Forbidden Love

Κεφ 14

Ανοίγω τα μάτια μου και τεζαρομαι στο κρεβατάκι μου....μμμμμ.......Ώπα μισό Γιατί είναι μέρα έξω;.....τρέχω πανικόβλητη στο κινητό....ιιιιιιι Παναγία μου είναι 7 η ώρα και γω έπρεπε να ήμουν ήδη στο αεροδρόμιο....γαμωτοοο....Η πτήση είναι στις 8:30...πρεπει να ξυπνήσω γρήγορα τους γονείς μου λέω... κάνω το πρώτο βήμα και χτυπάω το κεφαλι μου στην πόρτα...Είναι δυνατόν να μην ανοίξει...λέω και την χτυπάω δυνατά... Σηκωνεται ο πατέρας μου από το μπαμ και με κοιταει κατακόκκινη....

Κατάλαβε αμέσως ότι κάτι δεν παει καλα....πες μου ότι δεν χάσαμε την πτήση μου λέει;

Όχι ακόμα αλλά αν συνεχισουμε την συζήτηση σίγουρα Ναι λέω...Και πάει στο δωμάτιο να ντυθεί....το ίδιο κάνω και γω....
Στο σπίτι επικρατεί χάος και δεν είμαι σίγουρη αν τα πήρα όλα τελικά....
Πριν βγω από την πόρτα Ρίχνω μια τελευταία μάτια στο σπίτι....σκύβω και λέω πάμε γρήγορα....
Η ώρα είναι 8 και είμαστε σχεδόν στο αεροδρόμιο....
Δεν εχω βγάλει άχνα εδώ και μισή ώρα.....Δεν ξέρω τι να πω.....ξέρω μόνο ότι θέλω να πάω αυτό το ταξίδι....

Κατεβείτε....λέει ο πατέρας μου και επανέρχομαι....

Βγαίνω απ το αμάξι και η μητέρα μου έχει πλανταξει ήδη στο κλάμα....Δεν έχω όμως χρόνο να την παρηγορησω πρέπει να φύγω...
Αποχαιρεταω πρώτα τον πατέρα....Και μετά δίνω ένα μεγάλο φίλη στην μητέρα σας αγαπώ πολύ τους φωνάζω και φεύγω...
Τρέχω μέσα στο αεροδρόμιο σαν κυνηγημένη....δεν σκέφτομαι απλώς τρέχω....ευτυχώς όλα καλά με τον έλεγχο και τώρα πάω να βρω την πύλη......Μόνο όταν την βρω θα μπορέσω να αναπνεύσω κανονικά....
Μετά από ένα δεκάλεπτο την βρίσκω μπαίνω μέσα περνάω τον έλεγχο και μπαίνω κατευθείαν στο αεροπλάνο....
Η ωρα οχτώ και τέταρτο.....τα κατάφερα λέω από μέσα μου....βρίσκω των θέση μου και κάθομαι....
<<Γεια>>...ακούω μια αντρική φωνή....γυρνάω και βλέπω δίπλα μου δύο μεγάλα καφέ μάτια....
Εμ γεια σου λέω
<<Ειμαι Ο Γιώργος από την σχολή με θυμάσαι....>>
Αχ Ναι σωστά...συγγνώμη βρε Γιώργο μου....Είναι και πρωί ακόμα λέω....

Με τον Γιώργο γνωριστήκαμε από μία κοινή παρέα για μια ομαδική εργασία....Δεν τον ξερω και πολύ καλά γιατί είμαστε σε διαφορετικά τμήματα....Όμως πάντα ένα Γεια το λέγαμε όταν βλέπαμε ο ένας τον άλλον.... Πολύ Καλό παιδί ο Γιώργος και γλυκούλης...

<<Δεν πειράζει βρε σιγά....Έχουμε χαθεί και τελευταία.....Δεν ήξερα ότι είχες κάνει αίτηση για ερασμους λέει >>
Κάτσε να σου πω τι έπαθα του λέω και αρχίζω του εξιστορω όλη την ιστορία σαν να είμαστε δύο κολλητοί φίλοι....να περάσει και η ώρα σκέφτομαι και γελάω..

Γ-<<Μου κάνεις πλάκα έτσι ; >>

Χαχαχαχ Όχι αλήθεια λέω

<<Πωωω ρε κορίτσι μου τι γκαντεμιά είναι αυτή....Αλλά και γω ευτυχώς βρήκα εσένα γιατί από όλους εδώ μέσα δεν γνωρίζω κανέναν.....μπορούμε να κάνουμε παρέα αν θες....προτείνει>>

Ναι ρε συ το συζητάς του απαντάω...

Την συζήτηση διακόπτει η αεροσυνοδός που ρωτάει αν θέλουμε να πιούμε κάτι ...

Έτσι λοιπόν αφού κάναμε τις παραγγελίες μας αρχίσαμε να συζητάμε περισσότερα για τον εαυτό μας για να γνωριστούμε καλύτερα.....

Μετα απο 3 ωρες
Η ωρα περνάει ευχάριστα με τον Γιώργο και ούτε που κατάλαβα ποτέ  φτάσαμε......Έχω πιαστει όμως παντού....
Σε 5 λεπτά γίνεται η προσγείωση και ετοιμάζομαι σιγά σιγά.....
Οι πόρτες ανοίγουν και είμαι επίσημα στην ΑΓΓΛΙΑ....
Παίρνω το κινητό το ανοίγω και βρίσκω στις επαφές τον αριθμό της κυρίας Σόνιας......

<<Γειαα σας....>>

Εμιλι κορίτσι μου εσύ είσαι;

<<Ναι >>απαντώ γρήγορα

Που είσαι; εμείς ερχόμαστε σε 10 λεπτά....

<<Μόλις προσγειώθηκα τώρα πηγαίνω στις βαλίτσες...>>

Εντάξει τα λέμε στην έξοδο σε φιλώ..

Κλείνω το κινητό και στέλνω μήνυμα στην μητέρα μου ότι όλα πήγαν μια χαρά....

Φτάνω στις αποσκευές και βλέπω τις βαλίτσες μου....τις παίρνω με το καρότσι και κατευθύνομαι προς τον έλεγχο.....Έχω ένα αγχος η αλήθεια είναι γιατί τους ανθρώπους τους ξέρω πολύ λίγο ....Μπορεί να είναι αχώριστοι με τους δικούς μου αλλά για μένα είναι διαφορετικά....

Φεύγω και από τον έλεγχο αποχαιετοντας ταυτοχρονα τον Γιώργο αφού του εξήγησα πρώτα ότι θα συναντήσω κάποιους γνωστούς και πάω προς την έξοδο........ταυτόχρονα δαγκώνω το κάτω χείλος μου και το μάτι μου πιάνει κατευθείαν την κυρία Σόνια και τον σύζυγό της....τους χαιρετάω και χαμογελάω....

Καλησπέρα και από κοντά λέω κάπως ντροπαλά.... Ενώ η κυρία Σόνια με σφίγγει στην αγκαλιά της κατευθείαν. Έλα έλα έχουμε χρόνο για Αγκαλιές και φιλιά λέω ο κυρίας Νίκος, πάμε τώρα γιατί εδώ διπλοπαρκαρει .... χαμογελώντας μου γλυκά και κάνοντας ένα αστειάκι.....

Μπαίνουμε στο αμάξι και σε λιγότερα από ένα 10 λεπτό φτάνουμε σπίτι τους.....