Loved (COMPLETED)

Chapter 32

Pagkalipas ng ilang sandali, nakauwi na din kami. Agad akong bumaba para kunin si Alexis.

"Ako na Ang bahala Kay Alexis, Hazelnut. Pumasok kana sa loob baka andun na si Cristy." Sabi ni Laurence.

"Are you sure?" Tanong ko sa kanya. Tumango Naman Ito at nginitian ako. "Thank you." I said to him bago ako Pumasok sa loob. Agad Kong Nakita si Cristy na nakaupo sa sala.

"Cristy" tawag ko dito. Agad siyang lumingon sakin at laking gulat ko nang Makita ko siyang namamaga Ang Mata, halata na kakagaling Lang sa iyak. Hindi na ako nag dalawang isip na lapitan siya.

"Hey, anung nangyari? Bakit ka umiyak?" Nag aalala tanong ko. Hindi siya nag salita pero niyakap Niya Lang ako. Agad ko din Naman sinuklian Ang yakap Niya. "Shh..andito Lang ako." Sabi ko sa kanya habang pinapatahan siya.

Sana walang masamang nangyari...

"Cristy, anung nangyari? Pwede mo naman sabihin sakin.. samin" Sabi ko bago tinignan si Laurence na nakaupo sa tabi ko.

Andito kami ngayon sa dining room, at kakain ng dinner. Pero Hindi  Naman namin magawang kumain, dahil Kay Cristy. Tumigil na Ito kakaiyak pero di pa din nag sasalita.

"If you want me to go, I can leave." Laurence said na Parang sinabi Kung gusto ni Cristy na ako Lang Ang kausap, pwede siyang umalis. Umiling Naman si Cristy.

"Kung Hindi mo sasabihin, Hindi ka namin matutulongan.." mahinahon na Sabi ko. Nagkatinginan Naman kami Laurence. I can see that he's also concern Kay Cristy.

"H-Hazel Kasi.." simula Niya. She sighed heavily.

"It's okay. Pwede mong sabihin sakin." Sabi ko sa kanya bago Ito nginitian.

"B-Buntis ako.." Sabi na napag pagulat sakin.

"Anu?!" Hindi ko napigilan Ang Hindi mapalakas Ang Boses. Pinisil Naman ni Laurence Ang kamay ko.

"I mean.. paano? Sino?" Tanong ko sa kanya. Napaiwas Naman siya Ng tingin.

Wait..

Hindi Kaya si...

"Si Dino ba?" Tanong ko. Napaangat naman siya Ng tingin. Biglang namuo Ang luha sa kanyang mga Mata.

"Alam ko Naman na Hindi dapat e. Alam ko Naman na di Niya ako Mahal.. kasalanan ko to, Kaya dapat ako ang magdusa." Sabi niya bago umiyak. Lumapit Naman ako sa kanya at niyakap siya.

"Wala Namang Mali sa pag mamahal. At lalong lalo na walang mali Kung buntis ka. Biyaya Yan na binigay sayo ng Diyos, Cristy." Sabi ko dito. Lalo Naman siyang napaiyak.

"H-Hindi to matatanggap ni Dino.." Sabi niya.

"Paano ka nakaka sigurado? Nakausap mo naba siya?" Tanong ko dito. Umiling Naman Ito. "Hindi pa pala e. You need to talk to him" Sabi ko sa kanya. Napatingin Naman siya sakin. I smiled at her.

"Kausapin mo siya, Christy. Lahat naman naaayos sa maganda at mahinaon na usapan." I told her. Kumunot Naman Ang noo Niya.

I just remembered what Dino said to me nung may problema kami ni Laurence. Might as well advice this to Cristy, Malaki din Ang naitulong ng mga payo ni Dino sakin.

"Sino nag sabi niyan?" Tanong Niya sakin. Natawa Naman ako.

"Si Dino." Sabi ko.

"She's right Cristy. Dino have the right to know about this. After all, he's the father." Napatingin Naman ako Kay Laurence. Tinignan din siya ni Cristy.

"Don't do the same mistake that I did before, Cristy." I told her and face her. "Wag mong sayangin ang pag kakataon. Talk to him." I told her. Tumango Naman siya.

"Pero.. ayoko pa Muna siyang makausap. Gusto ko pang mag isip." Sabi ni Cristy na agad ko din tinanguan.

"Yes, take your time to think. Andito Lang kami." I told her and smiled at her. Ngumiti Naman siya ng tipid.

"Salamat talaga Hazel.." Sabi niya at tinignan din si Laurence "salamat din.."she said to Laurence.

"You're my Hazelnut's friend. Kaya open sayo Ang bahay namin." Laurence told her. Napangiti Naman ako.

Damn, I think I'm falling in love again and again with this guy.

This is the side of Laurence na Hindi talaga nakikita ng iba. He's considerate, understanding, sweet.. damn, I just love this man.

"Kain na Tayo?" I asked Cristy. Tumango naman Ito. Tinawag na ni Laurence si Yaya Minda para dalhin Ang mga pag Kain.

Adobo, sinigang, rice...

Bigla naman may Kung anung naramdaman ako nung napadako Ang tingin ko sa adobo.

Agad akong tumayo at dumeritso sa sink. Bigla akong nasuka, dahil sa Hindi malaman na dahilan. Agad Naman tumayo si Laurence at sinundan ako.

"Hey, are you okay?" He asked. Tumango Naman ako.

Pero Hindi ko alam Kung bakit ako nasusuka. Kumakain Naman ako Ng adobo, pero nung nakita ko Ito kanina bigla akong nasuka.

"Bakit ka nasuka, Hazel?" Tanong ni Cristy nang makabalik na kami ni Laurence. Umupo Naman ako.

"Hindi ko Alam. Ayoko ng adobo." Sabi ko. Kumunot Naman Ang noo Niya.

"Ayaw mo? Diba kumakain ka Naman niyan?" Tanong Niya.

"Oo nga e.  Pero iba yung amoy ngayon. Hindi ko gusto. " Sabi ko sa kanya. Natawa Naman siya na ikinanuot ng noo ko.

"Anu Yun?" I asked her. Umiling Naman siya.

"Naalala ko Lang, nung mga unang araw ng pag bubuntis ko. Ayaw na ayaw ko sa amoy ng garlic. Kaya di ko din Alam Kung paano ako kakain, Kasi halos lahat ng niluluto sa apartment namin puro may garlic." Natatawang Sabi ni Cristy.

Natigilan Naman ako.

Hindi Kaya...

"Oh my gosh.." Sabi ko. Napatingin Naman sakin si Cristy at Laurence.

"Are you okay?" Tanong ni Laurence, tinignan ko Ito at halatang nag aalala din.

"Hindi Kaya..." Paano ko ba sasabihin to?

Isang buwan na akong walang dalaw. At dalawang buwan na kami mag kasama ni Laurence, and of course ginagawa namin Yun. At bakit ba Kasi Hindi ko Yun naisip?

"Oh my gosh! Buntis ka din, Haze?!" Excited na tanong ni Cristy. Halata Naman na nagulat si laurence.

"Are you sure you're pregnant?" Laurence asked. Umiling Naman ako. "Then mag papa check up tayo bukas." He said. "Eat" Sabi niya bago kumain.

Hindi ko Alam Kung galit Ito o Anu. Walang emosyon sa mukha Niya. Kinabahan Naman tuloy ako.

Is he mad?

"Yey, may kalaro na ang baby ko Kung sakaling buntis ka." Natutuwang Sabi ni Cristy. Hindi ko Naman masabayan Ang kaligayahan Niya Kasi, Hindi na nag salita ulit si Laurence.

Galit ba siya?