Forbidden Love

Κεφ.40

Στέφαν περίμενε λέω και τρέχω από πίσω του λαχανιασμενη....
Εκεινος σταματάει απότομα και και γω πέφτω πάνω του με φορά ....

Συγγνώμη λέω και ένα γέλακι μου ξεφεύγει...

Και γω που νόμιζα ότι την έκοψες αυτή την συνήθεια μου λέει...

Θυμάσαι στις σκαλες του λέω? Γελώντας...

Γιατί στο δωμάτιο? Λέει εκείνος και γελάει μαζί μου....

Το χαμόγελο του λαμπερό και αστραφτερό....

Κάθομαι και τον χαζεύω...

Ε να τι να κάνω ειμαι αδέξια το παραδέχομαι

Και ξενέρωτη συμπληρώνει εκείνος γελωντας

Αλήθεια αυτό πιστεύεις ?του λέω και σταυρωνω τα χέρια μου στο στήθος...

Ναι Εμιλι αυτό πιστεύω....φοβασαι να αφεθείς και να ζήσεις ελεύθερη από τις σκέψεις σου , θέλεις όλα να είναι φυσιολογικά , να είναι τα πάντα ελεγχόμενα και ισορροπημένα . Μόνο που ξέρει κάτι? Το φυσιολογικό είναι βαρετό.... λέει και συνεχίζει να περπατάει....

Σκέφτομαι όλα αυτά που μου είπε...ισως έχει δίκιο..σκεφτομαι για τα πάντα και προσπαθώ να είμαι τέλεια σε όλα....έτσι μου έμαθαν από μικρή να είμαι.....

Προσπαθώ ξέρεις....του λέω και σταματάει....αυτος είναι και ο λόγος που ήρθα αλλωστε στην Αγγλία , μήπως και μάθω να ζω επιτέλους χωρίς όρια και περιορισμούς ...

Τι λες τότε για ένα γρήγορο μπανάκι κάτω από τον καταρράκτη εδώ? Μου λέει και δείχνει στα δεξιά του.

Είναι υπέροχα......λεω ομως Στέφαν  είναι βράδυ και.....δεν ξέρω...δεν νομίζω...

Φοβάσαι......όμως αν ζεις με τον φόβο δεν θα απελευθερωθείς ποτέ ....
Πρέπει να μάθεις να ξεπερνάς τα όρια σου γιατί αλλιώς θα μείνεις με αναπάντητα ερωτήματα...Και με το Αν...να τριγυρνάει στο μυαλό σου.

Γαμωτο έχει τόσο δίκιο....

Και στην τελική Εμιλι ποιος ορίζει τι ειναι σωστο και τι  λάθος για την ζωή μας?

Ξες κάτι? Να πάνε να γαμηθουν όλοι φωνάζει και βγάζει τα ρούχα του.....εγώ έχω μάθει να κάνω αυτό που θέλω και όχι αυτό που πρέπει μου λέει καθώς μου ρίχνει μια τελευταία μάτια....μενει με το μαγιό  και κατευθύνεται στο νερο

Κάθομαι και τον κοιτάω ακίνητη....
Λίγο το γυμνασμενο σώμα του λίγο αυτά που μου είπε....πιάνω το κεφάλι μου