GİTARİST~

Evet..Hemde Sonsuza Dek.

Zorda olsa Rüzgardan ayrılmıştım.

"s-senin burada ne işin var !?"

Ağlıyordum. Ağlıyordu...

"Dayanamadım" dedi burnunu çekip. İçim parçalanmak zorundamıydı. 

Tekrar sarıldık uzun uzun. 

ayrıldım yine istemeye istemeye..

"Gitmem lazım artık." dedim gözyaşlarımı silerken..

"Nereye?" hafifçe gülümsedim. 

" Eve ."

yüzü solgundu.

"Gitme." sinir bozukluğuyla güldüm.

"hoşçakal .Belki bir gün yine görüşürüz.." dedim ve adımımı attım.

"Şu sizin arabamı?" durup Rüzgarın başıyla gösterdiği yere baktım.

evet der gibi başımı salladım.

"Tamam görüşürüz."deyip hızla yanımdan uzaklaştı. Ben şaşkın bakışlarımı onun üzerinden çekip arabaya doğru ilerledim. 

Arabaya binip gözlerimle Rüzgarı aradım ama yoktu.  Araba ilerlemeye başladıktan birkaç dakika sonra yanımızdaki arabaya dikkat kesildim. Bunun Rüzgarın lacivert porschesi olduğunu farketmem çok zamanımı almadı.

Dehşetle camı açıp bakmaya başladım. Birden arka cam açılınca şaşkınlıkla oraya dikkat kesildim. 

Buğra camdan kafasını çıkarınca gözlerim dolmaya başlamıştı bile...

"Rüya kanka nabıyon?!Senin için buralara kada-" cam kapanmaya başladı.

Bu sefer otomobilin  üstü kapalıydı.

"Rüzgar nabıyon abi ya!?

kıkırdadım.

"Bir sıkıntımı var küçük hanım?"

şoförün sorusuyla başımı ona çevirdim.

"Hayır devam edelim." Başımı yine oraya çevirdim ama araba yoktu.

Telaşla arkama baktım yoklardı. Ne olmuştu şimdi.

Birkaç dakika sonra eve varmıştık. Hızla odama çıktım. Aklıma mukayyet olamıyordum.

RÜZGAR BURADAYDI!! İNANABİLİYORMUSUNUZ!! BİZ SARILMIŞTIK!!   

Annemin adımı seslenmesiyle odamdan çıktım. Merdivenlerden inerken telefonumdan kolejin itiraf sayfasında geziyordum.

Başımı kaldırıp kapının yanında bekleyen anneme baktım.

"Okuldan bir arkadaşın geldi seni kapıda bekliyor" kaşlarımı çattım.
Öyle evime gelecek kadar yakın bir arkadaşım yoktuki. Kim olabilirdi?
Başımı sallayıp kapıyı açtım ve dışarı adımımı attım. Başımı kaldırmamla şoka girmem bir oldu.
Yiğitin burada ne işi vardı?!
"Y-yiğit!" dedim gözlerimi kırpıştırıp.
"Selam!"
"Senin ne işin var burada?!"
Dedim Yiğit sırıtırken.
"Şöyle arkada konuşalımmı?"
Başımı salladım.
Bahçenin arka kısmına geçtik ve Yiğit birden bana sarıldı.
"Özlettin kendini be Rüya"
Bende ona sarıldım.
"Bende sizi özledim ama mecburdum."
Dedim başımı kaldırıp yüzüne bakarken.
"Neyse bunları sonra konuşuruz. Şimdi bir bahane uydurup benimle gelmelisin."
Kaşlarımı çattım.
"Neden?" dedim ondan ayrılıp.
"Hepimiz seni özledik kızım. Ayrıca annen beni tanımadığı için beni yolladı bizimkiler. Seni kaçıracağım!"
Dediğinde sırıttım.
"Tamam kanka o iş bende bekle hazırlanıp geliyorum." deyip yanından ayrıldım.
Eve girdim hızla.
"Anne arkadaşımla dışarı çıkabilirmiyim. Hem bu aralar hiç dışarı çıkmadım. Tatilde gelmişken azıcık gezeyim."
Annem gülümseyerek yanıma geldi.
"Tamam kızım gidebilirsin. Çokta efendi bir çocuğa benziyor."
Kankam lan o benim. Sevdiğim onun kankası..
Başımı sallayıp hızla yukarı çıktım.
Üstüme siyah şortu ve omzu açık siyah tişörtü geçirdim. Saçımı topuz yapıp hızla aşağıya indim.
"Ben Kaçtım!"
Hızla evden çıktım ve arabasının yanında bekleyen Yiğite doğru adımladım.
"Nereye gidiyoruz?!"
Dedim heyecanlıydım. evet.
"Sakin ol kız. Hadi atla arabaya sürpriz." Yiğit bana göz kırparken hızla arabaya bindim.
Yiğitte arabaya atlayıp arabayı çalıştırdı.
Boş yolda giderken tüm bu olanları düşünüyordum.
Rüyadamıydık biz?
Hayalmiydi bu?
İnşallah değildir.
"Ne o Rüya. Ne düşünüyorsun?"
Başımı Yiğite çevirdim.
"Hiç. Dalmışım öyle."