The Lord

🍑Episode 3🍑

"အကိုေလး..အကိုေလး.ဒီမွာ.."
အိမ္အကူအေဒၚႀကီးအသံေၾကာင့္ ယူဂ်င္း အျမန္ဆင္းလာသည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ အန္တီ။"
ဧၫ့္ခန္းထဲေရာက္လာေတာ့မေန့ကအမိန႔္ရွင္နဲ႔ပါလာတဲ့သူ(မွတ္မိတယ္မွလား။အမိန႔္ရွင္ရဲ့လူယံုေလးဂြၽန္ေလ🙂)။
"ဘာကိစၥရိွလို႔ပါလဲ"
"ေကာင္ေလးမင္းအေဖဘယ္မွာလဲ။"
"အိမ္မွာရိွပါတယ္။ေဖေဖေရ..ဒီမွာ.."
စကားပင္မဆံုးေသးေရာဘတ္ကအသည္းအသန္ေျပးဆင္းလာသည္။
"ဒီမွာ..က်ဳပ္ကိုေစာင့္ေပးဖို႔ေျပာထားတယ္ေလ။ဒီလိုလုပ္ေတာ့.က်ဳပ္ကဘယ္လိုဆပ္ရမွာလဲ။"
"မစၥတာေရာဘတ္ခင္ဗ်ားအေႂကြးေတြသိပ္မ်ားေနၿပီဆိုတာခင္ဗ်ားလည္းသိပါတယ္။ "
"ေဖေဖအဲ့ဒါဘာေျပာတာလဲ။"
"သား..ေဖေဖေနာက္မွရွင္းျပမယ္။"
"ဒီေန့အိမ္ေပၚကဖယ္မေပးရင္တရားဥပေဒအရလုပ္ရလိမ့္မယ္။"
"ေဖေဖ.."
ယူဂ်င္းမ်က္ႏွာေလးျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္လာသည္။လက္ေတြေအးစက္လာၿပီး
"အကိုဘာေႂတြဖစ္တာလဲဆိုတာကြၽန္ေတာ့္ကိုရွင္းျပပါ။"
"ယူဂ်င္း.ေဖေဖ.."
"ဟင့္အင္းေဖေဖမေျပာနဲ႔."
ယူဂ်င္းစိတ္ေျခာက္ျခားေနသလိုျဖစ္ေနၿပီးေခြၽးစည္းေတြပါပ်ံလာသည္။ဂြၽန္က
"ညီေလးရဲ့အေဖကအကိုတို႔သူေဌးဆီကေနသိန္း၁၀၀၀ေခ်းထားတယ္။ၿပီးေတာ့ဒီအိမ္ကလည္းအကိုတို႔ဆီမွာအေပါင္ဆံုးေနၿပီး"
ယူဂ်င္းတစ္ေယာက္ဖခင္ျဖစ္သူကိုမယံုႏိုင္စြာစိုက္ၾကၫ့္ရင္းမ်က္ရည္ေတြဝဲတက္လာၿပီး
"လိမ္ေနတာမွလားေဖေဖ။အဲ့ဒီ့ေလာက္ပိုက္ဆံေတြကိုေဖေဖက.."
"ေလာင္းကစားလုပ္လိုက္တာေလ။"
ဝင္ေျပာလိုက္ေသာဂြၽန႔္စကားေၾကာင့္ယူဂ်င္းတစ္ခ်က္ရိႈက္သြားၿပီး...
ဝုနးခနဲလဲက်သြားေတာ့သည္။
" ယူဂ်င္း..သား။သားသတိထားပါဦး"
လက္ေတြကေရခဲလိုေအးစက္ေနၿပီးပန္းေသြးေရာင္ႏႈတ္ခမ္းေတြကျဖဴေရာ္ေနသည္။
ရုတ္တရက္မို႔ဂြၽန္လည္းေၾကာင္သြားၿပီး...
"ယူ.ယူဂ်င္း၊ညီ သတိထားပါဦး။"
ခ်က္ခ်င္းပင္ယူဂ်င္းကိုေပြ့ခ်ီလိုက္ၿပီး....။

*******

"ဂြၽန္.ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။"
အမိန႔္ရွင္ထံမွဖုန္းဝင္လာသည္။
"သူ႔အေဖေၾကာင့္စိတ္ထိခိုက္ၿပီးေမ့လဲသြားတာပါ။အခုေဆးရံုမွာပါ။"
"ေမ့လဲတယ္။ထင္တာထက္ပိုေပ်ာ့လွေခ်လား။"
အမိန႔္ရွင္ရယ္ခ်င္သြားေသာ္လည္းဂြၽန္ရဲ့စကားေၾကာင့္...
"ႏွလံုးေရာဂါသည္တဲ့ေလသူက။သနားပါတယ္။"
အမိန႔္ရွင္ႏႈတ္ဆိတ္သြားေတာ့သည္။မိနစ္ပိုင္းေလးသာေတြ့ခဲ့တဲ့ေကာင္ေလးပါ။ငါကေသြးေအးတဲ့စီးပြားေရးသမားတစ္ေယာက္ပဲ။
"ငါလာခဲ့မယ္ဂြၽန္.."
ေျပာၿပီးမွေၾကာင္သြာမိသည္။
'ငါကဘာလို႔သြားရမွာလဲ။'

*******,

" ဆရာ..ဒီမွာပါ"
ဂြၽန္ရဲ့စကားေၾကာင့္လွမ္းၾကၫ့္လိုက္မိသည္။ေလ်ာက္လာၿပီး..
"ဒီအခန္းထဲမွာလား"
"မစၥတာေရာဘတ္ကဒီအခန္းထဲမွာအိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ"
"ဟိုကေလးကေရာ.."
"ဗ်ာ..."
ကေလးဟူေသာအသံုးအႏႈန္းေၾကာင့္ဂြၽန္ေၾကာင္သြားရသည္။
"အာ...ယူဂ်င္းကိုေျပာတာ။ "
"ေဩာ္..သူေခါင္မိုးထပ္ကိုအခုပဲထြက္သြားတာ။"
ဘာရယ္မဟုတ္သူလည္းထိုကေလးေနာက္လိုက္လာမိေတာ့သည္။အခ်ိန္ကားည၈နာရီခန႔္ရိွၿပီ...။
ေလစိမ္းေတြျပင္းထန္စြာတိုက္ခတ္ေနတဲ့ေခါင္မိုးထပ္အစြန္းမွာမ်က္ရည္ေတြရြဲလ်က္ရပ္ေနတဲ့ေကာင္ေလး။
'ေဖေဖရယ္.ဘာလို႔သားကိုလိမ္ရတာလဲ၊အခုေတာ့..အားလံုးၿပီးဆံုးသြားၿပီ.အဟင့္.ေမေမ..ေမေမသာရိွရင္..'
တရႈံ႔ရႈံ႔ငိုရင္းနီရဲေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြကိုပြတ္လိုက္မိသည္။ျဖဴျဖဴႏုႏုမ်က္ႏွာေလးမွာနီရဲလ်ွက္...။
ျမင့္မားလွေသာေဆးရံုရဲ့အေပၚမွငံု႔ၾကၫ့္ရင္း..
"သားေတာင္းပန္ပါတယ္ေဖေဖ။သားေၾကာင့္ေဖေဖထပ္မပင္ပန္းေစရပါဘူး။"
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္းႏွစ္သိမ့္ရင္း..
"ခနေလးပါပဲ...။ယူဂ်င္းမင္းခနေလးပဲပ်ံသန္းလိုက္ရင္ရၿပီ။"
မ်က္ေရေတြသုတ္ကာေလဟာနယ္ကိုလွမ္းလိုက္စဉ္...
"....."
ေနြးေထြးၿပီးက်ယ္ဝန္းတဲ့ရင္ခြင္တစ္ခုထဲအိခနဲက်သြားတဲ့ခႏၶာကိုယ္...။
"ဟင္..."
ထိတ္လန႔္စြာအသက္ရႈသံႏွင့္အတူေနြးေထြးေသာအာေငြ့ကယူဂ်င္းရဲ့မ်က္ႏွာကိုအုပ္မိုးထားသည္။
အံ့ဩစြာေမာ့ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့..ငါသိတယ္ဒီမ်က္ႏွာ.ဒီမ်က္ဝန္းေတြကို..ဒါ.ဒါက
"အမိန႔္ရွင္.."
တိုးဖြစြာေရရြတ္လိုက္မိသည္။

********
ကိုယ္အေရးအသားညံ့ပါတယ္readerေလးတို႔ေရသည္းခံေပးပါေနာ္။ၿပီးေတာ့ အမိန႔္ရွင္ဆိုတဲ့ ကာရိုက္တာက စာေရးဆရာမသ်ွင္မရဲ့ သန႔္စင္တိမ္က ကာရိုက္တာေလးပါေနာ္ သေဘာက်လြန္းလို႔ယူထားတာပါ။အားနည္းခ်က္မ်ားအတြက္ နားလည္ေပးၾကပါေနာ္။first storyေလးမို႔လို႔ပါ။readerလည္းသိပ္မေမ်ွာ္လင့္ပါဘူး။😘😘ခ်စ္ပါတယ္။