Forbidden Love

κεφ.3

Μπαίνουμε στο αμάξι και ο πατέρας μου παίρνει τον λόγο << Συγγνώμη που σας αναστατωσα βρε αγάπες μου αλλά με πήρε τηλεφωνώ ο Νίκος ο κολλητός μου Νατάσα (λέει στην μητέρα μου) και μου είπε ότι βρίσκεται στο αεροδρόμιο είχε έρθει στην Ελλάδα λέει για κάτι δουλειές και ακυρώθηκε η πτήση του για επιστροφή προς Αγγλία ....Ε και γω προσφέρθηκα να τους φιλοξενήσουμε κρίμα είναι να καθίσουν όλο το βράδυ στο αεροδρόμιο...που να βρουν και ξενοδοχεία βραδιάτικα.<< Δεν είναι μόνος του πετάχτηκε η μητέρα μου? >> << όχι ήρθε με την γυναίκα του και τον γιο του... Έχουμε 2 χρόνια να βρεθούμε με τον Νίκο και σκέφτηκα ευκαιρία να θυμηθούμε και τα παλιά Εξ άλλου τι σόι κολλητοί είμαστε αν δεν βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον.
Μ- Έτσι είναι καλά έκανες θα χαρώ πολύ να δω τον Νικο και την Σονια έχουμε να τα πούμε πολύ καιρό χαθήκαμε τελευταία....θα γνωριστούν επιτέλους και τα παιδιά μας τόσα χρόνια είμαστε σαν οικογένια και αυτοί ούτε που γνωρίζουν ο ένας τον άλλον...ομως ξανά μιλάει η μητέρα μου ο Νίκος δύο παιδιά δεν είχε?
Π- Ναι σωστά δύο έχει ο μεγάλος όμως μάλλον έμεινε Αγγλία κρίμα θα μπορούσαμε να τον είχαμε γνωρίσει και αυτόν έχω να τους δω από πιτσιρίκια θα μεγάλωσαν τώρα.

POV Εμιλι
Νίκος Νίκος.....ααα σωστά ο κύριος Νίκος τώρα τον θυμήθηκα λέω από μέσα μου. Τον συμπαθώ πολύ τον κύριο Νίκο γιατί μου θυμίζει πολύ τον πατέρα μου είναι πάντα μες το χιούμορ αυτος ο άνθρωπος και πολύ ζεστός. Με τον πατέρα μου ήταν αχώριστοι μέχρι την στιγμή που μετακόμισαν στην Αγγλία και η απόσταση τους χώρισε κάπως...όμως παρόλα αυτά με την κάθε ευκαιρία συναντιούνται και θυμούνται τα παλιά. Την γυναίκα του δεν την γνωρίζω ούτε τον γιο του....Δεν έτυχε γιατί όταν αυτοί μετακόμισαν στην Αγγλία εγώ ήμουν μόλις 2 ετών και όσες φορές επισκέπτονται ο ένας τον άλλον εγώ δεν παρευρίσκομαι....τι θα μπορούσα άλλωστε να συζητήσω με τους δικούς μου και τους φίλους τους σε ένα τραπέζι,μόνο τον κύριο Νίκο έχω δει κάποιες φορές και ως εκεί .....
Της σκέψεις μου διακόπτει ξανά η φωνή του πατέρα .....<< Λοιπόν φτάσαμε εσείς κατεβείτε εγώ πάω κατευθείαν να τους πάρω από το αεροδρόμιο>>

Βγαίνουμε από το αμάξι και μπαίνουμε στο σπίτι μας....η μητέρα μου αρχίζει να σημαζευει το σπίτι και αναστατωμένη μου ζητάει βοήθεια για το τι φαγητό να φτιάξει ως βραδινό. Η αλήθεια είναι πως βαριέμαι πολύ να ασχοληθώ με το οτιδήποτε και της απαντάω απλά <<κοκκινιστό >> και τρέχω προς το δωμάτιο...Είμαι τόσο κουρασμένη από το χθεσινό ξενύχτι που πρέπει να κοιμηθώ τουλάχιστον ένα μισάωρο για να συνέλθω... Βγάζω λοιπόν τα παπούτσια ξαπλώνω στο κρεβάτι.

Τα μάτια μου είναι κλειστά εδώ και ένα εικοσάλεπτο όμως δεν μπορώ να κοιμηθώ, το μυαλό μου τριγυρνάει στον γιο του κυρίου Νίκου και αμέτρητα ερώτημα με απασχολούν ξαφνικά .....Πόσο χρόνων είναι; γιατί δεν τον έχω συναντήσει τόσα χρόνια; λες να είναι κάνα μιξιαρικο κακομαθημένο 15 χρόνο; η κανένας κούκλος εισικοσιπενταχρονος ; αμέσως ένα χαμόγελο κάνει την εμφανίσει του στο πρόσωπο μου... Εμιλι ξεκόλλα τι σε νοιάζει όπως και να είναι θα πεις ένα γεια και θα πας στο δωμάτιο σιγά εξαλλου τη φιλία μπορείς να αναπτύξεις με κάποιον που μένει σε άλλη χώρα,το πολύ πολύ να τον ξαναδείς άλλη φορά και αυτό...εδώ δεν ήξερα καν την ύπαρξή....

Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα του δωματίου και βλεπω την μητέρα καταενθουσιασμενη για την άφιξη των καλεσμένων μας....
Μ - Εμιλι σήκω κορίτσι μου να φρεσκαριστεις λίγο και ελα κάτω θα έρθουν σε λίγο οι καλεσμένοι μας...

Δεν έχω καμία όρεξη όμως δεν λέω τίποτα για να μην της χαλάσω την διάθεση. Σηκώνομαι και κατευθύνομαι προς της σκάλες όταν ξαφνικά ακούω το κουδούνι να χτυπά. Μα καλά ποτε πρόλαβαν και ήρθαν δεν πρόλαβα να ετοιμαστώ καν.... τρέχω πίσω και πάω να τσεκαρω τον εαυτό μου στο καθρέφτη....οκευ Εμιλι κούκλα είσαι και με το απλο τζινακι σου...παίρνω μια ανάσα και κατεβαίνω τις σκάλες. Βλεπω την μητέρα μου να κατευθύνεται προς την εξώπορτα και εκείνη την στιγμή αναρωτιέμαι ποτε πρόλαβε αυτή η γυναίκα να αλλάξει να συμμαζέψει το σπίτι μου και να μαγειρέψει.....

Ανοίγει την πόρτα και αντικρίζω επιτέλους τους καλεσμένους....