Loved (COMPLETED)

Chapter 27

"Hindi ka dapat sumali ng gang, just to move on from me." Sabi ko Kay Laurence.

Kwenento Niya sakin lahat. Mula sa una hanggang sa mga nangyayari sa buhay namin ngayon. Wala siyang tinago sakin, kahit Yung pag sali Niya sa gang ni Sebestian. I was amazed because he was so honest with me. Bigla Naman tuloy akong na-guilty.

Bakit ko nga ulit siya iniwan noon?

"I know. But their not just a gang for me, they became my family. Alam na Alam mo Kung gaano ka galit at disappointed sila Mommy at Daddy sakin. But whenever I'm with me, para akong kuya nila. They treated me as their family, and Sebestian? He is a good man." Sabi ni Laurence. Andito pa rin kami sa apartment ko. Nakaupo kami sa sofa dito sa maliit na sala na tinitirhan ko.

"Hindi ka disappointment, Laurence. You know that." I told him.

Kahit noon, palagi niyang sinasabi na disappointment siya sa pamilya Niya. Pero Hindi. He just have his own ways to show his love and care for someone. He just know his self so well, na aakalain mo napaka yabang niya at arrogante, but no. He is the exact opposite. Laurence is a sweet and understanding guy. That's why I love him.

"Ikaw Lang Ang nag sasabi na Hindi ako disappointment" he said.

"Because you're not, Laurence. Trust me, kahit Hindi sabihin ng Mommy at Daddy mo, Alam Kong proud sila sayo. Sa mga narating mo." I said before smiling at him.

"You think so?" He asked. Tumango Naman ako.

"Sigurado ako dun." I told him. Napangiti Naman siya.

This is the side of Laurence na hindi gaano nakikita ng ibang Tao. Akala ng lahat, he is so full of himself. Pero Yung totoo ay, he's just one of those people that wants to be love. Of course he deserve to be love. Mabuting Tao si Laurence.

"And about what happened to my condo.." simula Niya. Hinawakan ko Naman Ang kamay Niya bago ngumiti.

"Okay na yun. Everything's fine now, right? Kaya wag na natin pag usapan Ang masamang alaala na yun." Sabi ko. Tumango Naman siya.

"Yung gusto ko Lang klarohin talaga, is yung samin ni Bryzon and Dino." Sabi ko. Napatingin Naman siya sakin.

"Okay. I'm listening." Sabi niya at biglang sumeryoso ang mukha.

Okay? Biglang bigla siyang sumeseryoso. Nakakatakot.

"Bryzon and I, we're just friends. Ganun din Kay Dino." I told him. Nakatingin Lang siya sakin.

"Nung araw na nakita mo kami sa VIP room na nag uusap, that was the day when I asked something about you. Ikaw Lang Ang pinag uusapan namin ni Bryzon buong Gabi." I told him. Nakita ko Naman na nagulat siya pero bumalik din sa seryoso Ang mukha Niya.

"How about Dino?" He asked.

"Well, kasama ko siya pumuntang Probinsya.." napatingin Naman siya sakin. "Pero Hindi lang kaming dalawa. Kasama namin si Violet at Cristy na mga kaibigan ko sa trabaho. Inimbitahan kami ni Cristy sakanila Kasi fiesta. Gustong gusto Kong tumanggi, dahil mas pipiliin ko na Lang na makasama si Alexis keysa ang sumama sa kanila, pero di ko nagawa. Mapilit sila, at Alam Kong di nila ako titigilan, Kaya Pumayag na Lang ako." Mahabang pag explain ko Kay Laurence. Nakita ko din Ang gulat sa kanyang mukha.

"I didn't know. I'm sorry, hazelnut." He said before hugging me.

"Okay Lang, inexplain Naman ni Dino sakin e." Sabi ko. Nilayo ya Naman ako bago tinignan Ng seryoso.

"Anung inexplain? What did he say?" seryosong tanong Niya.

"He said, nag seselos ka Lang Kaya ka gumaganyan. Dapat daw kausapin Kita ng maayos, para daw ma-klaro Ang lahat. Sabi din Niya, lahat Naman nadadaanan sa isang mabuting usapan." I told him. Bigla Naman ngumiti si Laurence.

"I like that man." He said. Napatawa Naman ako.

"Yeah. Mabuting kaibigan si Dino." I said.

"Hanggang kaibigan Lang ha." Sabi niya na tilang nag papaalala.

"Oo na." Sabi ko na natatawa na din.

"Oh wait, I forgot to ask something." He said. Kunot noo ko Naman siyang tinignan. "What did Bryzon said?" He asked.

Bigla Naman akong kinabahan.

Sasabihin ko ba sa kanya? Na sinabi ni Bryzon sakin Ang tungkol sa gang Niya, dahil pinag tanggol ako neto Kay Mr. Chui?

Pero Kasi..

Baka Kung anung gawin ni Laurence. Ayoko na ng gulo. Mas okay na yung ganito, Yung kami Lang ni Bryzon Ang nakakaalam ng totoo.

"Wala Naman." Sabi ko na Lang at iniwas Ang tingin.

"We promised not to hide things,  right? Come on Hazelnut, tell me." Sabi niya. Napakagat Naman ako saking labi.

Gosh, I don't want Laurence to know about this. Nakakatakot ang pwedeng mangyari. Kahit hindi ko pa nakikilala Ang gang Niya, I'm sure Hindi sila Basta basta.

"Wala talaga.." Sabi ko at tumayo. Nakaramdam ako ng uhaw, Kaya dumeritso ako sa ref at uminom ng tubig.

"Is this something to do with Gilbert Chiu?" Tanong Niya na napa bigla sakin. Hindi ko man Alam Ang first name ni Mr.Chiu pero sigurado ako na siya yung nasa isip ko.

Napatingin Naman ako sa kanya, gulat na gulat. "How did you know?" I asked.

"I have ears and eyes everywhere." He said. Nakita ko Naman na seryoso siya. Nakita ko din na galit siya.

Ayoko ng Aura ni Laurence na ganito. Nakakatakot. Parang any minute, may gagawin siya na Hindi ko magugustohan.

"Laurence, leave the old man alone." I said bago bumalik sa kanya. Umupo ako sa tabi Niya.

"I can't do that, Hazel. Binastos ka ng matandang gago. Hindi ko pa Naman siya nagagalaw e. I was waiting for you to tell me, about what he did to you." Sabi niya.

"Laurence please, hayaan mo na Lang siya. Ayoko na nang gulo." Sabi ko.

Ayoko na nang gulo at ayoko pang mamatay!

"If you're scared that you might get hurt, well don't. I'm with you. Walang makaka sakit sayo." I said while looking at me.

"But Laurence, niligtas naman ako ni Bryzon. Nothing happens.. Kaya please, wag na Lang. Kalimutan mo na Lang." Pakiusap ko sa kanya. Ayoko na nang gulo. Gusto ko Lang nang normal na buhay.

"You know, I can't just do that." He said. Nakikita ko Ang galit sa mga Mata Niya. I hold his hand.

"Just do it for me and Alexis please, Laurence? Let's just live a normal life. That's all I want." I said. Parang bigla Naman nawala Ang galit sa kanyang mukha.

"Is that what you really want?" He asked. I nodded.

"I just want to live a normal life. Yung walang gulo. Yan din Ang gusto Kong buhay para Kay Alexis." I said. He sighed heavily.

"Okay. Fine. I'm doing this because you want to. I'm not doing this to give Gilbert Chiu a favor." Sabi niya. Napangiti Naman ako bago ko siya niyakap.

"Thank you, bully beast." I said. Naramdaman ko Naman Ang pag tawa Niya.

"You shouldn't have said that. Now my beast is awake." He said bago ako hinalikan at pumaibabaw sakin.

Hindi Naman ako kumontra. Bakit ko Naman gagawin Yun? Gusto ko din naman ang ginagawa namin at.. Ang  gagawin namin.

I want my bully beast... Right here, right now.