MY BOSS

Ε Ι Κ Ο Σ Τ Ο Π Ε Μ Π Τ Ο

Nεφέλη

Φοβάμαι. Σκέφτομαι ότι θα περάσουν τα χρόνια ,ότι θα ξυπνήσω μια μέρα και δεν θα έχω ζήσει. Και πιστεύω πως τότε θα έχω βαρύνει,και όλα αυτά τα οποία θέλω να κάνω, απλά δεν θα μπορώ.Πιστεύω πως τότε θα είναι αργά.Με τρομάζει το μέλλον.Εκείνο το μέλλον.Το άγνωστο.Μπορεί καν να μην προλάβω να το ζήσω.Πολλοί λένε οτι δεν πρέπει να μας τρομάζει το μέλλον ,ότι δεν έχει κάποιο νόημα το να προετοιμάζεσαι μια ολόκληρη ζωή για αυτό!Απλά για να νίωθω πλήρης , ότι τα έκανα όλα σωστά; Ουτοπικό είναι,όχι όμως και κάτι κακό. Σημασία έχει το παρόν. Το τώρα . Μα αυτή η μέρα ήταν παραπάνω δύσκολη απο τις προηγούμενες,δεν θέλω να σκέφτομαι τις επόμενες. Ασχολούμαι με το τι και το πως θα γίνει το κάθετι τελικά και έτσι ξοδεύω χρόνο,πραγματικό χρόνο . Μα πως να μην σκέφτομαι; ΠΩΣ!Όλα πάνε κατά διαόλου,φοβάμαι. Φοβάμαι να ζήσω πια...

"Νεφέλη ,είσαι καλά;" το χέρι του χάιδεψε τρυφερά την πλάτη μου.

Δεν είμαι και δεν ξέρω και πότε θα γίνω...

" Αχιλλέα χρειάζομαι λίγο χρόνο.Πρέπει να μιλήσω σε κάποιον ,κοντεύω να τρελαθώ"ήμουν ειλικρινής μαζί του και δεν νοιάστηκα αν τα λόγια μου τον πλήγωσαν.

"Εντάξει.Απλά μόλις φτάσεις στείλε μου ένα μήνυμα για να μην ανησυχώ."

"Σ' αγαπώ!"φίλησα τρυφερά τα ροζ χείλη του.

"Σ' αγαπώ Νεφέλη, για πάντα ." απάντησε αγγίζοντας το χέρι μου με το δικό του.

Το για πάντα είναι μεγάλη κουβέντα μωρό μου...

[...]

Ήρθα ακριβώς στον άνθρωπο που είχα ανάγκη αυτή την στιγμή. Στον άνθρωπο που μου απέδειξε με πράξεις ,όχι με φτωχά λόγια πως θα είναι πάντα δίπλα μου .Πως ήρθε για να μείνει. Έιναι απο τους λίγους που με έχει δει να λυγίζω, να σπάω σιγά-σιγά και τα κομάτια μου να σκορπίζονται γύρω μου. Δεν είναι άλλος απο τον πιστό μου φίλο Νεκτάριο. Ντρέπομαι να κλάψω μπροστά στον Αχιλλέα, τρελό έτσι; Ντρέπομαι να εκφράζομαι μπροστά σε αυτούς που με πλήγωσαν .Κουράστηκα,αλήθεια κουράστηκα να ακούω υποσχέσεις του τύπου ' θα μείνω για πάντα δίπλα σου' και ξαφνικά μια μέρα να εξαφανίζονται. Την έχω πατήσει όχι μια αλλά χιλιάδες φορές .Mπορεί να τον αγαπώ με όλη μου την ψυχή , μα αυτό δεν αναιρεί το γεγονός οτι ακόμη και σήμερα ,τόσα χρόνια αργότερα οι πληγές που αυτός δημιούργησε με την απουσία του,αιμοραγούν.