Addicted (bxb)

37

Salı

"Birkaç saatim kaldı. Son görüşmemiz.." Ayaz bir şey söylemedi, ne söyleyeceğini bilemediği için.

"Bir şey isteyebilir miyim? Biliyorum çok saçma ve büyük ihtimalle izin vermeyeceğin bir şey olacak ama... kendini benim yerime koyarak düşün lütfen."

"Tabii, iste."

"Birlikte yatabilir miyiz? Sen şey gibi düşünürsün, yakın arkadaşlarınla beraber yatmışsındır ya, onun gibi. Lütfen. Buna ihtiyacım var."

Hayır demeyi düşündü ama kendini onun yerine koyduğunda da, Can'la yatmanın ne kadar güzel olduğunu ve bunu sonsuza dek yapmak istediğini hatırladı.

"Senin için kötü olmasın?"

"Olmaz. Ama istemiyorsan önemli değil, gerçekten."

"Şey, sorun değil." Onu kırmak istememişti, hem vicdanı el vermemişti hem de empati yapabildiğinden dolayı onu anlıyordu.

"Şimdi yatalım mı?" Deniz başını sallayınca uzandı ve sırtını duvara yasladı Deniz de sığsın diye. Deniz utana sıkıla yanına uzanıp yüzünü ona döndü ve boynuyla bakışmaya başladı.

Ayaz'ın neden böyle yaptığı hakkında hiçbir fikri yoktu. Bir şeye karar verirken doğru mu yanlış mı olduğunu asla anlayamıyordu. Böyle yapınca sanki Can'ı aldatmış gibi hissettiği için de beynini parçalamak istiyordu çünkü böyle bir şey yoktu. Biriyle birlikte olmadan onu aldatamazdınız ama Ayaz öyle hissediyordu ve bu da gerizekalı olduğunu düşünmesine sebep oluyordu.

Ayaz'ın sıcaklığıyla, huzurla uykuya dalmıştı Deniz. Uzun süredir uyuduğu en iyi uykuydu ve uykusunda bile hissedebiliyordu bunu. Ayaz o uyuduğundan dolayı, uyuma rolünü bırakmış, gözlerini açmıştı. İyi mi kötü mü yapmıştı bilmiyordu ve bu biraz aklını kurcalayacaktı kesinlikle.

Neler yaptığımı sorgulamayın beynim çürüdü