Addicted (bxb)

17

Atahan'ı görünce onun yanına doğru ilerlemeyi düşündü ama sonra vazgeçti. Şu an kalabalıkta olmak sinirlerine iyi gelmeyecekti. Tek başına kafayı dinlemesi iyi olurdu, tabii kriz geçirmezse. Buraya girerken kriz geçirmeyeğine dair bilgi verilmişti çünkü kullandığı sakinleştiriciler bunu engelliyordu.

Çimlerin üzerine uzanıp kulaklığını taktı ve gözlerini kapattı. Kendini müziğe kaptırıp hiçbir şey düşünmemek istiyordu ama yapamıyordu.

Ne kadar geçtiğini bilmiyordu ama tahmini 20 dakika falandı. WhatsApp'tan mesaj gelince gözlerini açmış, mesajı açmıştı.

Nasılsın

Bilmem

Sen

İyiyim

Annenle konuştum

Bayağı sevdin annemi galiba .d

Ha ha

Nerede olduğunu öğrendim

Beni mi kaçıracaksın

Sen bayağı komiksin bu gün

Bi kesme de dinle

Antrenmanlara ben götürüp getiricem seni

Ne

Neden böyle bir şey yapıyorsun?

Nasıl bir şey

Bana yardımcı olmak zorunda değilsin

Yani

Senin sorumluluğun değilim

Zaten çalışıyorsun, bide şoförlük mü yapacaksın?

Hem, senin araban mı var

Sorumluluğum değilsin evet ama

Yardımcı olmak istedim

Yarım saat fazla araba sürmek beni öldürmez merak etme

Ve evet, arabam var

Peki

Şey

Teşekkür ederim

Teşekküre gerek yok

Töşökkörö görök yök

Rica ederim de geç işte alla alla

Rica ederim Ayazcım

Yarın görüşürüz

Görüşürüz

Yüzünde hafif bir sırıtış belirmişti, farkında olmadan. Telefonu yere bırakıp tekrar gözlerini kapatacaktı ki yanına biri oturdu.

"Selam." Öğlen görüp bad boy dediği çocuktu bu.

"Selam."

"Sevgilinle konuşuyordun galiba?"

"Hayır, ne alaka?"

"Öyle sırıtınca öyle düşündüm." 'Sırıttım mı ki? Salak Ayaz.' diye geçirdi içinden.

"Bu arada, Deniz ben."

"Ayaz." diyerek elini uzatınca çocuk elini sıktı.

"Hoşgeldin demek için gelmiştim."

"Sağ ol." Deniz hafifçe gülümsedi.

"Neyse, sonra konuşuruz. Arkadaşlarımın yanına gideyim ben. Görüşürüz."

"Görüşürüz."

Çocuk gidince Ayaz tekrardan yatıp gözlerini kapattı.