MY BOSS

Τ Ρ Ι Α Κ Ο Σ Τ Ο Π Ρ Ω Τ Ο

Νεφέλη

Αγαπημένο μου ημερολόγιο ,

   Ένα πράγμα έμαθα κι μου έμεινε καλά χαραγμένο στο ασφυκτικά γεμάτο μυαλό μου , αν δεν βγει ο άνθρωπος απο το εγώ του , αν δεν έιναι διατεθειμένος να τσαλακωθεί , να καταρρίψει οποιαδήποτε αλήθεια , την οποιαδήποτε σταθερά του , τότε δεν είναι έτοιμος για σχέση . Σχέση , ουσιαστικό , ενικού αριθμού περιλαμβάνοντας δυο και μονο άτομα . Ούτε ένα , όυτε παραπάνω . Γιατί ο άλλος να σε ταρακουνήσει αν εσύ ο ίδιος δεν ξέρεις τι νιώθεις , τι θέλεις , τι περιμένεις απο τον άλλον ; Σε μια σχέση μπορεί να υπάρχουν δύο σώματα , αλλα μια καρδία , ξεχυλισμένη απο δεκάδες συναισθήματα . Τόσο χαράς, ανυπομονησίας , όσο και αμφισβήτησης , απορίας , φόβου. Αν δεν είναι αληθινός ο έρωτας , θα πέσει όλο αυτο σαν χάρτινος πύργος από τραπουλόχαρτα. Και δεν πας να λες ότι είστε αγαπημένοι , πως όρκους ανταλλάξατε . Που είναι ο έρωτας; Ελα μου ντε , που είναι ... 

       Δεν είναι παίξε - γέλασε οι σχέσεις των ανθρώπων. Είναι ό,τι πιο ιερό υπάρχει , μετά τη σχέση με τον Θεό για όσους πιστεύουν βέβαια. Πρέπει να είσαι έτοιμος για οτιδήποτε , να τα παίξεις όλα για όλα . Σαν μια παρτίδα πόκερ. Δεν ξέρεις ποιο χαρτί κρύβεται απο κάτω , αλλά συνεχίζεις να ποντάρεις Το πόκερ μπορεί να είναι θέμα τύχης , η καρδία του άλλου όχι όμως . Δεν μπορώ να καταλάβω πως δεν το σκέφτονται μερικοί , δεν κοροιδεύεις μόνο τον άλλον , μα και τον ίδιο σου τον εαυτό . Κανείς δεν είπε ότι είναι εύκολο . Κανείς δεν είπε οτι είναι ανώδυνο . Δεν σου ζήτησε ο άλλος να παίξεις μαζί του , μα θα το κάνεις αν δεν έχεις αποφασίσει τι λέει η καρδιά σου , όχι το μυαλό . Υπάρχει μεγάλη διαφορά . Δεν θα σου πει το μυαλό τι νιώθεις , αλλά η καρδία σου . Έχεις σκεφτεί ποτέ γίατι χαμογελάς όταν είσαι μαζί του ; Γιατι γυαλίζουν τα μάτια σου όταν τον αντικρίζεις ; Γιατί ρωτάς αν έρθει , πότε θα έρθει ; Γιατί , γιατί ,γιατί ...

" Μαμά ,κοιμάσαι ; " η μελωδική φώνη του μικρού μου αγγέλου γέμισε τον χώρο , μόλις το μικρό του σωματάκι εισήρθε στο δωμάτιο .

" Όχι γιε μου , αλλά ησυχία γιατί τον μπαμπά τον πλάκωσε το πάπλωμα σήμερα . " ανταποκρίθηκα αφήνοντας το σημειωματάριο μου στην άκρη .

Με ένα χοροπηδητό είχε χωθεί ανάμεσά μας . Αυτή την στιγμη περίμενα χρόνια να την ζήσω , όνειρο ζωής απο μικρή ήταν αυτή η εικόνα . Τα μικρά του χεράκια αγκάλιασαν σφυχτά την μέση μου , ενω το κεφαλάκι του ακούμπησε τρυφερά το μαξιλάρι που μέχρι πριν λίγα δευτερόλεπτα συντροφευε το δικό μου κεφάλι μόνο . Αυτός είναι ο ορισμός της ευτυχίας για μένα, αυτό χρειάζομαι για να είμαι ευτυχισμένη . Την οικογένεια μου , τον μέλλοντα συζηγό μου και τον μοναχογιό μου. Σε πέντε φράσεις όλη η ζωή μας . Να είμαστε καλά . Ν είναι γεμάτο το στομάχι . Να ικανοποιούνται οι ορμές . Και την υγεία μας βέβαια να έχουμε , για να μπορούμε να συνεχίζουμε ακάθεκτοι την καλοπέρασή μας . Και να παλεύουμε . για να εξασφαλίζουμε πως και αύριο θα βιώσουμε την ίδια ηδονή .

" Ποιανού είναι αυτά τα κρύα πόδια ;" η βαριά φωνή του Αχιλλέα με έβγαλε απο τις σκέψεις μου , ένω ένα πλατύ , χαζό χαμόγελο απλώθηκε στα χείλια μου .

Έχεις σκεφτεί ποτέ γίατι χαμογελάς όταν είσαι μαζί του; 

 - Επειδή είναι ο άνθρωπος μου , ο λόγος που χαμογελάω , ο λόγος που ελπίζω στον έρωτα πλέον .

" Δικά μου μπαμπά " απάντησε ο μικρός γελώντας , αφήνοντας το πανέμορφο , το ολοζώντανο γέλιο του να γεμίσει κάθε γωνία αυτού του δωματίου .

" Καλημέρα και σε σένα Αχιλλέα " τον ειρωνεύτηκα γελώντας με την σειρά μου και γω!

" Κάτσε λίγο μικρέ, ξύπνησε η ζήλια της μαμας και δεν θα αντέξω αλλη γκρίνια" απάντησε πειράζοντας με και ένωσε τα χείλη μας .

Ζωντάνεψα , ξαφνικά ζωντάνεψα. Ένιωσα κάθε κύτταρο του σωματός μου να αφυπνίζεται με το φιλί του , στα χάδια του κάθε φορά τραντάζομαι . Ο τρόπος που οι γλώσσες μας χορεύουν τον δικό τους χορό ,κάνει τα πάντα γύρω μου να παγώνουν, χρόνος , πρόσωπα , κινήσεις όλα! Είμαι εγώ και ο Αχιλλέας . Ο Αχιλλέας και γω. Ο ένας συμπληρώνουμε τον άλλον .

" Κολλήσαμε απο τα μέλια σας " ο Λούκας έιπε σπρώχνοντας τον πατέρα του διπλα μου και χώθηκε στα 'μουλοχτα' ανάμεσα μας.

Αυτή είναι η οικογένεια μου , ο λόγος που ζω , που έμαθα να αγαπώ...