Ansızın Aşk

0.6

Hafif serinlikle gözlerimi araladım pencereye baktığımda açık olduğunu farkettim. Pencereyi kapatmak yerine açılmış üstümü örttüm. Saate baktığım da gece 1 olduğunu görünce şaşırdım. Kaç saattir uyuyordum ben?
Annemin gelip beni yemeğe kaldırdığını ama hasta olduğumu söyleyince rahat bıraktığını hatırladım hayal meyal.

Sakince kalkıp lavaboya gittim ve işlerimi hallettim kendimi çok kötü hissetmesem de kızarmıştım, ateşim vardı galiba. Yatağa dönüp telefonuma  baktığımda WhatsApp tan gelen bi bildirim gördüm.
Tibettendi.
Hemen mesaja tıkladım. Nasıl olduğuma dair bişeyler soruyordu. Bir anda beni böyle önemsemeye başlaması beni çok şaşırtıyordu. Daha iyi olduğuma dair bişeyler yazıp yolladım.
Anında çevrim içi olup yazmaya başlayınca kalbim tekledi ama bu saate kadar benim yazmamı beklemeyecek olduğundan kendimi sakinleştirdim.

T: Bu saatte neden ayaktasın, bir problemin yok değil mi?

Peki  onun için basit anlamlar taşıyan bu cümlelerin beni bu kadar mutlu etmesi normalmiydi?
Bir an kendimi çok kötü hissettim çünkü hislerim gittikçe büyüyor ve ne dese kendi yönüme çekmeye çalışıyordum. Oysa o kendini sadece benim abim olarak görüyordu.
Derin bir nefes alıp cevap yazdım

L:Hayır daha iyiyim, bugün için teşekkürler bana çok yardımcı oldun.

T: Önemi yok, ne yapıyorsun şimdi neden yatmadın?

L: Yeni uyandım zaten daha sen neden yatmadın?

T: Aklıma takılan bazı şeyler var cevap bulamadan uyuyabileceğimi sanmıyorum.

L: Ne takıldı mesela aklına

T:Boşver sen beni hem aklım sende kaldı iyi olduğunu görmeden içim rahat etmez bi 5 dakika gelsene aşağıya.

Söyledikleriyle çok şaşırdım beni mi merak ediyordu gecenin bu vaktinde?

Evdekilerin bu saatte çoktan yattığına emindim  yani bir sorun yoktu. Tamam yazıp yolladım. Hemen kalkıp saçımı başımı düzelttim ama üzerimi değiştirmekle uğraşamazdım gece 1 de onun için süslendiğimi anlasın istemiyordum. O yüzden daha doğal olmaya karar verdim.

Bileğimde çok daha iyi durumdaydı hafif sızlasada üstüne ağırlık vermediğim sürece sıkıntı yoktu.
Parmak ucumda evden çıktım, sokak çok sessizdi herkes uyuyordu belliki.
Bizim evin biraz ilerisin de bir tandır vardı onun önünde bekliyordu.
Sakin adımlarla yanına gittim tandırın içine geçtik konuşmadan. Dışarıdan biri görse bir açıklama yapamazdım.
İçerisi baya aydınlıktı sokak lambası dibimizdeydi bir de ay ışığı eklenince yüzünün tüm ayrıntılarını görebiliyordum.

İkimizde konuşmuyor sadece birbirimizi izliyorduk ne kadar böyle süreceğini merak ettim.
Buraya gelirken büyük şeyler hayal etmiştim. Bana bir şeyler itiraf edeceğini falan, fazla ümitliydim ama o hiç birşey yapmıyordu anca suratıma bakıyordu.
Anlık sinirlendim kendi kendimi kandırıyordum arada abim varken asla bana o gözle bakmayacaktı, zaten bu halimle çok paspaldım.

Bu halde geldiğimede pişman olmuştum zaten, ani bi kararla hızlıca çıkışa yöneldim.
Hızlıca bileğimden beni çekti ama biraz ayarlayamamış kontrolsüzce çekmişti.

Beni öyle sıkı gövdesine yapıştırdı ki resmen göğüslerim o gövdesinin sertiğiyle ezildi.

Bu ani hareketle ağzımdan kısık bir inleme çıktı. Tüm vücudunu, sıcaklığını hissediyordum resmen.

Yaz dolayısıyla ikimizde çok ince giyinmiştik ve sutyen takmadığım göğüslerimi çok net hissettiğine emindim.

Benim inlemem ardından boğazından kaçan bir hırlamayla beni duvarla arasına aldı.

"Nereye gidiyorsun? Çok mu sıkıldın benden" diye fısıldarken ne dediğine odaklanamıyordum o kadar yakın ve okadar sıcaktı ki alev alev yanıyordum.

Eğik olan başımı kaldırmak için çeneme dokunduğunda " Ateşin mi var senin" dedi ve hiç beklemediğim hareketi yaptı

Dudaklarını alnıma yasladı ve ufak bir buse kondurdu.

Konuşursam kekeleyeceğime emin olduğum için  kısık sesle "biraz" diye mırıldandım.

"Böyle üstün incecik çıkarsan tabi hasta olursun şu hale bak" deyip bir yandan da kıyafetlerime bakıyordu gözleri kısa bir anlığına gecenin serinliğiyle uçları belli olan göğüslerimde takılmış olsa da  gözlerini hemen kaçırdı .

Göğüslerimden hoşlanmaz hatta biraz utanırdım, küçük olduklarını düşünürdüm. Ve bu halde görmüş olması beni çok utandırmıştı. Şu an aklından neler geçiyordu acaba?

Daha fazla burda kalmaya dayanamazdım. "kendimi biraz yorgun hissediyorum eve gidip dinlensem iyi olucak, yarına geçer" deyip gitmek istediğimi belli ettim.

Bana kararsız gözlerle bakıyordu bırakmak istemediği belliydi ama bu sefer üstelemedi ve gitmeme izin verdi.
Hızlıca eve geçip yatağıma uzandım. Vücudum bağımsızlığını ilan etmiş, resmen ne zaman o bakışlarını düşünsem göğüs uçlarım sertleşmeye başlıyordu . Fazla kudurukluğun alemi yoktu uyuyamayacağımı bilsem de gözlerimi kapattım.

*