Forbidden Love

Κεφ.27

Ακούω το κινητό μου να χτυπάει και ξυπνάω.....

Ωχ η κυρία Σόνια....Τώρα τι της λέμε....

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και το σηκώνω..

Ναι?

Έλα κορίτσι μου τι κάνεις? Περίμενα τηλεφώνημα σου αλλά μάλλον ξεχάστηκες....

Καλά εσείς τι κάνετε?...το ξέρω κυρία Σόνια χιλια συγνωμη αλλά με πήρε ο ύπνος.....

Δεν πειράζει βρε πουλάκι μου....κουράζεσαι και συ.....να σου πω όμως να σε περιμένουμε κατά της 4 ? Θα έρθεις έτσι δεν είναι..?

Αχ αυτή η γυναίκα....Είναι τόσο γλυκιά πως να της αρνηθω.....

Εε Ναι βέβαια θα έρθω της λέω...

Τέλεια τα λέμε από κοντά τότε σε φιλώ...

Γεια σας.....Και το κλείνω.

Κοιτάω την ώρα 3...ισα ίσα που προλαβαίνω ένα γρήγορο μπανάκι...

Φτάνω έξω από το σπίτι και χτυπάω το κουδούνι με ένα κουτί γλυκά...

Η πόρτα ανοίγει και ξεπροβάλει ο κύριος Νίκος....

Εμιλι έλα Καλώς ήρθες έλα πέρνα μέσα μου λέει θερμά....

Ευχαριστώ...τι κάνετε τον ρωτάω ευγενικά

Καλά κορίτσι μου... Να εδω Πριν λίγο μιλούσαμε με τους γονείς σου...Τους έχεις λείψει πολύ...Εγώ τους είπα όμως να μην ανησυχούν και ότι είναι είσαι  καλα χέρια....

Να στε καλά του λέω....

Ελάτε στην κουζίνα φωνάζει η κυρία Σόνια έχω στρώσει το τραπέζι....

Εμιλι πήγαινε εσύ....Εγώ πάω να φωνάξω τα αγόρια.

Αφού αγκαλιάζω την κυρία Σόνια πιάνω μια θέση στο τραπέζι...

Βλέπω και τους υπόλοιπους να πλησιάζουν....

Επ...τι γίνεται Εμιλι? Μου λέει ο Τζόνι

Γεια καλά εσυ? Τον ρωτάω..

Μια χαρά...Εσύ προσαρμόστηκες καθόλου?

Ναι όλα καλά

Να περάσεις καμία μέρα και από το μαγαζί που δουλεύω δεν είναι πολύ μακριά...να σε κεράσουμε...

Χαχαχ Ευχαριστώ θα το έχω υπόψη μου του λέω...

Αφου πέρασαν 4 ώρες επισκέψης ήρθε η ώρα να φύγω.....

Κυρία Σόνια, κυρίε Νίκο πέρασα υπέροχα σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.....Και σηκώνομαι από την θέση μου..

Χαρά μας κορίτσι μου και να έρχεσαι οπότε θες...Σαν το σπίτι σου μια οικογένια είμαστε..λέει η κυρία Σόνια.....

Πραγματικά αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν πως να σου ανεβάσουν την διάθεση εκπέμπουν μια τρομερή αύρα....και οι ιστορίες που μου διηγηθηκαν με τον γονείς μου όταν ήταν νέοι με έκαναν να γελάσω με την ψυχή μου....ευτυχώς που πήγα τελικά

Με τον Στέφαν δεν μιλήσαμε πολύ...πήγε στο δωμάτιο να ξαπλώσει...φαινόταν όντως κουρασμένος....Ο αδερφός του έκατσε μαζί μας στο σαλόνι...
Ο τύπος έχει τρομερό χιούμορ..

Αφού τους χαιρέτισα πήρα τον δρόμο της επιστροφής.....