15. BÖLÜM

95 6 1
                                    

Deniz'le bahçede otururken saat de geçiyordu. Akşam yemeği vaktiydi. Yavaş yavaş içeriye girmeye hazırlanırken birden ağlama sesi yükseldi. Çığlık ata ata ağlıyordu. Ada'ydı bu. Koşarak merdivenlerden yukarıya çıktık. Merdivenlerde ayağım takıldı dengemi kaybedip aşağıya doğru düştüm. Deniz Ada'nın yanına varmıştı. Kapıyı açamadığı için ağlıyormuş. Deniz arkasına döndüğünde beni göremediğinde aşağıya indi.

Yerde yığılmış bir şekilde görünce beni, kucağında Ada'yla birlikte koştura koştura indi. Ada'yı yere bırakıp beni ayıltmaya çalıştı. Baygınlık geçiriyordum. Duyuyordum ama algılayamıyordum. Beni kucakladığı gibi koltuğa yatırdı. Kolonya falan koklatıyordu. Kafamı yere çarpmış olabileceğimden korkuyordu. Hala uyanmadığımı görünce telaşa girdi. Yukarıya arabanın anahtarlarını almaya çıktı. O sırada kendime geliyor gibiydim.

"Deniz.. Du-dur.. İyiyim ben sakin ol."

"Emin misin? Bak hastaneye gidebiliriz kötüysen."

"İyiyim ben sadece ayağım takıldı."

"Oh iyi tamam. Çok korktum."

"Sağol canım. Ada'ya ne olmuş iyi mi o? Ada?"

Kalkıp Ada'ya bakmak istedim. Deniz eliyle geri yatırdı.

"Ada iyi merak etme sen. Yat dinlen. Küçük hanım kapıyı açamamış diye ağlamış."

"Hıı tamam bir şey olmasın da."

Deniz yemeği kendi hazırlamak istedi. Masayı falan kurmuş son şeyler kalmıştı. Sürekli detay veriyordu. Ben de koltukta kucağımda Atlas'la uzanıyordum. Ada da örümceğinde oyun oynuyordu. Her şey çok güzeldi.

Yemeğe oturduk yedik falan derken saat geç olmuştu. Ada esneyip duruyordu. Ama uyumak istemiyordu. Hiç sıkmadık. Lambaları kapattık bahçeye çıktık. Bahçeye kurduğumuz salıncakta oturuyorduk. Deniz'in dizlerinde Atlas, benim kucağımda da Ada yatıyordu.

"Uykun geldi mi kelebeğim?" dedim.

Başını salladı, "Evet.. Annecim." dedi.

Deniz'le birbirimize bakıyorduk. Şaşırıp kaldık. Anne dedi bana.

"Ne dedin kelebeğim sen?"

"Evet dedim anni."

Bi de yeni konuşmaya başlayan ağzıyla söyleyemediği anne kelimesi yok muydu...

Sımsıkı sarıldım. Kafasını göğsüme koymuştu. Kendi çocuğum gibiydi. Deniz, Ada'nın bana alışmasını istemiyordu. Bozuntuya vermeden kucağımdan Ada'yı aldı içeriye gitti.

GüneşHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin