Nasıl konuya gireceğimi kestiremiyordum. Çünkü, beni bu amansız yolculuğa iten şey, yarı yolda bırakılmam olmuştu! Sanırım kendimi kaybetmiştim. ''Ne için yaşıyorum ben?'' Bu soruyu her gün kendime soruyor ancak cevabını bulamıyordum. Hayatıma bir anlam yüklemek zorundaydım. Yaşama amacımı bilmek istiyordum.
Süryani bir arkadaşımla konuşmaya gitmiştim. ilk başta öğrenmek istediğim şey dinimdi. Ancak daha sonra, kendi dinimden olmayan kişilerin bildiklerini, neden bu dine mensup olduklarını bilmek istemiştim. Uzunca sohbet etmiştik. Merak ettiklerimi kendisine sormuştum. Bana verdiği cevaplar karşısında kendimi çok çaresiz hissetmiştim. Kendi dinime ait hiç bir şey bilmediğimin farkına varmıştım...
İlk işim hocalarımla konuşmak olmuştu. Şüphede kaldığım konularda sorular sormuş ve gayet makul cevaplar almıştım. biraz da olsa kalbimi tatmin ettirmiştim. Artık bu yolda yalnız olduğumu ve araştırmalara, bilgilere tek başıma ulaşmam gerektiğini biliyordum.
Çok şey öğrenmiştim, Öğrendiklerimi de elimden geldikçe aktarmaya çalıştım. Muallim değildim ancak arkadaşlarımın ve çevremde ki insanların da bunları bilmesini istiyordum. Ne kadar faydalı oldum bilemiyorum belki de onlar için anlamsızdı. Olsun. Ben bildiğim şeyi yapmaya devam edeceğim.
Artık mola verme vakti gelmişti. Namaz kılıp, zikir yapmam gerekiyordu. Dinimi öyle içten yaşamak istiyordum ki sürekli namaz halinde kalmaya çalışıyordum. Bazen uyuduktan iki saat sonra, kendi kendime uyanır ve namaz kılardım. Biraz aşırıya kaçıyordum sanırım. Sürekli namaz, zikir halindeydim. İbadetin aşırısı iyi değilmiş. Ölçülü olmak gerekiyormuş.
Aşık olduğum kızdan ayrılmıştım. Daha doğrusu terk edilmiştim ve kendimi Allah'a teslim etmiştim. Onun için çabalıyordum. Bu yalnızlıkta pişmanlıklar içindeydim. Bana her şeyi veren Allah'a sırt çevirmiştim. Şimdi ise, Onun aşkını kazanmak için her şeyi yapıyordum. Şevkle ve isteyerek...
Tek amacımın onun rızasını kazanmaktı. Dışarı çıkmaz, sürekli evde dua eder, namaz kılar, zikir yapar ve kuran okurdum. Manevi enerjimin arttığının da farkındaydım. Bu enerjinin, hayatımı baya değiştireceğini, rüyalarıma yön verip, insanlara etkileri olacağını bilmiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MÜHÜR
Spiritualİnsan alıştığı şeyden vazgeçemiyor, hayatının bir parçası oluyor artık. Onun bana gelmediği her an, ben ona biraz daha yaklaşıyordum. İnsan korkularından besleniyormuş. Ben de artık onlardandım. Korkularım cesaretim olmuştu.... (Burada anlatıla...
