Addicted (bxb)

Final

Can, Ayaz uyuduğunda ellerini saçından çekip kalktı ve mutfağa ilerledi. Dolaptaki birayı alıp camın önüne oturdu ve karanlığı seyretti. Kendini Ayaz'layken aşırı huzurlu ve güzel hissediyordu. Ona iyice kaptırmıştı kendini ama bu güzel şeyin bir gün biteceğinden endişeliydi. Her şeyin bir sonu vardı, değil mi?

Belki de istisnalar vardı hayatta. Sona ermek zorunda olmayan şeyler ve belki bu da onlardan biriydi. Can bağımsız biriydi, Ayaz iki sene sonra üniversite sınavına girecekti. Kazandığı her yere Can da gidebilirdi, ayrılmak zorunda kalmalardı.

Birasını bitirince odaya ilerledi ve yere oturup 'Meet Me In The Hallway' açarak Ayaz'ı izlemeye başladı. Onun gibi güzel bir şey gördüğünü hatırlamıyordu. Yağan karın altında otururken eline düşen,kusursuz bir kar tanesi gibiydi onun için. Bir sürü şekilde tanımlayabilirdi aslında onu, ama hepsinde kusursuz olduğunu söyleyecekti. Çünkü öyleydi ona göre.

Ayaz birkaç kere öksürerek gözlerini açtı. Birkaç saniye sonra yerde oturan Can'ı fark etmişti.

"Bir şey mi oldu? diye sordu endişeyle, çünkü Can'ın gözleri dolu doluydu ama kendisi de yeni fark etmişti. Ellerinin tersiyle gözlerini sildi.

"Hayır. Bir şey olmadı."

"Emin misin?" derken Can'ın yanına oturmuş, elleriyle onun yüzünü kavramıştı.

"Evet. Şeyden oldu sanırım... mutluluktan." Ayaz gülümsemesine engel olamadı.

"Ben burada olduğum için o kadar mutlu musun?"

"Tahmin bile edemeyeceğin kadar." Kendini tutmayıp kollarını çocuğun beline doladı. "Seni çok seviyorum, biliyor musun?"

"Hı hı. Ben de seni çok seviyorum." Uzun süre öyle kaldılar, birbirlerine sarılmak onlar için dünyanın en rahatlatıcı şeyiydi çünkü.

"Yatalım mı?" Can başını sallayınca yatağa çıktılar. Bu sefer Can başını Ayaz'ın göğsüne koymuş, vücuduna rağmen bir çocuk gibi sığınmıştı yanına. İkisi de birbirlerine sahip oldukları için ne kadar şanslı olduklarını biliyorlardı. Her dakikalarının tadını çıkaracaklardı bundan böyle. Olması gereken gibi...

Biliyorum aşklarım, bir final bölümü için kısa oldu ve habersiz bir final yaptım, benim için de ani oldu açıkçası. Kızan olursa özür dilerim ama bu hikayeyi devam ettiremezdim çünkü aklıma hiçbir şey gelmiyordu ve karakterlerimi zoraki şekilde yaşatmak istemedim. Biliyorum daha beklediğiniz şeyler vardı ama elimden bu kadar geldi, tekrardan kusura bakmayın.

Bu bitirdiğim ikinci kurgum oldu ve yanımda olan herkese tekrardan teşekkür etmek istiyorum. Bazılarınız diğer kurgumdan beri benimle, bazılarınız yeni katıldınız bana. Hiç fark etmez, hepinizi çok seviyorum ve teşekkür ediyorum destekleriniz için.

Taslaklarda belli belirsiz birkaç şeyim var. Eğer birini devam ettirebilirsem veya yeni bir şey yazarsam yayımlayacağım. Umarım o zaman da birlikte oluruz. Buraya ve diğer kitaba duyuru olarak bölüm atarım eğer yayımlarsam çünkü geçen söylediğim gibi, e-postamı onaylayamadığımdan dolayı ne mesaj atabiliyorum, ne duyuru paylaşabiliyorum. Kitap kütüphanenizde kalsın, yeni kitap gelirse kaçırmayın bebeklerim.

Kendinize iyi bakın 💜