Ang Kwento ng Isang Lalaki [Complete Series] -- Book 1

Bonus Chapter #4 -- Their Ultimate Secret

A/N: Some scenes are not good for people ages 13 and below. :) PG-13 Guys ha. Kahit naka-general.

Czar Dy @grandprince16

-------------------------------------------------------------------

 [ Recap: Martha and Tita Rosemarie had fought. Ferdinand's father died. And the Last Will and Testament shall be delivered to their Business Partners. Read the story again if you want a better recap! :) ]

December 2, 1992

ENDONG's POV:

This is embarrasing. This is really really embarrasing. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Pero I don't want to remember everything that happened yesterday. Actually, stunned pa rin ako sa mga nangyari kahapon sa amin ni Martha.

[ FLASHBACK ]

It's almost a year. December. Medyo malamig na din ang simoy nang hangin. And I know, Martha will be so much busy preparing for her Preliminary Exams this Second Year Second Semester. Buti na lang hindi siya nagiging irrregular student despite sa mga naging problema namin. :(

Lalo na sa problema niya sa Mama ko. Ayaw kasi sa kanya ni Mama. Why? Simply because she knows that Dad had provided that we will marry the daughters of his business partners. And ayokong sabihin kay Martha ang bagay na yan kasi alam kong masasaktan siya.

"Aling Fides, aalis muna ako saglit." sabi ni Mama sa katulong naming si Aling Fides.

"Uhmm.. Ma'am? Kapag nagtanong po sila kung saan ka pumunta? Anong sasabihin ko?"

"Actually, pupunta talaga ako sa company ngayon. I, together with our Business Partners and Alecxis' Lawyer. So pakisabi na lang sa mga anak ko, just in case na magtanong sila."

Nakita ko si Mama umalis. She drives alone. Hindi siya nagpapadrive sa mga driver namin. Anyway, ang mga kapatid kong babae lang naman ang nagpapadrive sa mga drivers dahil hindi sila marunong magdrive. Besides, marunong ako magdrive. I don't need some help.

Pumunta ako sa bahay nina Martha. Walang tao sa bahay nila.

"Martha!" tawag ko sa kanya.

"Bakit ka nandito? Baka may makakita sayo dito! Sabihin may ginagawa tayong masama."

"Gusto mong pumunta sa bahay? May ginagawa ka ba?"

"Wala naman. B-bakit?"

"Wala lang. May ipapakita lang sana ako sayo."

"Importante ba yan?" yung mukha niya halatang natatakot na hindi ko maipinta. Pero gusto ko sanang ipakita sa kanya ang last will and testament ni Papa para alam na rin niya.

Pumunta siya sa bahay namin. Doon kami sa likod dumaan para walang makakita sa amin. Dinala ko siya sa kwarto namin and I know it's kinda awkward pero, Oo, dun ko siya dinala.

"Tignan mo to." Binuksan ko ang damitan ko.

HALAAAAA??? NASAAN NA YON??? O________O???

"Nasaan na yon?"

"Ang Alin ba?"

Sasabihin ko ba? Wag na lang kaya. Wag na lang. Tutal, malalaman din naman niya yun pagdating ng panahon. Ayoko din saktan ang damdamin ni Martha. Marami na siyang problema samin ni Mama. Ayoko na dagdagan ito. Bahala na nga.

Napatingin ako sa mga mata niya. Nakatitig lang din siya sa akin. Alam kong namumula na ako at kitang kita ko ding namumula na siya. Hinawakan ko siya sa balikat at hinawakan ko ang kamay niya. Hindi ko alam pero bigla ko siyang hinalikan sa labi.

Hindi siya gumagalaw. Pero kinalaunan ay nararamdaman kong lumalaban din siya ng halik sa akin. Pero isa lang ang alam ko, punong puno nang pagmamahalan ang silid na yun nang mga oras na yun. Mahal na mahal ko si Martha. Pero hindi ko alam na hahantong sa ganoon ang relasyon namin.

Nakatulog ata ako. Halos mag-gagabi na nang magising kami ni Martha. Pero nagulat akong wala na kaming damit parehas. Dali-dali akong nagbihis at lumabas kami ng bahay. Sa likod ulit kami dumaan dahil baka may makakita sa amin.

Nagpunta ako sa Mini-Baguio. Then niyakap ko siya.

"Natatakot ako, Pa. Baka.. May mangyari sa akin.." sabi niya sa akin. Ramdam kong takot siyang masira ang kinabukasan niya. Pero hindi naman siguro mangyayari ang iniisip ko at iniisip niya.

"Kahit anong nangyari, nangyayari at mangyayari, ito ay nagaganap dahil mahal kita. Wag kang matakot. Hinding hindi kita iiwan."

Um-oo lang siya sa akin. Pero alam kong natatakot pa rin siya. Naglakad na siya papalayo sa akin para umuwi.

"Martha..." huminto siya sa paglalakad. "Sa atin muna ang nangyari ngayong araw ha."

Tumakbo siya sa akin at niyakap niya ako. Mahigpit na mahigpit.

"I love you, Ferdinand. Forever and Always."

"Mahal na mahal din kita, Martha. Mahal na mahal."

[ End of Flashback ]

--------------------------------------------------------------------------------------------------