POV Εμιλι
Νιώθω τα μάτια μου βαριά.....παρολ'αυτα κάνω μια προσπάθεια και τα ανοίγω.....
Καταλαβαίνω ότι δεν βρίσκομαι στο δωμάτιο μου.....αμέσως εικόνες από χθες το βράδυ έρχονται στο μυαλό μου και ανατριχιάζω..Σηκώνομαι και βλέπω πάνω στο κομοδίνο το κινητό μου. Βλέπω την ώρα 11....Έχω χάσει το μάθημα όμως για πρώτη φορά δεν στεναχωριέμαι, αυτό που πρέπει να κάνω αυτή την στιγμή είναι να μιλήσω με τον Στέφαν. Κατευθύνομαι προς την πόρτα του δωματίου και την ανοίγω γρήγορα.
Σ-Στεφαν ? Συγγνώμη δεν ήξερα ότι...εμ εσένα έψαχνα....Θέλω να μιλήσουμε.Μπες μέσα πριν σε δει η μανα μου....Θα φύγει σε λίγο στο σούπερ μάρκετ και θα έχουμε χρόνο να μιλήσουμε....Απλά περίμενε 5 λεπτά μου λέει χαμηλόφωνα.
Στέφαν? Ακούω την φωνή της κυρίας Σόνιας και κρύβομαι πίσω από την πόρτα...
Ναι. Απαντάει εκείνος..
Τι κάνεις αγόρι με ποιον μιλάς?
Στο κινητό μιλούσα λέει και κλείνει την πόρτα... ήθελες κάτι?
Αα εντάξει...να σε πω είπες στην Εμιλι να έρθει για φαγητό?
Εε Ναι, θα σε πάρει τηλεφωνώ το μεσημέρι μου είπε...
Τέλεια εγώ θα πεταχτώ μέχρι το σούπερ μάρκετ....τα λέμε μετά του λέει και φεύγει....
Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή....τι θα νόμιζε η γυναίκα αν με έβλεπε στο δωμάτιο του γιου της....
Ο Στέφαν ξαναμπαίνει μέσα....
Αυτό που πέφτεις συνέχεια πάνω μου να το κόψεις μου λέει...
Εεε....Αυτό βρήκε να πει μετα απο όλα αυτά...
Τέλος πάντων συνεχίζει πως είσαι?
Καλά απαντώ....Στέφαν.....θελω να μάθω τι έγινε με τον....εμ..τον..
Είναι καλά..απλά είχε χάσει της αισθήσεις του.....Στους αστυνομικούς είπε ότι ήταν ατύχημα....ότι εκείνος έφταιγε που έπεσε γιατι είχε πιει πολύ.
Ένα βάρος μου φεύγει...
Εμιλι..... μου είπε να σου πω ότι έχει μετανιώσει πολύ για ότι έγινε, παραδέχτηκε ότι είχε πιει πολύ και του ξέφυγε ο έλεγχος....ζηταει να τον συγχωρέσεις και ότι δεν πρόκειται να τον ξαναδείς....έφυγε σήμερα το πρωί.
Ξέρεις....συνεχίζει μου παραδέχτηκε επίσης ότι...Την είχε πατήσει άσχημα μαζί σου...οτι σε ήθελε. Όχι ότι αυτό τον δικαιολογεί όμως πραγματικά ούτε γω περίμενα ποτέ ότι θα μπορούσε να φτάσει σε τέτοιο σημείο...
Ίσως μια μέρα τον συγχωρήσω...είπα
Και εκείνος κούνησε απλά το κεφάλι του.
Στέφαν παίρνω τον λόγο....Δεν ξέρω πώς να σε ευχαριστήσω.....αν δεν ήσουν εσύ...
Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς....Μπορεί να είμαι μαλακας και να μην συμπεριφερομαι καλα στις κοπέλες όμως αυτό παραπαει....ειναι κάτι που δεν το δέχομαι....Και ας πρόκειται για φίλο μου...
Μένω να τον κοιτάω στα μάτια....Δεν περίμενα να πει αυτά τα λόγια....Νόμιζα ότι αυτός ήταν χειρότερος απ όλους...
Τέλος πάντων....με βγάζει από τις σκέψεις μου...
Η μητέρα μου όπου να ναι θα επιστρέψει καλύτερα να σε πάω πίσω στην λεσχη.
Ναι συμφωνώ του λέω
Μετά από ένα 10 λεπτό φτάνουμε.
Εμμ...αυτό που έγινε ας μείνει μεταξύ μας του λέω πριν βγω από το αυτοκίνητοΝαι μην αγχώνεσαι απαντάει κατευθείαν...
Τον χαιρετάω και φεύγω.
Μπαίνω μέσα στο δωμάτιο και βλέπω την Barbara Να βάφεται....
Χευυ Πώς πήγε το μάθημα με ρωτάει.....
Μα πως? Αναρωτιέμαι...κοιτώντας το δωμάτιο....που πήγαν τα αίματα τα γυαλιά? .....
Ειιι με ακούς που σου μιλάω? Λέει ξανά η Barbara...
Εε Ναι ναι συγγνώμη...τι έλεγες?
Καλά άστο....κάτσε κάτω να σου πω τι έγινε χθες...
Κάθομαι στο κρεβάτι της και σκέφτομαι ότι ο Στέφαν ήταν αυτός που τα καθάρισε.
Εμιλι.....Εγώ με τον Γιώργο είμαστε μαζί....
Ε?
Εε να Φιληθηκαμε...Και καταλάβαμε πόσο πολύ γουστάρουμε ο ένας τον άλλον.....
Αααα χαίρομαι πολύ για σας της απαντάω
Έρχεται και με αγκαλιάζει.....αχ νομίζω είναι ερωτευμένη λέει....Και χαμογελάω...
Θα συναντηθούμε σε λίγο θες να έρθεις Και συ ?
Άστο μωρέ μην γίνομαι βαρος....πάτε οι δύο σας και θα βγούμε άλλη μέρα όλοι μαζί....
Σίγουρα? ρωτάει
Ναιι...άντε ετοιμάσου τώρα εγώ θα ξαπλώσω λίγο...
YOU ARE READING
Forbidden Love
HumorΈμιλι και Στέφαν Δύο άγνωστοι που θα έπρεπε να ήξεραν ο ένας τον άλλον πολλά χρόνια πριν ....Η μοίρα όμως είναι αυτή που αποφασίζει πότε είναι η κατάλληλη στιγμή και αυτή που θα τους φέρει πιο κοντά από ότι πρέπει και απ οτι είναι σωστό .