DRACO
"Sen de iyice alıştın benimle takılmaya, bakıyorum da."
Arkamda kafası karışık bir Granger bırakarak kendi aralarında konuşarak sınıfa yaklaşmakta olan Pansy ve Blase'nin yanına gittim. Beni gördüklerine şaşırmışlardı, bu aralar daha çok Granger'la takılıyordum çünkü. Bir şey demelerine fırsat bırakmadan hızlıca konuştum:
" Akşam saat sekizde bizim yatakhanede konuşmamız gerekiyor."
Pany yüzünü buruşturarak cevap verdi,
" Erkekler yatakhanesine girmememi mi istiyorsun?"
Buna karşılık Blaise hafifçe gülmüştü.
"Bu önemli Pans, yatakhaneyi boşaltırız. Sadece ikinizin bilmesini istiyorum.." Bunu fısıldayarak söylemiştim.Ses tonum yüzünden bana tuhaf bir ifadeyle bakmaya başlamışlardı.
"Neler oluyor dostum?" dedi Blaise endişeyle.
"Şu anda anlatamam, akşam saat sekizde unutmayın!"
Daha fazla bir şey sormalarına fırsat bırakmadan Biçim değiştirme sınıfına girdim.
...
'Sakin ol' dedi içimdeki ses. Sadece arkadaşlarına planı anlatacaksın,
Saat 8'e yaklaşıyordu, gelmelerine çok az kalmıştı, yaklaşık yarım saattir yatakhanede volta atıyor, onlara durumu nasıl açıklayacağımı düşünüyordum.
Voldemort'un olanını onlara açıklayacaktım. Teknik olarak plandan birine bahsedip bahsetmemem bana söylenmemişti, hem Pansy'nin de Blaise'nin de ailesi ölümyiyendi,sorun olacakmış gibi görünmüyordu.
Kafayı yemek üzereydim, üzerimdeki sorumluluk beni boğarcasına eziyordu, eğer birilerine anlatıp yükümü hafifletmezsem bu zorluğa daha ne kadar dayanabileceğimi bilemiyordum.
'Granger'ın benim yüzümden zarar görmesi'' düşüncesi bile kendimden nefret etmeme sebep oluyordu. Her şeyden önce Pansy ve Blaise her zaman yanımda olmuşlardı, onlara güvenebilirdim. Daha önce onlardan bu kadar büyük bir şey saklamamıştım,şimdi de saklamamalıydım. Ayrıca Granger'la neden bu kadar yakın olduğumu bilmeyi hak ediyorlardı. Açıklama yapmak zorunda olduğumu hissediyordum.
"Draco?"
Pansy'nin sesiyle irkildim. Gelmişlerdi, düşüncelerim o kadar yoğunlaşmıştı ki kapının açıldığını bile fark etmemiştim.
"Otursanıza." dedim sesimin duygularımı yeterince bastırdığından emin olduktan sonra.
Bu kadar normal bir şekilde konuşmama şaşırmış olmalıydılar. Ama yine de sakince yürüyüp odanın tam karşısında duran Slyterhin yeşili yatağın ucuna oturdular. Yavaşça yürüyüp kapıyı kapattım. Sanırım artık vakti gelmişti.
"Bildiğiniz gibi" diye söze başladım, öbür yatağa oturarak. "Bu aralar-"
"Granger'la çok fazla takılıyorsun," diyerek sözümü tamamladı Pansy.
"Evet diyerek doğruladım. " Konumuz tam olarak bu."
Blaise sanki mümkünmüş gibi daha da dikkat kesilmişti, gözlerimi devirmemi engelleyememiştim.
"Devam et Draco." dedi Blaise destek verircesine.
Derin bir nefes alarak onlara Voldemort'un planını anlatmaya başladım.
. . .
Umarım bu bölümü beğenmişsinizdir ve bir sonraki bölümü merakla biliyorsunuzdur çünkü olaylar hızlanmaya başlayacak;)
Sonraki bölüm: TEPKİ
Bu bölümü kısa tuttuk çünkü tepkilerle ve sonraki olaylarla aynı bölümde olsunlar istemedik o zaman biraz karışık olacaktı
⚘Yeni bölüm sınırı 20 oy⚘
💫💫Sihirli günler 💫💫
ŞİMDİ OKUDUĞUN
IMPOSSIBLE
Romance"Kör müsün !"diye bağırdı genç Malfoy kıza doğru. "Seni ne kadar sevdiğimi göremeyecek kadar kör müsün !" "Evet !" diye haykırdığını duydu Hermione'nin. Kızın gözleri dolmaya başlamıştı bile. "Seni hâlâ sevebilecek kadar aptal, bana takındığın iğren...
