Peculiar: World Of Graces |ONGOING|

Chapter 37: A Team's Love

Samara's Point Of View

"What did you do? Captain?" kunot noo si Terrence pero mababakas ang magkahalong inis at pagtataka sa mukha niya. 

"Please, believe me, I didn't do something wro-" I was still speaking nang bigla na lang tumakbo si Terrence para habulin si Eloisa. 

"We're talking later captain! Wait for my message!" sigaw ni Terrence habang tumatakbo palayo. 

Bagsak naman ang balikat kong lumabas sa backstage habang nakatungo. Napakabigat ng pakiramdam ko. Maayos kong naigagalaw ang buong katawan ko pero malapit nang sumuko ang isip ko. How did I ended up like this? Im sure I was fine when Zack was here with me.  

We only had a day but it felt like an eternity. Ang saya-saya ko noong mga oras na kasama ko si Zack. Napakagaan ng loob ko na pakiramdam ko masasabi ko lahat ng problema ko sa kanya, pero kinabukasan. Kinabukasan, he was nowhere to be found. 

I had always asked Mr. Marquis to use his long ranged clairvoyance magic to help me find Zack but he always refused, no matter how hard I insisted. He always told me that he won't use such great magic just to some normal boy. Kahit na sinabi niya iyon sa akin ay hindi pa din ako sumuko na subukang hanapin si Zack. 

I studied magic in this academy. Kahit na ang Peculiar Grace Academy ay tanging nagfofocus lamang sa pagpapalawak ng kakayahan regarding graces and stuff, I managed to do a long ranged clairvoyance magic. It took mo more than a week bago ko iyon maperpekto. Pero nang gawin ko iyon ay walang naiwang bakas ni Zack maliban sa mga gamit nila. Napilitan pa akong gumamit ng mas malakas na clairvoyance magic dahil sa inakala ko naramdaman ako ang presensya ni Zack sa dormitory niya pero mga hindi pa labang damit niya lang ang nakita ko.

Patuloy ang naglakad habang nakatungo at laglag balikat. Nakarating ako sa cafeteria at marami pang mga estudyante doon. Karamihan sa mga ito ay natapos nang kumain at nagsisibalikan na sa mga classroom nila. Napagdesisyunan ko namang dumiretso na lang sa dormitory. 

Dahil sa opposite direction ng mga classroom nakaposisyon ang mga dormitory ay tumaliwas ako sa dumadagsang mga estudyante.I felt like I was opposing the great currents of life. Hindi naman nagbabago ang ekspresyon ko at nanatili akong nakatungo. Patuloy naman ang pagbangga ng mga estudyante sa akin, pero nanatili pa din akong nakatungo.

When I reached the dormitory, pabagsak akong humiga sa kama. Kaagad naman akong nagchat sa isa sa mga kaklase namin na masama ang pakiramdam ko at nasa dorm ako. Kaagad naman itong nagreply na sasabihin na lang niya iyon sa susunod na teacher namin. 

Ilang minuto akong nakahilata sa kama habang lumilipad ang isip ko. Nang makaramdam ako ng gutom ay kaagad akong bumangon sa kama at nagtungo sa mini pantry. Nakakita ako doon ng isang canned tuna. Kinuha ko iyon at madaling nabuksan dahil easy open can iyon. 

Pumunta naman ako sa maliit na lamesa sa harapan lang ng mini pantry at kaagad na nagbungkal sa mga pagkaing mayroong takip doon. Mayroong whole wheat loaf doon at kaagad ko iyong nilantakan. Naubos ko naman ang canned tuna na siyang ipinalaman sa loaf na naubos ko rin. 

Kaagad akong bumalik sa kama ay humilata doon. Itinutok ko naman ang paningin ko sa cellphone ko, patuloy lang ako sa pag-scroll sa facebook newsfeed ko. 

Scroll

Scroll 

Scroll 

Maya-maya pa ay naramdaman ko na ang pagbigat ng talukap ko. Hindi ko na napigilan ang antok ko at nagpa-ubaya dito.

I woke up with a beeping sound, medyo blurry pa ang paningin ko dahil sa bago akong gising pero nagawa kong bumangon sa pagkakahiga at kinusot kusot ang mata ko. Patuloy pa din sa pagbeep ang cellphone ko. Nang sa wakas ay luminaw na ang paningin ko tumingin ako sa paligi ko at hinanap ang pinagmumulan ng beeping sound. It was my phone lying next to my pillow. Hinanap ko din ang salaming suot ko dahil hindi ko masyado makita ang paligid ko.