MY BOSS

Δ Ε Κ Α Τ Ο Π Ε Μ Π Τ Ο

Νεφέλη

" Λούκα, άντε αγοράκι μου όμορφο! Ένα παιχνίδι είπαμε να πάρεις ,πόσο δύσκολο είναι ;" φώναξα από τον κάτω όροφο καθώς φορούσα τις μάυρες Tommy Hilfiger μπότες μου . Αθάνατες, εδώ και πέντε χρόνια δεν τις έχω αποχωριστεί.

" Ήρθα μανούλα , άντε πάμε θα μας πελιμένει ο μπαμπάς Αχιλλέας ." με επιασε απο το χέρι και σχεδόν τρέχοντας φτάσαμε στο αμάξι. 

Ανυπομονησία για να δει τον πατέρα του...

   Κάπου δίαβασα ,άκουσα , τέλος πάντων , δεν θυμάμαι , πως όταν ταξιδεύεις με το αυτοκίνητο ακόμη και για μια σύντομη διαδρομή μερικών ωρών, δεν μπορείς να συγκεντρωθείς στις σκέψεις σου. Ωστόσο τα ερωτήματα δεν πάυουν να υπάρχουν. Αλλά πρέπει να μείνεις συγκεντρωμένη !Γιατί θα μας βρεί το βράδυ έξω απο τις ερημιές. Το ίδιο πιστεύω ότι γίνεται και με την ζωή. Καθένας διαγράφει τη δική του πορεία . Και στην πορεία αυτή συναντά ανθρώπους που δεν θα του φερθούν σωστά , λόγια που θα τον πικράνουν , συμπεριφορές άσχημες ,στενάχωρες, προσβλητικες. Δεν σταματά η ζωή εκεί όμως!Δεν γίνεται να τα παίρνουμε όλα τις μετρητοίς. Γιατί θα τρελαθούμε. Θα αποδιοργανωθούμε. Γιατί κινδυνεύουμε να χάσουμε τον δρόμο μας , τον σκοπό μας , τον λόγο ύπαρξής μας, τον προορισμό μας.

Πρέπει να σταθώ εκεί για το παιδί μου...

Το μόνο που σκέφτομα είναι ότι αξίζει ,αξίζει να συγκεντρωθώ στον δρόμο μου...

   Υπάρχουν και χειρότερα όμως, δεν χρειάζεται να παραλογίζομαι. Ούτε η πρώτη ούτε και η τελευταία γυναίκα είμαι που αντιμετωπίζει έναν παρόμοιο γολγοθά. Λογικό. Δεν είναι ο πόνος διαγωνισμός . Δεν μετριέται όμως κάπως. Δεν πονάς λιγότερο όταν βλέπεις τον διπλανό σου να πονά. Δεν είναι κακό να ρίχνεις και στους γύρω σου μια ματία , μια κλεφτή ματία . Δεν πειράζει , μερικές φορές έτσι παίρω δύναμη. Αισθάνομαι τα προβλήματά μου μηδαμινά απέναντι στα δικά τους , όσο κακό και αν ακούγεται αυτο ,όσο εγωιστικό. Δεν ήμουν πάντα έτσι, οι καταστάσεις με οδήγησαν ...

" Μαμά ,θα αλέσει στον μπαμπά Αχιλλέα η ζωγλαφία μου; Ζωγλάφισα μηχανές και αμάξια πολλά τέτοια " του έριξα μια γρήγορη ματιά απο τον καθρέπτη και χαμογέλασα πλατιά πριν στρέψω την προσοχή μου ξανά στον δρόμο.

"Σίγουρα θα του αρέσει Λούκα. Με τον μπαμπά έχετε το ίδιο πάθος , ίσως κάποια μέρα σε αφήσει να οδηγήσεις κάποιο απο τα αμάξια του " 

Πολύ πιθανόν έτσι θα ρίχνεις τα κορίτσια , χούι του πατέρα σου και αυτό...

"NA TOΣ! ΤΟΝ ΒΛΕΠΩ ΜΑΜΑ " ούρλιαξε απο την χαρά του ο μικρός και σε δευτερόλεπτα είχε λυθεί απο το παιδικό καθισματάκι του και προσπάθησε να ανοίξει την πόρτα.