Gökyüzü

Bölüm 30: Gökyüzü ve Güneş

15.04.2020

Aslı’dan:

Büyük bir villanın içinde otururken yanıma bir kız geldi. Kumral saçlı mavi gözlü bir kız odada volta atıyordu. Benim yaşlarımdaydı.

‘’Sana inanamıyorum.’’ Bana dönüp söylediği şeyle kaşlarımı çattım. Koltuktan kalktığımda az önce kalktığım yerden ses geldi.

‘’Bunu senden sakladığım için özür dilerim. Ama yapmak zorundaydım.’’ Yüzümü buruşturdum. Orta yaşlarda olan kadın bana birini anımsatıyordu. Beni? Kız öfkeyle ona bakıyordu.

‘’Bu mu? BAHANEN BU MU? Yapmak zorundaydım.’’ Sinirle güldü. ‘’Küçüklüğümden beri tek bir şey istedim. Polis olmak. Doğru olanları yapmak… Ama şuraya bak annem mafya.’’

‘’Annen mi?’’ Beni duymuyorlardı.

‘’Ne kadar olduğunu biliyorum. Ama inan bana bu halde olmak benim seçimim değildi Asena.’’

‘’Asena?’’

‘’Senin seçimin olup olmaması benim sorunum değil! Sorumluluk senin. Böyle kaçamazsın.’’ Buruk bi şekilde kadına baktı. ‘’Annem haksızmış. Senin güçlü olduğunu söylerdi. Akıllı olduğunu. Ama bunlara sahip olman suç işleyebileceğin anlamına gelmiyor ASLI KORKMAZ!’’ Eliyle kâkülünü dağıttı. ‘’Biliyor musun sana üzülüyorum. Elinde olan her şeyi kaybettin. Annemi, abimi şimdi de beni… Güçlü insanlar ailelerini korur. Sen bize zarar vermekten başka hiçbir şey yapmadın.’’ Asena hışımla odadan çıktığında arkasından bakakaldım.

‘’Görüyorsun değil mi?’’ Oturan kadına baktım. Bana bakıyordu.

‘’Beni görüyor musun?’’

‘’Uzun zamandır içimde fazlalıksın.’’ Ayağa kalktı. Yanıma geldi. ’’Ben doğru olanı yapmadım Aslı. O haklı, her şeyimi kaybettim. Sevdiğim kadını, aklımı ve şimdi de evlatlarımı. Gelecek senin seçimlerinle şekillenecek unutma. Doğruları seçtiğinden emin ol.’’ Yanımdan geçip gittiğinde ofladım. Arkamı döndüğümde yere düşen bir kağıt parçası buldum. İçini açtım.

‘’Varis.’’ Kaşlarımı çattım. ‘’Varis mi?’’

‘’Aslı! Aslı! Aslı uyan kabus görüyorsun.’’ Kan ter içinde kalktığımda başımda bana endişeyle bakan Melis’i gördüm. ‘’İyi misin?’’

‘’Bir insanın geleceği görmesi mümkün müdür?’’

‘’He? Hayır.’’ Oflayıp üzerimdeki yorganı attım.

‘’Peki dejavu?’’

‘’O bütün insanlara olur.’’ Derin bir nefes aldım. Şükür. Henüz delirmiyordum. Ama ya gelecekteki ben haklıysa? Ya aklımı kaybedeceksem? İyi de neden? ‘’Al iç şunu.’’ Uzattığı suyu içtim.

‘’Kemal gelmeyecek mi?’’

‘’Kafası çok dağınık. Yalnız kalsa daha iyi olur.’’ Kafa salladığında lavaboya yöneldim. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra salonda ölü gibi oturan Mert’in yanına geldim. ‘’Mert.’’ Bana baktı. Bakışları yorgundu bana birini hatırlattı. ‘’Dışarı çıkıp hava alalım mı?’’ Ayağa kalktı. Askılıktan ceketimi aldığımda Melis yanıma geldi.

‘’Nereye?’’

‘’Azıcık hava alsın.’’

‘’İyi de dikişlerin.’’

‘’Başlıycam dikişine.’’ Gözlerini belerttiğinde ofladım. ‘’ Dikkat ederim.’’

‘’Söz ver.’’