Forbidden Love

κεφ.4

Καλωσήρθατε ακούω την μαμα μου να λέει και τους αγκαλιάζει.
Εγώ  τείνω με την σειρα μου το χέρι στον κύριο Νίκο και έπειτα στην κυρία Σόνια είμαι η Εμιλι χαίρομαι πολύ που σας γνωρίζω ένα πλατύ χαμόγελο διαγράφεται και στους δύο << και μεις χαιρόμαστε πολύ κορίτσι μου επιτέλους  σε γνωρίζω και από κοντά  είσαι μια κούκλα μοιάζεις πολύ στον πατέρα σου >> απαντάει η ίδια .
Κοιτάω πίσω της και βλεπω ένα ψηλό αγόρι ντυμενο στα μαυρα να κρατά  μια βαλίτσα στο χέρι.
<<Γεια>>  του λέω και τείνω και σ'αυτόν το χέρι μου.
<<Γεια σου >>απαντάει με μια βραχνή φωνή και τελείως αδιάφορος ..... Τι όνομα δεν έχει? Σκέφτομαι και απλά απομακρυνω το χέρι μου από αυτόν.
Η μητέρα μου τους οδηγεί στο σαλόνι και εγώ τους επεξεργάζομαι έναν προς  έναν. Ο κύριος Νίκος όπως πάντα κομψός ετσι ακριβώς όπως τον θυμόμουν και την τελευταια φορά, η γυναίκα του επίσης καλοντυμενη και φαίνεται πολύ γλυκιά ο γιος τους πάλι  είναι αρκετά ψηλός και γεροδεμένος αλλά και πολύ αντιθέτως από τα γούστα μου, μου βγάζει ένα καθώς πρέπει που με ξενερώνει απίστευτα  έτσι λοιπόν αδιαφορώντας φεύγω με τρόπο προς το δωμάτιο μου.

Δεν περνάνε 10 λεπτά και ακούω  φωνές και γελια απο το σαλονι....μωρέ λες να παω κάτω και γω....  ειναι και αγενια.... Δεν το πολύ σκεφτομαι και κατεβαίνω κάτω. Κάθομαι σε μια άκρη και παρατηρώ  ότι οι δικοί μου έχουν ανοίξει συζητήση με τους φίλους τους και καλοπερνανε...."ο αγνωστος "πάλι δεν έχει ξεκολλήσει τα μάτια του από το κινητό...μονάχα μια στιγμή με κοίταξε όταν μπήκα στο σαλόνι και μετα ξανά στο κινητό...
Η Κυρία Σόνια με παρατηρεί και με βάζει στην συζητήση ρωτώντας πράγματα για μένα...
Είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα και εντυπωσιάστηκα όταν μου είπε ότι είναι παιδαγωγός το ιδιο με αυτό που σπουδάζω και γω....
Η συζήτηση διακόπηκε από τον "άγνωστο" όταν ξαφνικά ρωτησε "αν υπάρχει wifi στο σπίτι; " Ελεος τόση ώρα δεν μιλούσε  και το πρώτο πράγμα που είπε είναι αυτό.
Η μητέρα μου πετάγεται και λέει << φυσικά  αγορι μου να δώσε το κινητό στην Εμιλι και θα σου γράψει τον κωδικό >> << Ευχαριστώ απαντάει και μου δίνει το κινητό   >>
Πληκτρολογώ τον κωδικό και απλά του το δίνω χωρίς να τον κοιτάξω...Η μητέρα μου σηκώνεται και αρχίζει να στρώνει το τραπέζι << νομίζω είναι η ώρα να φάμε λέει >> και συμφωνούν όλοι..πάω δίπλα της και την βοηθάω αφού είναι όλα έτοιμα σηκώνονται και κάθονται όλοι εκτός μένα που πετάγομαι μέχρι το μπάνιο. Γυρνάω πίσω και βλεπω πως όλοι έχουν βρει την θέση τους αφήνοντας μια κενή θέση και για μένα απέναντι από τον "άγνωστο " . Προχωράω με αργά βήματα και παρατηρώ πως με κοιτάει κάθομαι και κάνω πως αδιαφορώ...μου προκαλεί μια αμηχανία . Αρχίζουμε και τρώμε και η ώρα περνάει πολύ ευχάριστα αφού μιλαω με την κυρία Σόνια και την μαμα για διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα και δεν λείπει το χιούμορ του κυρίου Νίκου απο το τραπέζι. Ο άλλος έχει χωθεί στο κινητό και δεν συμμετέχει σε τίποτα σίγουρα με καμία γκόμενά θα μιλάει δεν εξηγείται αλλιώς .....χάνομαι στις σκέψεις μου και τον παρατηρώ καλύτερα... όμορφος ειναι μπορεί να είναι σπασικλακι αλλά σίγουρα έχει κάτι  που σε γοητεύει...αμάν τι μαλακιες λέω.. προσγειώνομαι στην πραγματικότητα.....

Το δείπνο έχει πλεον τελειώσει και όλοι κατευθύνονται προς το σαλόνι με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι...ακολουθώ και γω μαζί τους. Κάθομαι και ανοίγω το κινητό για να δω τυχόν μηνύματα από τις κολλητές και όταν σηκώνω ξανά τι κεφάλι μου το θέαμα που αντικρίζω με κάνει και παγώνω....