunma hissini yıllar önce hisseden biri için ise muhteşemdi. Tuva'ya minnatardim. "Teşekkürler"dedim en içten gülümsememle.

"Saçmalama Naz. Teşekkür edeceğin bir durum yok." Dedi ve elerini saçlarıma uzatarak karıştırdı.

"Ya  köpek miyim ben ?"Diyerek isyan ettim.

Böyle dememle gülmeye başladı ve kahkahasının arasında "Tamam ufaklık sakin. Şimdi eve gidelim. Bu günde dükkana gitme yeterince yoruldun."

" Peki sen ? "Dedim.

"Ben dedemin doktoruyla konuşup geleceğim.  Hem sende ben gelene kadar anca kıyafetlerini yerleştirilsin."dedi.

"Peki."dedim.

Eve gelmiştik kapıyı açtım ve Tuva'ya görüşürüz diyerek arabadan indim.

Eve geldiğimde kiyafetler de gelmişti. Melek teyzenin tontiş yanaklarından öperek odama gittim ve eşyalarımı yerleştirdim. İşim bittikten sonra aşağıya indim ve Tuvayı beklemeye başladım...

Okuduğunuz için teşekkürler:) H.A