MY BOSS

Τ Ε Τ Α Ρ Τ Ο

Νεφέλη

§Η ανάσα μου κόπηκε! Τα πόδια μου έτρεμαν και η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και γρήγορα. Ηταν εδώ, μπροστά μου. Τα γαλανά ματιά του με καρφωναν ενω το πονηρό χαμογελάκι του κοσμουσε πλέον το πρόσωπο του. Ένιωσα ευάλωτη, ανίκανη να ανταποκριθώ σε καποια αλλη κίνηση. Ηθελα να τρέξω μα ταυτόχρονα να τον χτυπήσω. Να τον πονέσω όπως με πόνεσε όταν ξύπνησα εκείνη την μέρα και διάβασα το ξερό του μήνυμα. Χωρίζουμε, πήρα αυτό που ήθελα. Για αυτόν ήμουν μια ακόμη στην λίστα, για εμενα ηταν ο έρωτας της ζωής μου. Ακομη είναι μα είμαι τόσο εγωίστρια για να το παραδεχτώ. Πάντοτε ήμουν, τώρα γιατί να αλλάξω; Για αυτό το κτήνος που έχω μπροστά μου; Θα 'θελε...

"Δεσποινίς Παλαιολόγου, σας θέλω στο γραφείο μου. ΤΩΡΑ!" η αυστηρη φωνη του ηχησε στα αυτιά μου, προκαλώντας μου ημικρανία.

Jesus...

§Προχώρησε αυτός μπροστά με εμενα να τον ακολουθώ αμίλητη. Όλος ο όροφος είχε σωπασει έπειτα από απο την τελευταία κουβέντα του προέδρου, μην χεσω. Άλλαξε, μα όχι πολύ. Οι γωνίες του προσώπου του παρέμειναν ιδιες ενω το σωμα του απο ότι μπορώ να καταλάβω μεσα απο το πανάκριβο κουστούμι του, εχει αποκτήσει περισσότερο όγκο και γράμμωση. Πάντως η πλάτη του δεν ήταν έτσι, ήταν πιο συμμαζεμενη. Τι λέω Παναγία μου...

"Περνα μεσα χωρίς να βγάλεις αχνα" σχεδόν με έσπρωξε μεσα στο γραφείο του και κοπανησε δυνατά την πόρτα του.

§Απο χιλιόμετρα μακριά όλος ο χώρος φωναζε ΧΛΙΔΉ. Δεν περίμενα και τίποτε λιγότερο απο τον Αχιλλέα. Απο τότε είχε την κακή συνήθεια να θελει να διαφημίζεται. Ακριβά αμάξια, ρούχα μόνο μαρκας και φυσικα εβγαινε μόνο σε χλιδατα μαγαζιά. Που να το κεράσεις αυτό τον άνθρωπο μπύρα απο το περίπτερο, θα στην πετάξει στα μούτρα. Για τόσο ψωνισμενο άτομο μιλάμε...

"Νεφέλη Παλαιολόγου, μπορείς να μου εξηγήσεις τι στο πουτσο θέλεις στην εταιρεία μου;" ο τόνος της φωνής του παρέμεινε σταθερός και με αργά και σταθερά βήματα με πλησίαζε σιγά σιγά.

"Αρχικά, δεν γνώριζα ότι είναι η εταιρεία σου. Η διεύθυνση ανήκει σε γυναικείο όνομα, εκτός αμα το γύρισες " τον ειρωνευτηκα και πήρα μια βαθιά ανασα.

" Ανήκει στην μέλλουσα σύζυγο μου."

Κρακ, η καρδιά μου ράγισε σε χίλια δυο κομμάτια...

"Μάλιστα μια άχρηστη πληροφορία απο εναν άχρηστο άνδρα. Πες μου ποια είναι τα καθικοντα μου για σήμερα γιατί τα νεύρα μου δεν είναι και πολύ καλά από το πρωι" απάντησα μονότονα και απέφυγα το βλεμμα του.

Το βλέπω από τον γιο μου επί καθημερινής βασεως. Νομίζω μου αρκει...

" Αρχικά θέλω εναν γαλλικό καφε, καυτό κατα προτίμηση και μετά έχεις κάποια έγγραφα προς υπογραφή. Τα υπογράφεις, τα τοποθετείς σε φακέλους και μου τα φέρνεις."

"Πέντε ακριβώς θα εχω φύγει σε ενημερώνω" είπα τρομοκρατημένη γιατι αυτός είναι ντιπ μαλακας. Μπορεί να μου εβαζε ολη την δουλειά για σήμερα.

" Θα φύγεις Νεφέλη. Και σε παρακαλω, κομμένες οι οικειότητες μεταξύ μας. Εγω ειμαι ο εργοδότης σου και μόνο, τώρα τον καφε και γρήγορα " με προσταξε και με σκισμένο το κεφαλι εγνεψα καταφατικά.

Ο χώρος ξεκινησε να μικραίνει, ένιωθα σαν να με πλακωναν οι μαύροι τοίχοι του δωματίου. Ο αέρας λιγοστεύε μέχρι που επαψα να αναπνέω. Μεχρι που ενα μαύρο πέπλο καλύψε τα ματια μου και μετά, κενό.

Αχιλλέας Ρον:

"Νεφέλη είσαι καλά;" την ρώτησα μόλις την είδα να παραπατάει.

Με κοίταξε με τα θλιμμένα πράσινα ματακια της και μετά έγινε ενα με το πατωμα. Η καρδιά μου ξεκίνησε να χτυπά γρήγορα και δευτερόλεπτα μετά την πτώση της ήμουν δίπλα της. Ειχε ασπρισει, τα χείλη της ειχαν ξεραθεί. Το κοκαλιαρικο σωμα της ειχε σοριαστει αναίσθητο στο χαλι του γραφείου μου. Ηθελα τόσο πολύ να την φιλήσω. Αλλα δεν το έκανα. Τρομοκρατηθηκα και καλεσα από το κινητό μου τον γιατρό της εταιρείας όπου έσπευσε αμέσως να βοηθήσει απλώς μου ζήτησε να την μεταφέρω στο ιατρείο όπως και εκανα φυσικά. Στεκόμουν και τους παρατηρούσα. Της πήρε την πίεση, πήρε αιμα για εξετάσεις. Οπως με πληροφόρησε ήταν απλά μια αδιαθεσία που πολύ πιθανόν να οφείλεται στο γεγονός ότι ηταν νηστικη για περισσότερες από τρεις μέρες.

"Πως νιώθεις;" την ρώτησα μόλις άνοιξε τα μάτια της.

"Εμ καλα. Πρέπει να πάω στην δουλειά. Με συγχωρείς για την αναστάτωση, υπόσχομαι να μην ξαναγίνει." ξεκίνησε την φλυαρία της και στρυφογυρισα ενοχλημένος τα ματια μου.

"Πολύ μιλας Νεφέλη και ξερεις πόσο με κουράζει η πολυλογία στους ανθρώπους. Μπορείς να ξεκινήσεις από αύριο την δουλειά αν δεν αισθάνεσαι καλά "

" ΟΧΙ. Τα χρειάζομαι αυτά τα λεφτά και πάση θυσία θα δουλέψω σήμερα." απάντησε έντρομη και στάθηκε στα πόδια της.

" Μπορείτε να μου θυμησετε κύριε πρόεδρε πως πίνετε τον καφέ σας; Ξέχασα... "ρωτησε ναζιαρικα πριν βγει από το ιατρείο.

" Με δυο κουταλιές ζαχαρη αγαπητή μου. Και γρήγορα. " της απάντησα γελώντας σαρκαστικά.

"Μάλιστα κύριε" ήταν τα τελευταία της λόγια πριν βγει έξω, αφήνοντας με μόνο μου με τις σκέψεις να με πνίγουν.

Γιατί δεν τρώει; Γιατι χρειάζεται τα χρήματα; Λες να χρωστάει; Λες να είναι παντρεμένη; Αποκλείεται είναι μόλις 23 ετών, δεν θα το εκανε. Μα τι συμβαίνει μαζί της;

Γιατί επέστρεψε, μάλλον γιατί εμφανίστηκε;