MY BOSS

Π Ε Μ Π Τ Ο

Νεφέλη

Ξέρω πολύ καλα τον λόγο που λιποθυμησα. Δεν περίμενα κανέναν γιατρό να μου το πει. Εχω να φαω τρεις μέρες. Με εξαίρεση κάτι μπισκοτάκια, δεν έβαλα κανονική τροφή στο στομα μου. Έτρεχα όλη μέρα, με το παιδί, τις τελευταίες διαδικασίες για το σπίτι, το αμάξι, ολα. Είναι δύσκολο, αλλά πρέπει να παλέψω. Για το μικρό μου αγγελούδι. Για αυτόν τον ανθρωπάκο που θα έδινα και την ζωη μου την ίδια για να ειναι ευτυχισμένος. Για να παραμείνει μακρυά από τον πατέρα του...

"Δεσποινίς Παλαιολόγου, μπορείτε να φύγετε για σήμερα. Ο κύριος Νικολάου είπε ότι δεν σας χρειάζεται αλλο σημερα απλά θέλει να συζητήσετε κάποια θέματα που σας αφορούν σχετικά με την πρόσληψη σας στον κολοσσό." με ενημέρωσε ένας υπάλληλος και εγνεψα καταφατικά πριν σηκωθώ από την αναπαυτικη καρέκλα μου.

Χτύπησα την πόρτα του και μόλις μου έδωσε την άδεια, εισχωρησα μεσα στο γραφείο του με γοργά βήματα. Στεκόταν στο παράθυρο καπνίζοντας. Ηταν από τότε φανατικός καπνιστής, και θυμάμαι τον εαυτό μου να μαλώνει μαζί του για το συγκεκριμένο θέμα. Μισώ το κάπνισμα. Ενας λόγος παραπάνω για να τον συχαίνομαι...

"Με ζητήσατε" έσπασα πρώτη την σιωπή ανάμεσα μας.

"Θέλω να συμπληρώσεις κάποια χαρτιά. Δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι, είναι σχετικά με την οικογενειακή σου κατάσταση." απάντησε ξερα αφήνοντας ένα φύλλο χαρτί μπροστά μου.

Το μάτι μου έπεσε κατευθείαν στην φράση :

Κάποιο τέκνο;

Φυσικά και δεν θα εκρυβα το γεγονός ότι εχω παιδί, απλά δεν θα έγραφα την ακριβής ηλικία του. Θα επαιζα με την φωτιά και δεν το θέλω. Συμπλήρωσα τα υπόλοιπα στοιχεία γρήγορα, δίχως να με νοιαζουν τα γράμματα και του το έδωσα.

"Έχεις παιδί;" με ρώτησε ξαφνιασμενος.

"Ναι, εναν γιο"

Τον γιο σου,ήθελα να φωνάξω μα σωπασα...

"Δεν το περίμενα για να πω την αλήθεια. Θα χαρώ πολύ να τον γνωρίσω. Πως τον λένε;" με ρώτησε κάπως αμήχανος..

"Λούκας" ψέλλισα αδύναμα προσπαθώντας να κρύψω την αγωνία μου.

"Θα πρέπει να είναι μικρός. Ο πατέρας; Κάποιος απο την παρεα σου;" με ρώτησε σφιγγοντας τα χερια του.