POV Εμιλι
Στέφαν γιατι φοραω την μπλούζα σου? Και γιατί είμαι με το εσώρουχο ? Λέω καθώς σφίγγω το σεντόνι πανω μου..
Εκείνος δεν απαντάει και με κοιταει σαν να τον ρωτάω κατι παράλογο...
Θεε μου κάνε να μην εχω κάνει καμία βλακεία.....
Σοβαρά τώρα δεν θυμάσαι τίποτα? Με ρωτάει εκείνος
Μου πονάει πολύ το κεφάλι που αδυνατώ να θυμηθώ το οτιδήποτε....μα καλά πόσο ήπια χθες ?
Εμμ Όχι...λεω...
Στέφαν νομίζω είχα πιει πολύ και δεν....
Απλά πες μου τι έγινε χθες.Ξύνει τον σβέρκο του...
Είχες γίνει τυφλά, και σε έφερα σπίτι μου γιατί δεν ήξερες που πάνε τα τέσσερα και για να κοιμηθείς άνετα σου έδωσα απ τα ρούχα μου.....Εγω έφυγα απ το δωμάτιο και συ άλλαξες. Αυτό είναι όλο μου λέει κάπως επιθετικά.
Τωρα γιατί εσύ επέλεξες να μείνεις με το βρακί δεν ξέρω ξαναλέει..
Ξεφυσαω και χαίρομαι που δεν έγινε καμία βλακεία εχθές...αλλά αυτός τι έπαθε και μου μιλάει με αυτόν τον τόνο?...
Τον κοιτάω και κουνάω το κεφάλι μου..
Τελος παντων...σε περιμένει η μητέρα μου κάτω να φάμε μην αργήσεις...λέει και βγαίνει από το δωμάτιο.
Αυτός μάλλον θα ξύπνησε στραβά αλλιώς δεν εξηγείται....λεω καθώς σηκώνομαι από το κρεβάτι.
Βλέπω το σορτσάκι του και το φοράω..ενω κατευθύνομαι προς το μπάνιο...
Ρίχνω κρυο νερό στο πρόσωπο μου μπας και ξυπνήσω. Κοιτάω για λίγο το πρόσωπό μου στο καθρέφτη. Πωω πως κατάντησα έτσι...τα μαλλιά μου άνω κάτω, κατακόκκινα μάτια και μαύρους κύκλους, τα χείλια μου πρησμένα....Δεν πρόκειται να ξανά πιω...
Βγαίνω από το δωμάτιο και κατεβαίνω τις σκάλες.... θόρυβος ακούγεται καθώς πλησιάζω στην κουζίνα..
Καλημέρα λέω καπως χαμηλόφωνα..
Πως είσαι κορίτσι μου?
Καλα απαντάω και ντρέπομαι για την κατάσταση μου..
Ρίχνω μια γρήγορη ματιά στο Στέφαν και με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω...
Προσπαθώ κάπως να κρυφτώ από τους γονείς του μπας και δεν προσέξουν ότι φοράω τα ρούχα του γιου τους...
Αυτός πάλι τι με κοιταει έτσι? Τόσο πολύ τον ενόχλησε που φόρεσα τα ρούχα του ?
Και τι να έβαζα δηλαδή το φόρεμα της Barbara ?
Κορίτσι μου γιατί στέκεσαι ορθια κάθισε μαζί μας....μου λέει η κυρία Σόνια και με αποσυντονιζει.
Κάθομαι στο τραπέζι..
Τα τσουξατε λίγο παραπάνω χθες λέει ο κύριος Νίκος και γελάει σίγουρα ο Στέφαν σε επηρέασε ....
Δεν θα ξαναγίνει απαντάω κατευθείαν....Και εμ..Όχι δεν φταίει ο γιος σας ....εγω ξέφυγα.
Μην αγχώνεσαι δεν σε μαλώνουμε λέει η κυρία Σόνια....λογικό είναι να πιεις και συ μια φορά.... το καλό είναι ότι είσαστε φίλοι με τον Στέφαν, και μπορείτε να προσέχετε ο ένας τον άλλον....τι φιλοι? Σαν αδέρφια λέει και μου πιάνει το χέρι...τα παιδιά μου πάντα ήθελαν μια αδελφή και γω μια κόρη...Δεν χρειάζεται να μας ντρέπεσαι πλέον Εμιλι, να μας θεωρήσεις οικογένια σου.
Και δεν θα πω κουβέντα στην μητέρα σου μου λέω χιουμοριστικά καθώς μου κλείνει το μάτι.Μμμ λέω κάπως αμήχανα...Και γω σας νιώθω σαν οικογένια της λέω και ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια....
Εγώ τελείωσα...κυρία Σόνια τα κουλουράκια ήταν φανταστικά...απλά τώρα πρέπει να πηγαίνω, έχω μάθημα το απόγευμα..
Εντάξει....στο καλό να πας..Στεφαν σήκω να πας το κορίτσι δύο λεπτά με το αμάξι...λέει εκείνη
Εγω απλά Σηκώνομαι και κατευθύνομαι στο δωμάτιο του....βγαζω τα ρούχα του και φοράω το φόρεμα. Ανοίγω την πόρτα του δωματίου και τον βλέπω να πλησιάζει.
Εμμ...αν έχεις δουλειά...του λέω καθώς προσπαθώ να κρύψω με τα χέρια μου το στήθος...Δεν πειράζει, θα πάρω ένα ταξί.
Περίμενε κάτω..μου απαντάει.
Αφού κατεβαίνει, πηγαίνουμε προς το αμάξι..
Σε όλη την διαδρομή επικράτησε σιωπή, σαν να μην γνωριζόμαστε .....
Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τι του συμβαίνει..
Φτάνουμε έξω από την λεσχη και ανοίγω την πόρτα...
Στέφαν αν έκανα κάτι εχθές και σε πειραξε σου ζητώ συγγνώμη..του λέω και φεύγω χωρίς να τον κοιτάξω.
Μπαίνω στο δωμάτιο μου και βλέπω την Barbara να μιλάει στο κινητό..
Βγάζω τα τακούνια και εκείνη το κλείνει .
Που ήσουν? Ρωτάει.
Σπίτι του Στέφαν....ήμουν χάλια χθες και με πήγε εκεί.
Θυμάσε τίποτα από χθες ?
Πολύ λίγο....θυμαμαι να χορεύω με τον... Αντρέα ? Αναρωτιέμαι και γω η ίδια...
Ο τύπος σε γουστάρει και δεν χορέψατε μόνο λέει....σχεδόν φασωνοσασταν και ένα γέλακι της φεύγει
Τιι ? Όχι λέω
Δες το στήθος σου ρε Εμιλι.....
YOU ARE READING
Forbidden Love
HumorΈμιλι και Στέφαν Δύο άγνωστοι που θα έπρεπε να ήξεραν ο ένας τον άλλον πολλά χρόνια πριν ....Η μοίρα όμως είναι αυτή που αποφασίζει πότε είναι η κατάλληλη στιγμή και αυτή που θα τους φέρει πιο κοντά από ότι πρέπει και απ οτι είναι σωστό .