-jesteś skończonym idiotą! Nie myśl, że teraz zostaniesz u mnie na noc... -a co jeśli ja dokładnie tak myśle? Kei zdjął okulary i powoli zaczął masować skronie. Okazało się, że nikt inny nie mógł przenocować chłopaka dlatego to właśnie na Tsukishime spadł ten „zaszczyt". -za jakie grzechy- powiedział pod nosem i poprowadził bruneta w stronę swojego domu. Kiedy skręcali w uliczkę przy której stał dom blondyna Kei wyrwał rękę z uścisku Kuroo. -coś się stało? -sąsiedzi nie mogą nas zobaczyć... +++ -chciałbyś może herbatę?- Tsukishima krzyknął z kuchni. -tak poproszę Po chwili blondyn zjawił się obok i usadowił się koło Kuroo. Dom nie był duży, na dole znajdował się salon połączony z jadalnią i kuchnią a na drugie piętro prowadziły schody. Na górze znajdowała się sypialnia i kilka zagraconych mniejszych pokoi. -mam nadzieje, że kanapa jest dla ciebie wygodna bo będziesz tu spał... -co? dlaczego tutaj? -jeśli liczyłeś, że zabiorę cię na górę to przykro mi ale nie ma tam dla ciebie miejsca -ale... -nie dyskutuj. Kuroo wyglądał na zrezygnowanego gdyż wiedział, że jeśli Kei się uprze to on go raczej nie przekona. -może obejrzymy jakiś film?- zaproponował Tetsurou żeby jakkolwiek załagodzić atmosferę -wybierz coś- kei wskazał głową na półkę nad telewizorem -okej....to może komedie? +++ Film okazał się dość słaby. Udowodnił to fakt, że Kei po około połowie smacznie spał z głową opartą o kolana Kuroo. -co ja z tobą mam?- powiedział cicho Tetsurou i delikatnie zdjął swojego ukochanego z kolan. Bez Keia chłopak nie widział sensu w dalszym oglądaniu produkcji dlatego po prostu poszedł wyłączyć telewizor. +++ Na dworze robiło się ciemno. Tego wieczoru z dużego okna w kuchni można było zaobserwować piękny zachód słońca. Blondyn był wykończony po podróży dlatego nadal spał na kanapie. -Tsukki wstawaj, przygotowałem kolację- powiedział i swoją ciepłą dłonią pogłaskał go po policzku -kolację?- podniósł się powoli do siadu. Po chwili kiedy to co powiedział brunet do niego dotarło oprzytomniał. -więc byłeś w kuchni i zrobiłeś kolację? -tak -i mój dom się nadal nie pali? Brunet zastanawiał się przez chwile czy powiedzieć mu o tosterze, który wpadł do zlewu jednak pomyślał, że chyba będzie lepiej jeśli Tsukishima dowie się w swoim czasie. -jak zawsze miły.... Aż tak nie wierzysz w moje umiejętności kulinarne- Blondyn tylko podniósł jedną brew jakby chciał mu o czymś przypomnieć. -ehhh... w każdym razie po prostu chodź-mówiąc to pociągnął go za sobą na niewielki taras za domem. +++ -sam to zrobiłeś? -tak, całkiem sam- powiedział patrząc z dumą na potrawy. -sam nie wierzę, że to mówię ale to jest całkiem.....smaczne? -chciałbyś coś jeszcze dodać... -muszę? -tak -kochanie dziękuje ci bardzo za pyszną kolacje- Mimo tego, że Tsukki powiedział to bardzo obojętnym tonem w oczach Kuroo można było dostrzec coś na kształt triumfu. -nie ciesz się tak, to ty będziesz to zmywał -oczywiście kochanie Rozczochrał mu włosy i uradowany pobiegł z brudnymi naczyniami do kuchni. Kiedy Tetsurou zniknął już za rogiem na twarzy Tsukishimy zagościł delikatny uśmiech...
———————————————————————————
Proszę macie urodzinowy rozdział....❤️ Macie tu jeszcze ziemniaczka ⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
*dziękuje wam za wszystkie gwiazdki i do następnego....
