İkinci kez parmağına alyansı taktılar. İçten içe kavrulurken sesini çıkaramıyordu. Nefesini kesen, ruhuna diz çöktüren kaderine boyun eğmekten başka şansı yoktu. Daha dört ay önce kocasını kaybetmişti. Şimdi ise kendisine hem tanıdık hem de bir o k...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Yılmaz & Hilal)
Nefesi tıkanıp kalırken sırtını yasladığı kapıdan çekip yavaşça yere düştü. Gözyaşları yanaklarına akmak yerine içine damla damla düşüp yakıyordu. Bunları yaşayacak ne yaptığını bile bilmezken onu her gün cehennemde yakmaya yemin eden adama katlanmak git gide zorlaşıyordu. Çığlık atmak istiyordu hem de avazı çıktığı kadar. Yaşadıklarına, başına gelenlere, üzerindeki bakışlara... konuşsa faydası yoktu, çıkmazlarda kaybolup duruyordu.
Ailesi için kendinden bu kadar şey feda etmek omuzlarına koca yük olurken, çaresizliği eline değen bakışları ile parmağında parlayan alyans sayesinde, bir kez daha anladı onun için bu cehennemden kaçış olmadığını.
Düştüğü yerden kalkmak için avuç içiyle yere dokundu ve güç alıp ayaklandı. Dolan gözlerini sildikten sonra ona yasak olan banyoya çarpan bakışlarını çekti. Dışarı çıkmalıydı ve mahkûm edildiği bu evde yaşamayı öğrenmeliydi.
Adımları tüm bedenine işkence ederken oturma odasının içine girdi. Ayakta, sırtı kendisine dönük olan Sümbül Hanım öylece dururken, Hilal geldiğini belli edercesine öksürdü. Üzerindeki bakışlar son bulunca sözlerde devamında geldi.
"Git odanda dinlen."
Hilal odada kendisini yabancı hissediyordu o yüzdende gitmek istemiyordu.
"Yorgun hissetmiyorum ki aşağıdakilere yardım ederim."
"Hilal sana söylediklerimi ikinciye söyletme. Odana git diyorsam odana git."
"Biliyorum beni görmek istemiyorsunuz ama ben odaya gitmek istemiyorum."
Sesinin titremesine engel olamazken elleriyle oynamaya başladı. Biraz olsun halinden anlasınlar istiyorlardı, biraz olsun nefes almak istiyordu.
"Çok oyalanma işlerini bitir sonra odana geç."
Başını hızla salladıktan sonra odadan çıkıp gitti. Mutfağın kapısından girmek üzereyken gelen sesler ile durmak zorunda kaldı. Adını söyleyenler, onun konakta kalmak için bu evliliği kabul ettiğini konuşurken, insanların bilmeden yorum yapmalarına öfkelenirken kendi seçimi olduğunu söyleyen yanı ile durdu. Belki de bu yüzden ona, odada kal demişti Sümbül Hanım. Gözleri dolarken arkasını döndüğünde hemen karşısında duran Sümbül Hanım ile bir adım geriledi.
Yüzünden anlayabiliyordukonuşulanların onunda duyduğunu. Gözlerinden akma için bekleyen yaşları sildi. Derin bir nefes alırken konuşmayı denedi ama ne diyeceğini bilemediği için susmayı tercih etti.
"Odana git gelin hanım."
Bunu beklercesine koşar adımlar ile Hilal yanından ayrıldı. Sümbül giden kadının ardından bakarken önüne döndü ve hızla mutfağa girdi...
