4. BÖLÜM

313 13 1
                                    

O kadar gerilmiştim ki mesajı açmaya cesaret edememiştim. Neyse deyip korkarak açtım.

"Güneş sana ne diyeceğimi inan bilmiyorum. Senden bunu sakladım çünkü seni çok seviyordum. Hala da seviyorum. Bir gece çok sarhoş olmuştum, eve gidemeyecek kadar. O sırada Buse ile karşılaşmıştım. Buse üniversiteden bir arkadaşımdı. Bana deli divane aşıktı. Bildiğin gibi değil. O gece sana mesaj atmıştım hatırlıyor musun? ''Çok sarhoşum umarım doğru yazıyorumdur Efe'ye söyledim beni almaya gelecek.'' aynen buydu mesaj. Efe son anda beni arayıp gelmeyeceğini söyledi. Üstüne de Buse ile karşılaşınca ısrarla beni eve götüreceğini söyledi...

Devamını okumak istemiyordum. Gözümden yaşlar süzülüyordu. Onu o kadar çok seviyordum ki. Mesajı açıp okumaya devam ettim.

O sarhoş halimi fırsat bilip, birlikte olmuş benimle. İnan kafam o kadar güzeldi ki kontrol edemiyordum kendimi. Hala zar zor hatırlıyorum. Ertesi sabah bağırıp çağırdım. Senin yanına gelecektim ki o sırada kolumdan tutup, gidersem herkese her şeyi anlatacağını söyledi. Onu pekte sallamadım. Senin yanına geldiğimde kendimden o kadar çok utanıyordum ki. Sana sımsıkı sarıldığım o an son sarılışım olduğunu biliyordum. Eve doğru yürürken Buse'den mesaj geldi. Hamile olabilirim yazıyordu...

Dizlerimin üzerine çökmüş sessizce ağlamaya devam ediyordum.

Hamile yazısını görünce beynimden vurulmuşa dönmüştüm. Ortada gerçekten bir bebek varsa babası da bensem istemeyerek de olsa Buse ile birlikte olmak zorundaydım. Bir kızım var Güneş. O kadar güzel ki bir görsen. Aynı hayallerimizdeki gibi... Hep derdin ya bir kızımız olursa adını Ada koyalım diye, nedenini sormuştum sen de ''Adalar hem güneşe bakıyor hem de denize değiyor.'' hala gülümsüyorum o kelimelerin aklıma gelince. Kızımın adı Ada... Özür dilerim. Gerçekten çok özür dilerim sana o kadar şey yaşattığım için minik bebeğim. Seni hala çok seviyorum. Beni affet... "

Yazdıkları kafamı delip geçmişti. Hıçkırıklarıma gelmiş Miraç.

" Güneş... "

" Mi-miraç... Miraç ölüyorum ben. Dayanamıyorum. Huzur için geldim. Halime bak. Delirmek üzereyim, delirmek! "

Miraç bana sarılırken ağlamaktan yorgun düştüm. Oradaki tek restoranta gittik. Bir kahve iyi gelecekti.

GüneşHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin