İkinci kez parmağına alyansı taktılar. İçten içe kavrulurken sesini çıkaramıyordu. Nefesini kesen, ruhuna diz çöktüren kaderine boyun eğmekten başka şansı yoktu. Daha dört ay önce kocasını kaybetmişti. Şimdi ise kendisine hem tanıdık hem de bir o k...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerin indiği yer Hilal'i iyice korkuturken hızla önüne döndü. Olanlara inanamıyordu. Tüm bedeni iğrenircesine kasılıyor, adeta karanlık bir çıkmaza sürüklüyordu. Karnından ayrılan eller onu serbest bırakınca öfkeyle Yılmaz'a baktı. Adamdan bir adım daha uzaklaşırken ona dokunmuş olması midesini harekete geçirdiği an eliyle dudaklarını örttü. Daha fazla kendisini tutamayacağını anladığında hemen yere doğru eğildi. Midesinde ne varsa çıkarırken boğazındaki acı tat geçmiyordu. Uzatılan suyu alırken bir kez olsun başını kaldırıp bakmadı. Yaşadığı an aklına geldikçe soğuk soğuk terler döküyordu. Arabaya doğru halsizce adımlar atarken yalpalandığında onu tutmak isteyen Yılmaz'a aniden bağırdı.
"Yaklaşma bana!"
Adım atmak isteyen Yılmaz duydukları karşısında iyice ezilirken tek kelime etmeden arabasına gidip bindi. Hilal mecbur arabaya binerken hemen eve gitmek istiyordu. Kısa süren yolculukların ardından konağa vardıklarında Hilal koşar adımlar ile odaya geçti. Kıyafetlerini dolaptan aldı ve odadan çıktı. Elini, yüzünü yıkadıktan sonra aynadan solgun yüzüne uzun uzun baktı. Hiç iyi hissetmiyordu. Bu eve gelmek, onu istemeyen insanlarla yaşamak yoruyordu. Üzerine birde yaşanan yakınlık onu fazlasıyla tedirgin ediyordu. Derin bir nefes alıp verdikten sonra elinde çıkardığı kıyafetlerle misafir banyosundan çıktı. Kapıyı yavaşça açtığında gece lambası yanıyordu. Odaya az da olsa ışık saçan lambadan gözlerini çektiğinde yatakta uyuyan Yılmaz'ı gördü. Aklına olanlar gelirken elindeki kıyafetlere daha sıkı sarıldı. Görüntüleri hafızasından silmek istercesine başını iki yana salladı ve gidip yatağını açtı. Bu oda, içeride uyuyan Yılmaz onu ürkütüyordu. Saatler ilerledikçe huzursuzluk daha çok yakasına yapışmıştı. Üzerindeki pikeyi yan tarafa attı, yataktan kalktı. Balkona gitmek istedi ama midesi yine bulanmaya başlamıştı. Ağzındaki garip bir tat git gide fazlalaşırken koşarak banyoya girdi. Boş midesi onu rahat bırakmazken açık kalan kapıdan içeriye giren Yılmaz'ı aynadan gördü. Yüzünü kuruladığı havluyu yerine asarken ona yaklaşan Yılmaz'ın saçı dağılmış, gözleri yeni uykudan uyandığı için şiş duruyordu.
"Ne oldu?"
Uykulu ses kulaklarına gelirken karşısına geçen Yılmaz'ın yüzünde gezinen gözlerinden gözlerini çekemediği gibi adam sorusunu yeniledi. Üzerindeki halsizliğini bir nebze de olsa yok edebildi. Cevap bekleyen adamın yanından geçip gitti. Odanın içerisine girdiğinde bir an durup arkasına baktı. Yılmaz cevap beklemeye devam ederken Hilal daha fazla sessiz kalamadı.
"Midemi üşüttüm."
Yine terlerken ona doğru gelen Yılmaz'ı fark edince arkasını döndü. Bu kez de önünde beliren adama mecburen bakmak zorunda kaldı. Alnına konulan el tüm bedenini ürpertirken bir adım geriledi.
