Zamanla bir yarış içindeyim, beynim sürekli farklı şeylerle meşgul. Yaşadığım şeyleri atlatmam zaman almıyor. Bazen o an unutabiliyorum. Bazen de hiç unutmuyorum. Daha çok yaptığım şey ise, hiç hatırlamamak.
Yaşadığınız şeylerin ağırlığı, elbette beyninizde bir yer alacaktır. Bir terazi düşünün. Terazinin bir ucunda kötü anılarınız, bir ucunda ise mutlu olduğunuz anılar. Terazinin dengede durması gerekir elbette. Çünkü biz insanoğlu, hiçbir şeyden tam olarak mutlu olamıyoruz. Her şeyin bir dengesi olması lazım. Düşünsenize, her gün mutlusunuz. Bir yerden sonra insan acıyı, hüznü, kederi özlemeye başlar. Kimin aklına gelir özlemek...
İnsanlar neden bu kadar tutarsız davranır anlamıyorum. Tam olarak istediğimizin ne olduğunu bilmiyoruz. Mutlu olacağımız şeyi yaparken bile, oturup ağlıyoruz. Mutluluk göz yaşı her halde diyeceksiniz. Emin olun ki acının yaşları, yükün damlalarıdır onlar.
Sabah bir uyanıyorsunuz, herkesin hala uyuduğunu, sizden başka kimsenin nefes almadığını düşünüyorsunuz. Ne yapardınız? Nasıl atlatırdınız bu dönemi? Yanınızda bir omuz mu isterdiniz ağlamak için, yoksa tek başınıza avazın çıktığı yere kadar bağırmayı mı isterdiniz?
Neden bunları anlatıyorum, neden soruyorum, biliyor musunuz? Ölümlerle boğuşmayı, yanınızdaki insanların ölümüyle tehdit edilmeyi, yaşama bir daha gözlerin açılmayacağını, gökyüzünde her zaman doğudan doğup, batıdan batan bir güneşi hiç görmeyeceğini düşünebiliyor musunuz ? İşin aslı, hiç böyle bir sorunla karşılaştınız mı? Ben her gün bunlarla yaşadım. Bunları düşünerek uyudum. Belki de uyuduğumu sandım. Ben bunları düşünerek güne başlıyordum. Yürürken, arkadaşlarımla konuşurken... Tek kaldığımda, sürekli ölüm tehditleri alıyordum.
Hayat uzaktan size güzel görünür. Aldanmayın insanların uzaktan bakıp kahkahalar ile güldüğüne. İnsanların içi kan ağlıyor. Dışarıya akmayan göz yaşları, vücudunuzun içinde bağıra bağıra, yavaş yavaş, acı vere vere akıyor...
Etrafınızdaki insanların kıymetlerini bilin. Onları son bir kez görecek gibi bakın gözlerinin içine. Onlara öyle kıymet verin ki sizin için dua etsinler... Dua ile kalın her zaman güzel insanlar...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MÜHÜR
Spiritualİnsan alıştığı şeyden vazgeçemiyor, hayatının bir parçası oluyor artık. Onun bana gelmediği her an, ben ona biraz daha yaklaşıyordum. İnsan korkularından besleniyormuş. Ben de artık onlardandım. Korkularım cesaretim olmuştu.... (Burada anlatıla...
