Herkese Merhabalar ❤️
Oy sınırı 360 🤭 Şimdiden keyifli okumalar ♥️
Sözleri genç adamı hiç şaşkına uğratmış gibi durmuyordu. Hilal bunun üzerinde durmadı duramadı. Kendi yüzüğünü çıkarmak için elini kaldırdığında Yılmaz elini tuttu.
“Bebeğimizi bana söylemek için neyi bekliyordun?”
Yine ona hesap soran adama hayretle bakarken elini hızlıca çekti. Avucunda duran yüzüğü adama geri verirken kendi yüzüğünü çıkardı. Yılmaz’ın göğsüne fırlattığı yüzüğün ardından öfkeyle konuştu.
“Hak ediyor musun! Etmiyorsun etmiyoruz. Allah beni kahretsin ya kahretsin!”
Ona dokunmak için elini kaldıran Yılmaz’ı sözleriyle durdurdu.
“Söylemek istediğimde izin vermedin ki! Ağabeyimin dokunduğuna dokunmamalıydım dedin! Her gün sözlerinle, bakışlarınla beni öldürdün. Canımı yakma dedikçe yakmaya devam ettin... Hiç merak etme başına asla dert olacak değilim. Git söyle boşanmak istediğini.”
Hilal odadan çıkmak istediğinde Yılmaz bileğinden tutup kendisine çekti. Gözleri dolan adama anlam veremiyordu.
“Senden boşanır mıyım!”
Gözlerini kapattığı gibi yaşları yanaklarından süzülen genç kadın artık yorulmuştu.
“Ne yapmaya çalışıyorsun anlamıyorum ki?”
“Gitmeni istemiyorum.”
Hilal durduramadığı yaşlarıyla uzaklaşırken çaresizce konuştu.
“Daha fazla canımı yakmak için mi gitme diyorsun?”
“Artık hayatımız yoluna girsin istiyorum.”
Hilal sinirden kahkaha atarken haline tezat olan yaşlarla adama baktı. Kalbini yerle bir eden adama tiksinerek söylendi.
“Senden nefret ediyorum Yılmaz. Duydun mu, senden nefret ediyorum! Çocuğunu taşıdığım için kendimden nefret ediyorum... Utanmadan sevgilinle karşıma gelmenden nefret ediyorum. Beni suçlamandan... Hakaretlerini duymaktan! Canımı yakmandan nefret ediyorum. Bu aptal evliliğe mecbur bırakılmaktan... Hepinizden nefret ediyorum.”
Yaşlarını hırsla silerken elleriyle yüzünü kapatıp arkasına döndü. Sinirden ağlamaya devam ederken sessiz kalan adama tekrar baktı.
“Hiç mi gözünde saygıya layık değilim? Selma ile görüşmeye devam ediyorsun!”
“Ben Selma ile görüşmüyorum.”
“Yalan söyleme ya söyleme kendi gözlerimle gördüm. Gülerek çıkıp gittiniz!”
“Yanlış an...”
“Senin çocuğunu doğurmayacağım!”
Sözlerini bitirdiği an üzerine gelen Yılmaz onu duvar ile arasına aldı.
“Selma ile aramda hiçbir şey yok! Aylar öncesinden bitti. Bebeğimizi de doğuracaksın.”
“Eziyet edesin diye mi doğurayım? Sığıntıdan farkım mı var bu evde... Yok işte yok! Sürekli azarlanan bir anneyi kimse istemez. Dayanamıyorum artık hiçbir şeye...”
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yüreğimden Tut
Narrativa generaleİkinci kez parmağına alyansı taktılar. İçten içe kavrulurken sesini çıkaramıyordu. Nefesini kesen, ruhuna diz çöktüren kaderine boyun eğmekten başka şansı yoktu. Daha dört ay önce kocasını kaybetmişti. Şimdi ise kendisine hem tanıdık hem de bir o k...
