29.BÖLÜM

831 88 58
                                    

(Fatih' in Ağzından)

Benim güzel kardeşim yaşıyordu işte. Allahım bu bir mucize. Bu çok güzel bir duygu. Yıllardır öldü bildiğim kardeşim kanlı canlı karşımda işte. Çok şükür. Bin şükür. Yeliz im. Benim güzel kardeşim.
Bakışlarımız birbirini bulduğunda aramızda o kadar mesafe olmasına rağmen gözlerindeki ışıltıyı gördüm. O da beni görünce şaşırdı belli oluyor halinden tavrından. İnanamıyorum şuan bu durum içinde olduğumuza.
Yeliz bana doğru gelirken bir anda duraksadı. Neden ? Neler oluyor ? Hem bir dakika bu yanındaki adam o videodaki adam değil mi ? Ta kendisi hem de.

-Fatih ! Fatih gördüklerime inanamıyorum ben. Lan Yeliz yaşıyor. Kanlı canlı karşımızda duruyor hem de. Şaka gibi gerçekten. İnanamıyorum Allahım.

-Evet Umut evet. Yaşıyor kardeşim. Yaşıyor meleğim.

-Çok şükür Allaha kardeşimizi bize gönderdi. Videoda izledim evet ama gerçeği çok başka be Fatih. Bu çok güzel bir duygu. Çok şükür burda Yeliz.

-Öyle Umut öyle. Kardeşim artık burda benim yanımda olacak. Onu bir daha asla kaybetmeyi göze alamam.

-Kaybetmeyeceğiz artık. Onu hep koruyacağız. Onun hep yanında olacağız. Bu arada Yeliz in yanındaki bu lavuk kim ?

-Bu o Umut. Videodaki herif.

-Sevgilisi falan olabilir mi ?!

-Bilmiyorum ama benim bildiğim Yeliz Yiğit den başkasına aşık değildi ki.

-Bu işin içinde bir iş var benden söylemesi. Çok büyük bir oyun dönüyor ama ne ? Her ihtimale karşı tetikte olmakta fayda var.

-Haklısın evet. Yaptığım bütün planlar da bu yüzden ya.

Yelize geri dönüp baktığımda aramızda beş metre ya vardı ya yoktu. Bir dakika ağlıyor mu o ? İşte buna katlanamam. Allah kahretsin bu çok acı. Yıllar sonra bulduğum kardeşimin ağlamasına asla izin vermem veremem.
Daha fazla bu duruma dayanamayıp hemen koşup sarıp sarmaladım kardeşimi. Yıllardır hasret kaldığım o güzel kokusunu derin derin çektim içime. Bir rüya gibi geliyordu her şey bana. Sanki gözlerimi açsam her şey bitecekmiş gibi geliyor. Allahım böyle bir şey olmasın lütfen. Alma kardeşimi benden. Bir daha bu acıyı yaşamayalım lütfen.
Hasret kaldığım kardeşimle uzun bir sarılmanın ardından ondan ayrılıp gözlerinin içine baktım yeniden. O gözlerde hasret özlem korku ne ararsan vardı.

-Abiiimm !

Öylesine içten bir abim demişti ki zar zor tuttuğum göz yaşlarım yeniden akmaya başlamıştı.

-Kardeşiim ! Bitaneem ! Sen yaşıyorsun ! Çok şükür bin şükür !

-Evet abicim ölmedim. Yaşıyorum. Hayattayım bak. Seni annemi babamı hepinizi çok özledim ben. Yıllardır hasret kaldım size.

-Neden ? Neden ortadan kayboldun öyleyse ? Neler oldu ? Yıllardır biz seni neden öldü bildik kardeşim ? Boş bir mezara neden gidip durduk biz ? Anlat bana hadi.

-Abicim çok uzun bir mesele bu. Şuan anlatılmayacak kadar uzun hem de. Bu konuyu şimdilik boşver. Annem nasıl ? Babam nasıl ? İyiler değil mi ? Yaşıyorlar değil mi ?

-İkisi de çok iyi canım benim merak etme. Senin öldü haberini aldıktan sonra onlar da kaç kere öldü öldü dirildiler. Sadece üç yıldır hep bir yanları eksik yaşıyorlar o kadar.

-Kıyamam ki hiç. Çok üzgünüm çok. Peki ya sen ? Sen abim ? Sen nasılsın asıl ? Seni de çok üzdüm değil mi ?

-Beni hiç sorma. Senin ölüm haberini aldığım anda bende öldüm. Bütün duygularım ölmüştü yani benim. Sadece intikamını almaya yemin etmiştim. Yiğiti suçladım hep. Üç yıl boyunca onu suçladım ama bir kere bile bana karşı çıkmadı biliyor musun ?

İLK KALP AĞRIM 💕Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin