Acının Sonu

Merhabalar bu benim ilk hikayem umarım okur hiç sıkılmazsınızz :)

Beynim uyandı düşünüyorum..Acılarım yine başladı.
Göz kapaklarımı açamıyorum , yine her gün yaptığım mücadeleyi yapıyorum '' Göz kapaklarını aç NAZ !'' açılmıyor.

Sonunda açıldı gözlerim kalktım uyuşmuş bir vaziyette , her gün olduğu gibi tuvaletlerin olduğu bölüme gittim.
Aynanın karşısına geçtim ve kendime baktım kahverengi gözlerimin altındaki morluklara..kahverengi saçlarımın bakımsızlığına.
Sordum o müthiş sorumu kendime '' Neden buradayım? '' burası benim acılarımın bitmesini gerektiren bir yer değil mi?
Ama ben iliklerime kadar acı çekiyorum..Annesizliğin , babasızlığın ve o sonsuz maviliğin acısını iliklerime kadar hissediyorum.

Tekrar yatakların olduğu bölüme geçtim , yatağıma oturdum ve baktım , sadece seyrettim boşluğu ve kayboldum.
Acılarımı zerresine kadar hissetsemde kayboluyorum , kayboluyorsun.

Ne kadar vakit geçti bilmiyorum ama tatlı bir hemşire geldi , ilaçlarımı verdi.Monoton bir şekilde yuttum.
İlk zamanlar çok karşı çıktım ' Bu lanet şey benim bedenimi uyuşturuyor beni tembelleştiriyor , acılarımı azaltmıyor ki.. Dışarıdan öyle gözüküyor olabilir ama benim her hücrem bunları içtiğimde de çok acıyor.'

O kadar çok dedim ki hatırlamıyorum ama bir süre sonra geçiyor itiraz edemiyorsun alışıyorsun tüm bunlara, karşındaki insanların umursamazlığına.
Aslında önceden ben de gülerdim.
Çok zaman oldu kahkahalarla gülmeyeli , kahkahayla gülen birilerini görmeyeli.
Bana neler olduğuna gelince , yazayım. Yazmak okuyan birileri olmasa da iyi geliyor.
O her gün yuttuğum rengarenk haplardan bile iyi geliyor..
Belki de bana şımarık diyeceksiniz APTAL bu mu ? Bunlar için mi 19 yaşında en güzel çağını mahvedip bu yere düştün bir yılını harcadın burada.
Bu yer demişken burası bir hastane çok acı çekenleri uyuşturduklarını , acılarını dindirdiklerini sandıkları bir yer adı mı ? Adı Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi ben.. Ben Naz Yılmaz nasıl mı geldim buraya ? yazayım , dedim ya yazmak iyidir..

Umarım beğenmişsinizdir yazım hatalarım olabilir kusura bakmayın ve okuduğunuz içinde sonsuz teşekkürler.. H.A